Documento SOLIDARIEDADE DESDE O ESTADO ESPAÑOL COA LOITA PENSIONISTA FRANCESA
Categoría: OUTRAS NOVAS
Boletin nº 8 de MODEPEN do Val Minhor
MODEPEN: SOLIDARIEDADE DESDE O ESTADO ESPAÑOL COA LOITA PENSIONISTA FRANCESA
Inflación e beneficios empresariais.
Quen non ten escoitado ultimamente que “toda crise agocha unha oportunidade”? Certamente, se miramos ben a frase, é unha forma positiva de enfrontármonos ás crises, a calquera crise. Diante dos problemas tamén está ben pararse a pensar nos elementos positivos que podemos sacar dunha situación que globalmente é, ou nos parece, negativa.
Mais cando falamos de crises sociais, que afectan á sociedade globalmente, como é a actual crise de inflación, a maioría das persoas consideramos que a principal resposta debe vir desde a solidariedade. Aquilo de “Que ninguén quede atrás”, ou “Mantemento do poder adquisitivo”. Algo que, por certo, non se está a cumprir nin para as/os traballadoras/es nin para as/os pensionistas por moito que a propaganda oficial o repita (ver o punto 1 da declaración das plataformas e movementos de pensionistas do 9 de decembro, no enlace ao final).
Asumida esta necesidade de solidariedade social quen, ademais, atope algunha oportunidade… pois moi ben.
O dito non ten nada que ver con quen, desde posicións de forza e poder, ve nesta crise unha oportunidade, pero unha oportunidade insolidaria, baseada en “que perdan outros para gañar eu” como é o que estamos vendo co incremento dos beneficios dos propietarios e accionistas das grandes empresas ata límites escandalosos. Podemos velo nesta análise do Banco de España sobre unha mostra representativa de 920 delas. Uns beneficios que, vía inflación, imos pagar o resto da poboación.
Nas súas propias palabras: “O Banco de España constata que os beneficios das empresas creceron sete veces máis que os salarios” “As empresas trasladaron o incremento dos custos aos prezos de venda e melloraron ou mantiveron a súa rendibilidade nesta crise inflacionista” ou “Os beneficios das empresas non financeiras aumentaron un 21% de media ata o terceiro trimestre deste ano con respecto a 2021 tanto pola recuperación da actividade económica tras a pandemia como pola suba dos prezos.”
Noticia comentada e publicada en “eldiario.es”:
Declaración das plataformas e movementos de pensionistas do 9 de decembro:
Reflexións dun mozo de corenta anos sobre as pensións: “Sí, jóvenes, están hablando de vuestras pensiones”.
“A miña xeración -nacida nos anos setenta- nunca pensou na súa xubilación. E non digamos os máis novos, nativos precarios. Pero chegará o día, e é mellor que nos preocupemos por iso e non obviar as propostas de reforma das pensións.”
Así empezan estas interesantes reflexións de Isaac Rosa no xornal eldiario.es.
Unhas reflexións sobre paro e precariedade, autónomos, reforma das pensións… E que remata deste xeito:
“…Máis nos vale atender, informarnos, protestar cando sexa necesario, defender os nosos dereitos. Si, os nosos. Porque esta reforma, como as anteriores e as que veñan despois, non son para os xa xubilados -que por certo xa loitan polo seu, xa podemos aprender deles-, senón para os pensionistas do futuro. É dicir, nós. Que si, que vale, que aínda seremos novos aos setenta anos. Mozos e precarios. Mozos e pensionistas precarios, coma non espertemos.”
Artigo de Isaac Rosa no “eldiario.es”.
Boletin nº 7 de MODEPEN do Val Miñor
Manifesto del 15 de Outubro de 2022: POLA RECUPERACIÓN DO PODER ADQUISITIVO DE PENSIÓNS E SALARIOS.
Manifesto del 15 de Outubro de 2022: POLA RECUPERACIÓN DO PODER ADQUISITIVO DE PENSIÓNS E SALARIOS.
O 15 de outubro as/os pensionistas imos dar inicio a un período de mobilizacións cos seguintes obxectivos:
– Defender o mantemento do poder adquisitivo das pensións, e a súa revalorizándoas en función do incremento do “IPC real” (o IPC Acumulado Anual).
– Esixir unhas Pensións dignas para todos (que non haxa pensións por baixo do limiar da pobreza, eliminación da brecha de xénero en salarios e pensións e aumento da pensión mínima ata equipararse ao Salario Mínimo Interprofesional, e este situarse no 60% do Salario Medio como recomenda a Carta Social Europea).
– E contra a privatización das pensións públicas, esixindo, neste sentido, a derrogación da Lei de Regulación para o impulso dos Plans de Pensións de Emprego (PPEs).
Os pensionistas somos conscientes de que a nosa loita non está nin pode estar illada da das traballadoras e traballadores hoxe en activo. Aínda que non sexa máis que porque é imposíbel imaxinar pensións decentes (as de hoxe e, sobre todo, as do futuro) sen salarios decentes.
Por iso sentimos preocupación coa marcha das “negociacións” (ou a falta destas) para evitar a perda de poder adquisitivo das traballadoras e dos traballadores que provoca a negativa da patronal a incluír a cláusula de revisión salarial nos convenios en negociació.
O artigo que enlazamos informa de como está a situación neste momento no conxunto do Estado. Ligazón a o artigo “las patronales no quieren que los salarios suban más del 3,5% este año“
Os fondos de pensións privados desínflanse e erosionan a xubilación de tres millóns de aforradores.
A noticia non pode ser máis demoledora: “Os fondos de pensións privados desínflanse e erosionan a xubilación de tres millóns de aforradores”: Cando lemos o artigo, comprobamos que non é unha esaxeración.
A causa principal é unha decisión política, a diminución dos beneficios fiscais que favorecían aos traballadores que “investían na súa propia pensión”. Uns beneficios fiscais que, por certo, pagamos entre todos (son ingresos que non recibe o estado) e que benefician aos que poden pagar estes plans (lembremos que o 10% dos traballadores con ingresos máis altos fan o 50% das achegas).
Pero non é só a caída dos beneficios fiscais (que está levando a moitos partícipes a cambiar estes fondos privados por adquisición de vivendas para alugar, como explica o artigo). Tamén está a perda de rendibilidade polo “pinchazo xeneralizados das bolsas” (en resume: É o mercado, amigo!)
Dirannos que a caída da rendibilidade forma parte da transición entre os fondos individuais e os de empresa previstos na Reforma Escrivá. Pero o problema de base segue a ser o mesmo, a dependencia financeira duns fondos privados que deixarán de ser un dereito garantido polo estado a depender do vai-vén dos mercados ou de “decisións políticas” (lembremos quen pagou o “rescate bancario”) quedando, para os traballadores que non dean entrado, a “pensión de toda a vida” que, por ser residual, poderá reducirse cada vez máis.
Contra esta mercantilización temos que defender as pensións como o que son: Un dereito a unha vellez digna.
Ligazón a o artigo de Público.es
Para máis información sobre os plans de pensións privados na reforma Escrivá, recomendamos este artigo do noso compañeiro Xabier Pérez Davila en Infolibre. Ligazón a o artigo de Infolibre.es
Este artigo publicouse tamén nesta páxina de MODEPEN. Ligazón ao artigo.
A auditoría da Seguridade Social e a inflación entre os obxectivos dos pensionistas cara ao 15 de outubro.
Artigo publicado en “65ymás” con información sobre a manifestación do 15 de outubro: Destácase a auditoría da Seguridade Social e a inflación.
1. A auditoría da Seguridade Social é unha reclamación histórica dos pensionistas, recollida por fin na Lei 21/2021, do 28 de decembro, mais aínda pendente. “Entre 1989 e 2013 España gastou máis de 103.690 millóns que pertencían á hucha das pensións noutras cuestións. Foi unha práctica aparentemente legal pero incorrecta, que fixo desaparecer os excedente de cotización ese colchón tan necesario para épocas de crise”. Queremos saber a verdade sobre o tan cacarexado “déficit do sistema”.
2. Outro obxectivo resaltado é a inflación: Como din os compañeiros de Andalucía (MADPP) “O novo mantra é que actualizar as pensións en función do IPC non é posible porque aumentaría a inflación e produciría máis déficit e máis débeda pública. Saben que menten, porque as pensións non afectan ás contas das empresas aumentando os seus gastos que “xustificarían” unha suba de prezos. Ademais, as pensións contributivas páganse coas cotizacións dos traballadores. Non se pagan con impostos e non producen déficit”.
Esta manifestación non vai ser o punto final das mobilizacións e xa estamos preparando mobilizacións para novembro. E seguiremos ata conseguir reverter as contrarreformas que nos están impondo. Como din os convocantes: “Ata acabar coa brecha de xénero en salarios e pensións, recuperar os dereitos perdidos nas sucesivas reformas das pensións, xerar un reparto equitativo da riqueza e mellorar e garantir servizos públicos e comunitarios universais de calidade.”
Unhas mobilizacións para as que estamos quentando motores. En Vigo, Ribadeo, Val Miñor, A Coruña… ou, o vindeiro 10 de setembro, Ferrol, etc.
A reforma das pensións entra na súa última fase.
O Diario.es (xornal considerado próximo ao goberno) infórmanos na ligazón adxunta do inicio da última fase da “Reforma das pensións”, en concreto o cálculo da xubilación e a cotización dos soldos máis altos.
Unha Reforma na que se ben atopamos algúns elementos positivos, froito da presión exercida polo movemento pensionista que conseguiu tumbar parte das medidas do anterior goberno de Rajoy como o “famoso” 025% ou o compromiso de sacar os gastos impropios da Seguridade Social ou o de realizar a tan necesaria auditoría (que, sen embargo, neste momento segue sen concretar).
Pero xunto a estes escasos puntos positivos a Reforma contén graves elementos negativos que levaron as plataformas e movementos de pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado a convocar para o 15 de outubro unha gran mobilización en Madrid esixindo a revalorización das pensións en función do incremento do IPC acumulado anual, por unha Pensión Mínima do 60% do salario medio, a eliminación da fenda de xénero en salarios e pensións e polo rexeitamento á privatización do Sistema Público de Pensións (SPP).
Tamén esixiremos a realización da prometida auditoría das contas da Seguridade Social aprobada na Lei 21/2021, do 28 de decembro, e aínda non realizada malia que xa pasaron máis de 6 meses desde que esa Lei foi aprobada, e ese era o prazo máximo para a súa realización de acordo co texto da mesma lei.
E desde logo estaremos pendentes deste último tramo de reformas, que vemos con razoable preocupación.