Modepen dá a benvida a Asociación Galega na Defensa do Sistema Público de Dependencia e Discapacidade (ASGADeD)

En rolda de prensa deste martes 14 de xaneiro presentouse a Asociación Galega na Defensa do Sistema Público de Dependencia e Discapacidade (ASGADeD) constituída por un grupo de persoas de diversas contornas sociais e profesionais.

Denuncian que, por unha banda, a Xunta de Galiza aposta por converter o Sistema Público Galego de Dependencia nun Sistema de Beneficencia “Low Cost”, como demostra a baixa intensidade dos servizos, as ínfimas contías das prestacións económicas e o seu claro infra-financiamento, a preferencia pola “Prestación Económica de Coidados no Entorno Familiar (PECEF)” en detrimento do SAF (Servizo de Atención no Fogar) ou pola enorme escaseza de residencias públicas.

E por outra banda constatan como a Xunta de Galiza favorece descaradamente a privatización do sistema da dependencia, que xa conta cunha forte presenza de Fondos de Investimento estranxeiros (“fondos voitre”), que unicamente buscan a maximización de beneficios e non o correcto coidado das persoas en situación de dependencia. Neste sentido lembran que o Estado español só dedica aos servizos sociais o 0,8% do seu PIB, mentres que a media da Unión Europea é do 1,6% chegando nos Países Nórdicos a máis do 3%.

ASGADeD traballará para modificar a realidade antes descrita mediante a construción dun movemento social forte, amplo, plural e transversal, que mobilice á sociedade galega para exixirlle ás administracións públicas un compromiso real cuns servizos sociais da dependencia e discapacidade de calidade e de financiamento, titularidade, xestión e provisión 100% públicas. Un servizos que permitan “Envellecer na casa”, prestando servizos de proximidade (Servizos de Axuda no Fogar, Centros de Día, Tele-asistencia, …) que adíen o momento do ingreso nun Centro Residencial.

E por isto ASGADeD reivindica:

-Uns servizos sociais de dependencia de cobertura universal e gratuítos.

-Un financiamento adecuado polas administracións públicas.

A realización das inspeccións pertinentes que garantan a calidade nos coidados ás persoas usuarias.

Rateos de profesionais adecuados, debidamente formados, e con condicións laborais e salariais dignas.

-Priorizar os servizos formais do SAF, Atención Residencial, Centros de Día, … prestados por profesionais respecto ás prestacións económicas (Vinculada aos Coidados na Contorna Familiar, Vinculada ao Servizo, …) que se basean nos coidados informais prestados desde a contorna familiar por coidadores non profesionais;

-A coordinación cos servizos sanitarios públicos de Atención Primaria, dotándoos dos recursos necesarios.

Uns servizos abertos á participación das persoas usuarias e dos seus familiares, así como da veciñanza das localidades na que se sitúen ou ás que dean servizos.

Na rolda de prensa comentáronse tamén as últimas decisións que tomou a Xunta, aproveitando as Festas do Nadal, e que amosan a teima privatizadora e precarizadora dos servizos da dependencia:

1) A Orde do 4 de decembro de 2024 (DOG do 13/12/2024) que modifica a Orde do 18 de abril de 1996, afondando nos recortes do persoal sanitario que debe existir nas residencias.

2) A Resolución de 31 de decembro de 2024 (DOG do 02/01/2025) coa que a Xunta:

Unifica os procedementos da dependencia e da discapacidade sen ampliar os equipos de valoración nin abordar en profundidade a falta de persoal.

– Abre a posibilidade de conveniar a realización dos informes de saúde con mutuas privadas.

– Elimina a obrigatoriedade da realización do Informe Social, debilitando o papel dos e das traballadores sociais e comprometendo a calidade da atención.

– Estabelece a citación da dependencia e da discapacidade a través de mensaxe no móbil, o que non permitirá que as citacións se realicen de forma efectiva.

Finalmente o 26/12/2024 o Presidente da Xunta informou de que os dependentes que teñan recoñecido o dereito á unha prestación da dependencia e están agardando por unha praza pública (nunha residencia ou centro de día, ou por recibir atención no seu domicilio, …,) recibirán unha axuda directa do Goberno galego. Unha “paguiña”, que xa se prometera no 2023, e da que se descoñece o importe e o control da mesma.

Noticias sobre a rolda de prensa:

GaliciaPress: https://www.galiciapress.es/articulo/movimientos/2025-01-14/5137262-nace-asgaded-defensa-sistema-publico-dependencia-beneficios-cuidados-terminos-casan-mal

Nos diario: https://www.nosdiario.gal/articulo/social/nace-entidade-sistema-beneficencia-low-cost-da-xunta/20250114145424214592.html

Xornal Galicia: https://xornalgalicia.com/actualidad/agenda/presentacion-publica-da-asociacion-galega-na-defensa-do-sistema-publico-de-dependencia-e-discapacidade

Galicia Confidencial: https://www.galiciaconfidencial.com/noticia/282779-nace-asgaded-asociacion-defender-sistema-publico-dependencia-calidade-galicia

 

Aprobada por unanimidade a moción das pensións que defendeu Por Chantada – Interior Galego Vivo no pleno do Concello de Chantada.

Documento da Moción do grupo municipal Por Chantada – Interior Galego Vivo na defensa das pensións dignas no interior galego.

Aprobada por unanimidade a moción das pensións que defendeu Por Chantada – Interior Galego Vivo no pleno.

Concretamente, os 12 asistentes (na Corporación hai 13 persoas concelleiras) acordaron:

👉🏼 O Concello de Chantada comprométese coa dignidade das persoas pensionistas e apoia que, por lei, se estabeleza que a pensión contributiva mínima sexa igual ao salario mínimo interprofesional (SMI)”.

👉🏼 A Corporación “manifesta a súa adhesión á campaña pola blindaxe das pensións na Constitución Española, mediante a prohibición expresa da privatización do Sistema Público de Pensións e da perda de poder adquisitivo das pensións, blindando as pensións como unha prestación social fundamental”.

👉🏼 Por último, a moción presentada insta a “dar traslado ao Congreso e ao Senado do Reino de España dos acordos adoptados para que lexislen e, por lei, se estabeleza que a pensión mínima sexa, cando menos, igual ao SMI, aplicando a tal efecto revalorizacións anuais progresivas até 2030. En todo caso, e con carácter inmediato, ningunha pensión contributiva no mundo rural debería ficar por baixo dos 1000 euros”.

Antom Fente lembrou durante a súa defensa que “PP e PSOE reformaron en 2011 o artigo 135 da Constitución española sen referendo para impor o ditame de Bruxelas, é dicir, a estabilidade orzamentaria e entregar a soberanía económica. En outras palabras, para o que interesa a Constitución refórmase sen pudor, en canto para o fundamental, como as pensións, póñense escusas de todo tipo.

De igual xeito, explicou que o fundamental para o sistema de pensións é “a solidariedade interxeracional, é dicir, a calidade do traballo, para o que é necesario que exista emprego e salarios altos”. Desta arte, Fente explicou que “o Fondo de reserva da Seguranza Social, a denominada como Hucha das pensións, volve incrementarse situándose hoxe en 5578 millóns de euros polo récord de cotizacións. Porén, é moi pouco para o que podería ser, pois foi saqueado por Mariano Rajoy, xa que durante o seu goberno (2012-2017) pasou de 66.815 millóns de euros a só 8.095, sen esquecer os 5.000 millóns de euros que retirou Pedro Sánchez (2018-2019)”.

Pleno ordinario 5 de decembro de 2024 [vídeo e documentación]

Tamén se aprobou en Sober e Vilardevós. Vaise debater tamén en Laza e Monforte de Lemos.

Comunicado da U.A. do Movemento Pensionista: COAS VÍTIMAS DA DANA E O POBO VALENCIANO.

19 de novembro de 2024

          As organizacións e plataformas de pensionistas dos diferentes pobos e comunidades do Estado queremos manifestar a nosa solidariedade coas familias e amigos das vítimas das inundacións da DANA que arrasou 78 pobos o pasado 29 de outubro: 2 en Castela-A Mancha, un en Andalucía e 75 na provincia de Valencia.

          Queremos transmitirlles a dor e a consternación das persoas pensionistas pola perda das vidas de 219 persoas identificadas ao día de hoxe, desexando que se atopen as outras 11 persoas desaparecidas, aínda que xa pasaron máis de vinte días desde a traxedia.

Aínda que todas as vidas perdidas impórtannos por igual, é preciso sinalar que máis dun centenar desas vítimas mortais eran persoas de máis de 70 anos, que se viron atrapadas en residencias ou nos seus propios domicilios. Este feito deixa ben ás claras a especial vulnerabilidade das persoas maiores, evidencia que desde o movemento pensionista vimos denunciando e esixindo medidas efectivas para protexer e dignificar a vida desas persoas.

Pero moitas desas mortes poderíanse evitar, se os responsables do Consell da Generalitat Valenciana, co presidente Carlos Mazón á cabeza, fixesen caso aos avisos que recibiron, e cumprisen coa súa obrigación de activar os protocolos e alertar á poboación (máis da metade das persoas falecidas víronse atrapadas en espazos pechados). Deberon tamén suspender a xornada laboral para protexer a saúde e a seguridade das e os traballadores, como esixe a Lei de Prevención de Riscos Laborais. Como se fixo co persoal da Deputación de Valencia, que foi enviada a casa ao mediodía, ou a Universidade de Valencia, que suspendeu a súa actividade ese día 29 de outubro.

O goberno valenciano non debeu ceder ante as presións dunha patronal depredadora, que mantivo nos seus postos de traballo á xente, pasase o que pasase, con resultado letal en moitos casos. Un goberno de PP e Vox, de negacionistas climáticos, que se estreou pechando (e xactáronse diso) a Unidade Valenciana de Emerxencias, mentres desviaban recursos para promocionar a tauromaquia.

Non estamos soamente ante a inacción duns xestores incompetentes, senón ante decisións de gobernantes con resultado de morte. As responsabilidades destes políticos, e tamén dos empresarios, deberán ser depuradas ante os tribunais de xustiza. Pero sen esperar a iso, Carlos Mazón debería ter dimitido xa, xunto co seu goberno. Estivo desaparecido durante as horas máis críticas da emerxencia. A saber onde estivo, pero non foi alí onde debía. Por iso Mazón está claramente incapacitado para xestionar nada, e decenas de miles de valencianos e valencianas esixiron a súa dimisión na histórica manifestación do pasado día 9 de novembro.

Hai demasiado tempo que a especulación capitalista disparou a construción desbocada, tanto residencial como industrial, en costas e áreas inundables, sen ter en conta os potenciais riscos que conleva, sobre todo en zonas como o País Valenciano, onde adoitan desenvolverse ciclicamente fenómenos de pinga fría. As medidas ecocidas de elites e gobernos, desatendendo á ciencia e os movementos ecoloxistas, aceleran o quecemento global, e a frecuencia e intensidade deses desastres naturais. Esta nova inundación, a peor de máis dun século pero probablemente non a última levouse por diante infraestruturas vitais de todo tipo, arrasou rúas e barrios enteiros, destruíndo non menos de 130.000 vivendas de xente traballadora.

Tamén hai demasiado tempo que os servizos sociais esenciais están a desmantelarse; que a sanidade, educación, pensións e servizos sociais están a deteriorarse e privatizando, para regar de recursos públicos as contas de resultados das elites e manter a institucións, como a monarquía, a xerarquía católica (que non se destacou pola súa solidariedade, ante a DANA) ou a industria bélica, absolutamente parasitarias. Este inmenso desastre debe facer cambiar as prioridades dos recursos públicos, e activar políticas para protexer todos os postos de traballo e a actividade da xente damnificada, pero tamén e sobre todo poñendo á súa disposición o parque de vivendas baleiras en mans dos bancos e da Sareb.

Non soamente débense paliar as consecuencias desta DANA, senón que é imprescindible abordar un plan preventivo integral, coa participación dos equipos técnicos e científicos necesarios, para previr futuros episodios de desastres naturais que por desgraza chegarán, e protexer á poboación e á natureza das súas consecuencias.

Por último e non menos importante, habemos de valorar e recoñecer o inmenso movemento de solidariedade co pobo valenciano que se está desenvolvendo, coa especial presenza da mocidade no mesmo. Persoas do propio país e de todos os territorios que están a dar o mellor de si mesmas para axudar a quen máis o necesitan porque o perderon todo. Emociona ver ao pobo valenciano reaccionando como unha soa voz ante a ignominia dos seus gobernantes, esixindo responsabilidades e defendendo o que é seu. Unimos a nosa voz á súa, e esiximos xa a dimisión de Carlos Mazón e o seu goberno.

Desde as organizacións pensionistas dos pobos e comunidades do Estado enviamos ao País Valenciano nosa solidariedade. Facemos un chamamento ás nosas compañeiras e compañeiros para que apoien material e economicamente aos pobos afectados, para que as nosas irmás e irmáns valencianos superen este terrible episodio, normalicen as súas vidas canto antes e garántanse os seus recursos, os seus dereitos e o seu futuro.

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa dás Pensións e os Servizos Públicos)

UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

Documento do Comunicado para descargar.

FRONTE Á INCERTEZA, UNIDADE E DETERMINACIÓN. A loita pensionista non se vai de vacacións

Comunicado da Unidade de Acción dos Movementos Pensionistas

8 de xullo 2024

O resultado das eleccións europeas do pasado día 9 de xuño supón un incremento das ameazas sobre os dereitos sociais e as liberdades, nos diferentes pobos de Europa. Isto engádese ás constantes alusións dos dirixentes occidentais e a OTAN a un enfrontamento bélico con Rusia que, de entrada, xa supón o desvío de inxentes cantidades de diñeiro público cara aos beneficios da industria militar. Co ascenso da extrema dereita e a chantaxe da guerra, o sistema neoliberal seguirá saqueando os recursos e dereitos da clase traballadora, cada vez con menos complexos. Por iso temémonos que, cunha máis autoritaria composición do Europarlamento e da propia Comisión Europea, aumenten as presións para restrinxir, empobrecer e privatizar as pensións públicas, ao ditado das elites financeiras.

Nese contexto de aumento da incertidume, as plataformas e movementos pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado español continuaremos vixiantes e mobilizándonos, como o vimos facendo desde fai máis de seis anos. A dignidade das pensións non é ningún agasallo, senón un dereito de toda a clase traballadora. As reivindicacións pensionistas, por tanto, son unha necesidade: tanto a suficiencia das pensións mínimas, como o acabar coa brecha de xénero; tanto a actualización das pensións co IPC real, como as xubilacións anticipadas de 40 ou máis anos cotizados sen penalizar; tanto a obrigación legal da Auditoría de contas da Seguridade Social, como o mantemento da taxa de reposición das pensións públicas, así como tamén o parar os intentos de privatización que supoñen os Plans de Pensións de Emprego, entre outras propostas. En definitiva, unhas reivindicacións compartidas e sentidas polo conxunto do movemento pensionista.

Ademais das iniciativas territoriais que se veñen desenvolvendo por parte das plataformas e os movementos, desde o espazo de Unidade de Acción estatal coordinamos nos últimos meses diversas accións conxuntas:

1. Entre decembro e xaneiro pasados tivemos unha serie de reunións cos grupos parlamentarios do Congreso dos Deputados que apoiaron a investidura, excepto o PSOE. Aínda que ao final non houbo debate sobre os Orzamentos Xerais do Estado (PXE), as liñas de interlocución seguen abertas, así como os compromisos sobre algunhas das nosas principais reivindicacións, que seguen vivas e non foron atendidas. Por tanto, unha das nosas tarefas pendentes é tentar que todo iso tradúzase en feitos concretos, sexa cal for o escenario do futuro inmediato.

2. A mobilización unitaria de primavera levouse a cabo o pasado día 6 de maio, territorial e descentralizada. Houbo un total de 143 actos reivindicativos en todo o Estado (81 deles en Euskal Herria), coa entrega en 28 cidades dunha carta aberta á ministra Elma Saiz. Esta mobilización veu reforzar o traballo das distintas plataformas e movementos en prol das reivindicacións máis arriba descritas.

3. Celebrouse en Bilbao o I Encontro internacional de Plataformas de Pensionistas e Sindicatos, os pasados días 23 e 24 de maio, con participación de organizacións dos estados francés, alemán e español. Nese encontro constatouse que a loita polas pensións públicas nos diferentes pobos de Europa comparten características moi similares, derivadas da cobiza capitalista. É por iso que, como reflicte o documento de conclusións dese Encontro, temos a

obrigación como movemento de reforzaras nosas propias iniciativas territoriais, pero tentando a coordinación a escala europea canto antes. En breve publicaremos o documento final do encontro, coas firmas de todas as organizacións participantes.

Queremos alertar ás persoas pensionistas, e tamén ás e os traballadores que aínda non o son que, aínda que temos dereito ao lexítimo descanso, non deberiamos relaxarnos en exceso este verán. Ás incertidumes sinaladas ao principio polo ascenso dos autoritarismos nas institucións europeas, engádese o risco de que se aproveite a distracción estival para acelerar a privatización das pensións, coa firma de convenios colectivos que inclúan os PPEs (de momento só asinaron o convenio da construción, pero anúncianse outros). Habemos de parar os pés a ese proxecto, e sinalar a responsabilidade dalgúns dirixentes sindicais no mesmo. En definitiva, reforzar o traballo que se vén realizando.

Habemos de seguir insistindo na gravidade do incumprimento legal que supón a non realización da Auditoría de contas da Seguridade Social (Lei 21/2021), así como na necesidade de derrogar os aspectos negativos de todas as reformas de pensións e laborais que destrúen os dereitos das persoas traballadoras e pensionistas. Tamén esiximos a derrogación da “lei mordaza”, que se chegou a aplicar de maneira vergoñenta sobre pensionistas. A nosa total solidariedade con esas compañeiras e compañeiros.

Ademais da actividade para o verán que ata aquí relatamos, (sen descartar outras posibles accións), queremos dar a coñecer o acordo das plataformas e movementos dos pobos e comunidades do Estado, da Unidade de Acción pensionista, de dúas xornadas de mobilización para o próximo outono:

1. Luns 30 de setembro de 2024. Un “luns ao Sol especial”, enmarcado na celebración do “Día Internacional das Persoas de Idade”, do día seguinte 1 de outubro. A desenvolver de maneira unitaria en cada territorio, con cartel e manifesto conxunto, e como impulso para a seguinte mobilización.

2. Sábado 26 de outubro de 2024. Gran Manifestación pensionistas, traballadoras e cidadanía en Madrid.

Resistir, insistir, nunca desistir!

Goberne quen goberne, as pensións públicas e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

 

 

 

 

Reflexións dun mozo de corenta anos sobre as pensións: “Sí, jóvenes, están hablando de vuestras pensiones”.

“A miña xeración -nacida nos anos setenta- nunca pensou na súa xubilación. E non digamos os máis novos, nativos precarios. Pero chegará o día, e é mellor que nos preocupemos por iso e non obviar as propostas de reforma das pensións.”

Así empezan estas interesantes reflexións de Isaac Rosa no xornal eldiario.es.

Unhas reflexións sobre paro e precariedade, autónomos, reforma das pensións… E que remata deste xeito:

“…Máis nos vale atender, informarnos, protestar cando sexa necesario, defender os nosos dereitos. Si, os nosos. Porque esta reforma, como as anteriores e as que veñan despois, non son para os xa xubilados -que por certo xa loitan polo seu, xa podemos aprender deles-, senón para os pensionistas do futuro. É dicir, nós. Que si, que vale, que aínda seremos novos aos setenta anos. Mozos e precarios. Mozos e pensionistas precarios, coma non espertemos.”

Artigo de Isaac Rosa no “eldiario.es”.

 

Os fondos de pensións privados desínflanse e erosionan a xubilación de tres millóns de aforradores.

A noticia non pode ser máis demoledora: “Os fondos de pensións privados desínflanse e erosionan a xubilación de tres millóns de aforradores”: Cando lemos o artigo, comprobamos que non é unha esaxeración.

A causa principal é unha decisión política, a diminución dos beneficios fiscais que favorecían aos traballadores que “investían na súa propia pensión”. Uns beneficios fiscais que, por certo, pagamos entre todos (son ingresos que non recibe o estado) e que benefician aos que poden pagar estes plans (lembremos que o 10% dos traballadores con ingresos máis altos fan o 50% das achegas).

Pero non é só a caída dos beneficios fiscais (que está levando a moitos partícipes a cambiar estes fondos privados por adquisición de vivendas para alugar, como explica o artigo). Tamén está a perda de rendibilidade polo “pinchazo xeneralizados das bolsas” (en resume: É o mercado, amigo!)

Dirannos que a caída da rendibilidade forma parte da transición entre os fondos individuais e os de empresa previstos na Reforma Escrivá. Pero o problema de base segue a ser o mesmo, a dependencia financeira duns fondos privados que deixarán de ser un dereito garantido polo estado a depender do vai-vén dos mercados ou de “decisións políticas” (lembremos quen pagou o “rescate bancario”) quedando, para os traballadores que non dean entrado, a “pensión de toda a vida” que, por ser residual, pode reducirse cada vez máis.

Contra esta mercantilización temos que defender as pensións como o que son: Un dereito a unha vellez digna.

Ligazón a o artigo de Público.es

Para máis información sobre os plans de pensións privados na reforma Escrivá, recomendamos este artigo do noso compañeiro Xabier Pérez Davila en Infolibre. Ligazón a o artigo de Infolibre.es

Este artigo publicouse tamén nesta páxina de MODEPEN. Ligazón ao artigo.

A auditoría da Seguridade Social e a inflación entre os obxectivos dos pensionistas cara ao 15 de outubro.

Artigo publicado en “65ymás” con información sobre a manifestación do 15 de outubro: Destácase a auditoría da Seguridade Social e a inflación.

1. A auditoría da Seguridade Social é unha reclamación histórica dos pensionistas, recollida por fin na Lei 21/2021, do 28 de decembro, mais aínda pendente. “Entre 1989 e 2013 España gastou máis de 103.690 millóns que pertencían á hucha das pensións noutras cuestións. Foi unha práctica aparentemente legal pero incorrecta, que fixo desaparecer os excedente de cotización ese colchón tan necesario para épocas de crise”. Queremos saber a verdade sobre o tan cacarexado “déficit do sistema”.

2. Outro obxectivo resaltado é a inflación: Como din os compañeiros de Andalucía (MADPP) O novo mantra é que actualizar as pensións en función do IPC non é posible porque aumentaría a inflación e produciría máis déficit e máis débeda pública. Saben que menten, porque as pensións non afectan ás contas das empresas aumentando os seus gastos que “xustificarían” unha suba de prezos. Ademais, as pensións contributivas páganse coas cotizacións dos traballadores. Non se pagan con impostos e non producen déficit”.

Esta manifestación non vai ser o punto final das mobilizacións e xa estamos preparando mobilizacións para novembro. E seguiremos ata conseguir reverter as contrarreformas que nos están impondo. Como din os convocantes: “Ata acabar coa brecha de xénero en salarios e pensións, recuperar os dereitos perdidos nas sucesivas reformas das pensións, xerar un reparto equitativo da riqueza e mellorar e garantir servizos públicos e comunitarios universais de calidade.”

Unhas mobilizacións para as que estamos quentando motores. En Vigo, Ribadeo, Val Miñor, A Coruña… ou, o vindeiro 10 de setembro, Ferrol, etc.

Ligazón a o artigo de “65ymas”

A reforma das pensións entra na súa última fase.

O Diario.es (xornal considerado próximo ao goberno) infórmanos na ligazón adxunta do inicio da última fase da “Reforma das pensións”, en concreto o cálculo da xubilación e a cotización dos soldos máis altos.

Unha Reforma na que se ben atopamos algúns elementos positivos, froito da presión exercida polo movemento pensionista que conseguiu tumbar parte das medidas do anterior goberno de Rajoy como o “famoso” 025% ou o compromiso de sacar os gastos impropios da Seguridade Social ou o de realizar a tan necesaria auditoría (que, sen embargo, neste momento segue sen concretar).

Pero xunto a estes escasos puntos positivos a Reforma contén graves elementos negativos que levaron as plataformas e movementos de pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado a convocar para o 15 de outubro unha gran mobilización en Madrid esixindo a revalorización das pensións en función do incremento do IPC acumulado anual, por unha Pensión Mínima do 60% do salario medio, a eliminación da fenda de xénero en salarios e pensións e polo rexeitamento á privatización do Sistema Público de Pensións (SPP).

Tamén esixiremos a realización da prometida auditoría das contas da Seguridade Social aprobada na Lei 21/2021, do 28 de decembro, e aínda non realizada malia que xa pasaron máis de 6 meses desde que esa Lei foi aprobada, e ese era o prazo máximo para a súa realización de acordo co texto da mesma lei.

E desde logo estaremos pendentes deste último tramo de reformas, que vemos con razoable preocupación.

Ligazón a o artigo de Diario.es

A brecha salarial penaliza máis ás mulleres maiores de 50 anos, un período crítico para a pensión.

Análise de Pepa Montero en “65 y más” sobre a brecha salarial entre homes e mulleres, a partir dos datos do ano Instituto Nacional de Estatística actualizados en 2020. Deses datos dedúcese unha brecha do 18,7% (unha redución de apenas 0,8% respecto a 2019). Máis preocupante é como a brecha na franxa dos 50-50 anos (moi importante á hora de fixar a pensión) sube ata o 22%. Máis información no enlace.

Ligazón a o artigo.