Categoría: PENSIÓNS

“A caixa da Seguridade Social ten un déficit asumíbel de máis de 100.000 millóns de euros!!

É unha irresponsabilidade pretender seguir con este sistema que fai auga por todas partes!!

Témonos que encamiñar a un sistema privado de pensións!!

O sistema público e de reparto é inviábel e vai colapsar!!!!”

Pois resulta que o ministro Escrivá cifra en 140.000 millóns os cartos das pensións que “se foron” a outros gastos nos últimos 30 anos. Uns cartos que serían abondos para pór a cero a débeda da Seguridade Social contraída polo Estado desde 1999 (106.178 millóns), e aínda quedarían cartos aforrados (máis de 30.000 millóns).

Lembramos que xa o Tribunal de Contas no ano 2020 recomendara ao Estado devolver as cantidades endebedas á Seguridade Social, que estimaba (nun informe de agosto de 2020 con datos ata decembro de 2018) nun mínimo de 103.690 millóns de euros.

Claro que, de terse feito así, os debates sobre os recortes das pensións, eses recortes que foron ben reais, terían sido diferentes. Ben, precisemos, debates tampouco houbo, o que houbo foron relatos, contos para “xustificar” primeiro o deterioro do sistema e despois a súa privatización.

O que houbo foi un saqueo á Seguridade Social, pero o máis grave é que “O mantra da insustentabilidade e da crise permanente serviu para lexitimar desde hai anos os recortes nas pensións e nos dereitos dos pensionistas. Pero sobre todo -como sostén o deputado Jordi Salvador (ERC)- para crear un pánico que só favoreceu ao sistema financeiro e ao seu negocio de plans de pensións privados.”

E mentres a Auditoría non sexa oficial xa sabemos o caso que a “prensa seria” (seria segundo o seu propio “relato”) lle vai facer. Seguiremos tendo, oficialmente, mediaticamente, déficit da caixa da Seguridade Social, aínda que realmente teñamos superávit.

Por iso esiximos a Audoria xa.

Ligazón ao artigo do Informativo Valencia

O pasado 17 de marzo publicouse no BOE o “Real decreto-lei 2/2023, do 16 de marzo, Sobre o número de anos para cálculo da base reguladora das pensións”. Con esta cuarta lei remata o actual ciclo de reformas do sistema de pensións.

Estas catro leis (brevemente Lei 21/2021, Lei 12/2022, Rd-lei 13/2022 e o mencionado Rd-lei 2/2023) son, por tanto, o resultado do pulso mantido durante estes anos entre o movemento pensionista de Galiza e do resto do Estado contra o intento de actualizar e afondar na privatización do sistema de pensións públicas.

Unha privatización que, ante a ineficacia dos obsoletos plans individuais de pensións, necesitaba crear un novo marco privatizador (Lei 12/2022 do 13 de xuño sobre os Plans de pensións de emprego) que permitirá desviar fondos públicos para alimentar fondos privados de capitalización, que crearán desigualdade e inestabilidade financeira.

Unha privatización que, para que sexa mellor asumida, necesita dunha desvalorización das pensións públicas (incrementos por debaixo do IPC, mantemento da brecha de xénero, incremento do cálculo da base de cotización, etc) e da creación dun “relato” (do tipo “non hai cartos abondos para un gasto crecente” ou “a seguridade social xa ten un déficit excesivo”…) que nos convenza da inevitablidade desa privatización. Como vemos nada novo, é o mesmo esquema que se repite nos intentos de privatización da Sanidade ou da Educación públicas, por pór dous exemplos ben coñecidos.

Nesta longa confrontación sufrimos derrotas pero tamén demostramos a nosa forza conseguindo algunhas vitorias certas, que obrigaron ás forzas privatizadoras a recuar nalgunhas das súas pretensións, revertendo en parte a desvalorización das pensións públicas (aumento do 8,5% en xeral e do 15% para as mínimas e as non contributivas…), ou conseguindo cambiar, tamén en parte, o “relato”, con consecuencias positivas, como deixar de falar só dos gastos e empezar a falar (e non só falar, claro) dos ingresos (cotización adicional de solidariedade, mecanismo de equidade interxeracional e incremento da base máxima de cotización) ou a lei para realizar a auditoría das contas da Seguridade Social (camiño de clarificar iso do “déficit” do sistema).

Estamos así nun momento en que debemos de realizar un balance polo miúdo para valorar as nosas vitorias e as nosas derrotas, que nos permita definir cales han de ser os nosos obxectivos a partir de agora.

Conscientes deste fin de ciclo, o movemento pensionista, tanto a nivel Estatal como Modepen en Galicia, temos reflexionado e emitido senllos comunicados, que reproducimos a continuación:

Valoracion de MODEPEN do Real Decreto-lei 2/2023, do 16 de marzo, de medidas urxentes para a ampliación de dereitos dos pensionistas, a redución da fenda de xénero e o establecemento dun novo marco de sustentabilidade do sistema público de pensións.

Valoracion da Unidade de Accion dos Pensionistas do Estado: ESTA NON É A REFORMA DE PENSIÓNS QUE NECESITAMOS.

Texto do Real Decreto-lei 2/2023, do 16 de marzo.

Compartimos neste enlace a nosa Valoración de Urxencia diante dalgunhas das medidas sobre a segunda parte da reforma das pensións feitas públicas nos medios de comunicación este venres día 10. Trátase, por tanto, dunha valoración de urxencia e provisional, feita antes de pecharse a mesa de diálogo e sen que se sexa público o texto definitivo do acordo. En resume, valoramos:

– Que parece que non vai haber endurecemento do período de cálculo da base reguladora das novas pensións iniciais. Pola contra semella que nos vindeiros 20 anos, as traballadoras e os traballadores poderán optar pola máis favorábel de dúas posibilidades: seguir como ata agora ou realizar o cálculo sobre os últimos 29 anos, mais descartando os dous menos favorábeis (Esta opción voluntaria favorecería as traballadoras e traballadores con carreiras de cotización irregulares).

– Que estas medidas non son firmes e que por agora destacamos a mudanza de discurso: do “non hai recursos” a “hai que buscar ingresos para pagar as pensións futuras”

– Que esta mudanza é froito da mobilización social na Galiza, en todo o Estado español e en Francia (lembremos que neste tema tamén intervén Bruxelas) e confírmanos na convicción de que é imprescindíbel continuar o labor de información, organización e mobilización. Neste sentido situamos como obxectivos os seguintes: Recuperar os 65 anos como idade legal de xubilación e Derrogar a Lei Escrivá dos fondos de pensións de empresa.

– Constatamos e felicitámonos polos avances conseguidos coa mobilización social: a Actualización das pensións ao 8,5%, a Suba das pensións mínimas e non contributivas un 15% e a Paralización do incremento do número de anos para calcular a base reguladora.

É posíbel avanzar en dereitos. A mobilización social é o único camiño.

Ligazón ao documento: Valoración de urxencia da negociación sobre a última fase da reforma das pensións.

Compartimos neste enlace unha análise minuciosa publicada en Infolibre polo noso compañeiro Xabier Pérez Davila, sobre os Fondos de Pensións (FFPP).

Ligazón a o artigo de Xabier Pérez Davila:   A ‘lei Escrivá’ de fondos de pensións debe ser derrogada.

Parte da constatación dun feito: Que a existencia dun Goberno de coalición progresista e a Mobilización continuada desde 2018 do Movemento Pensionista conseguiu importantes vitorias, como a que acabou coa conxelación aplicada polo Partido Popular (lembramos aquel 0,25% ?). Este ano a suba do 8,5% garantiu o poder adquisitivo de nove millóns de pensionistas.

Sen embargo, e como sabemos, hai motivos de preocupación. E entre eles sitúase a gran aposta dos Fondos de Pensións (FFPP). A Lei de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego, LRIPPE, aprobada en xuño de 2022, unha opción estratéxica que é una bomba de reloxería que ameaza as pensións dxs traballadorxs máis novos.

O artigo de Xabier céntrase nunha esclarecedora análise desta lei, que define como neoliberal e obsoleta. En resume: Neoliberal “porque privatiza unha parte das cotizacións sociais”. Obsoleta porque vai en contra das investigacións que alertan sobre os efectos macroeconómicos destes fondos: “alimentan a financiarización, promoven o aumento da explotación e a desigualdade, contribúen a converter a vivenda nun activo especulativo, actúan de xeito pro-cíclico, acentuando as recesións, e crean inestabilidade financeira que pode contaxiarse á economía real”.

E desenvolve esta análise nos seguintes apartados:

– Neoliberalismo, privatización financiada con fondos públicos: Para alimentar estes FFPP vanse desviar fontes de ingresos públicos, abríndose unha brecha que a dereita sempre saberá ampliar.

– Financiarización, explotación e desigualdade: Os FFPP están a ser “o principal instrumento para a acumulación de capital financeiro”, na busca de rendementos que non ofrecen os investimentos reais, co obxectivo principal de incrementar as retribucións de accionistas e directivos, intensificando a explotación e a desigualdade.

– Fondos de pensións, financiarización e desigualdade en Estados Unidos: Analiza as consecuencias dos FFPP nos EUA, onde o proceso de financiarización da economía é máis intenso.

– Fondos de pensións, financiarización e desigualdade en Europa: Describe varios estudos sobre a evolución e consecuencias da financiarización en Europa.

– ¿Por que nos debe preocupar a crise dos fondos de pensións británicos? Analiza a crise provocada pola primeira ministra británica Liz Truss, en setembro de 2022, ao propor reducir os impostos aos máis ricos poñendo en perigo ao conxunto do sistema financeiro británico e as leccións que debemos sacar desa crise.

– Os tempos están cambiando. Ideas e leis obsoletas: Obsoletas porque inciden no modelo neoliberal que, tras catro décadas, trouxo “un brutal aumento da desigualdade, a xeneralización da precariedade e o malestar no traballo e o estancamento da produtividade”. Que acumula crises nos últimos anos que é incapaz de solucionar e que están a provocar un xiro real nos EUA e en Europa a prol da intervención do Estado na economía. Unha intervención que pode ser a favor da maioría ou da acumulación privada do capital. A lei Escrivá sitúase claramente nesta segunda vía.

A conclusión é obvia: “A derrogación da lei Escrivá debe converterse nun obxectivo prioritario do movemento social en defensa do sistema público de pensións e da esquerda política e sindical.”

Ligazón a o artigo de infoLibre:   A ‘lei Escrivá’ de fondos de pensións debe ser derrogada.

Como xa falaramos na nosa páxina o día 14 de outubro (artigo ao que nos remitimos para ampliar https://www.modepen.org/index.php/2022/10/11/caminan-a-bancarrota-a-seguridade-social-e-o-seu-sistema-de-publico-de-pensions/ ) unha das tarefas pendentes da Seguridade Social, e que legalmente xa non debería de estalo, é a auditoría das súas contas. Unha auditoría que debe clarificar dunha vez por todas se se trata dun organismo deficitario, como mantén o mantra oficial, ou se en realidade a Seguridade Social é a principal acredora duna Administración central que leva décadas gastando os sus recursos.

Non estamos falando dunha cantidade menor. O Tribunal de contas estimou hai dous anos en 103.690 millóns de euros, como mínimo, o financiamento que a Seguridade Social achegara entre 1967 e 2018 ao resto das administracións para cubrir conceptos non contributivos. Cantidade, repetimos, mínima e que previsibelmente será superior. E sen contar os intereses.

Pero, mentres non se faga esta auditoría, as empresas adicadas á captura por privatización dos cartos do sistema da Seguridade Social seguirán baseándose nos datos “oficiais” para, con argumentos falaces vestidos de artigo de prensa, intentar convencer ao conxunto da sociedade, e a cantos máis incautos concretos mellor, da necesidade de subscribir Plans de Pensións Privados como os recentemente aprobados Plans de Pensións de Empresa. Plans nos que o único seguro é que os xestores (estas empresas, como no noso caso Mapfre) van recibir grandes comisións, independentemente do resultado, positivo ou negativo, da súa xestión.

Unha publicidade para a que necesitan o argumento da tendencia inevitábel do déficit da Seguridade Social. Un déficit que se xustifica en que no 2021 o fondo de reserva era xa de tan só 2.138,00 millóns de euros, cando xa sabemos que a esa cantidade habería que sumarlle, como mínimo, a xa controlada polo Tribunal de Contas. É dicir, como mínimo habería 103.690,00 millóns de euros, superando con creces ao máximo do Fondo (en 2011, con 66.815 millóns) co que cambia radicalmente o conto. Ese conto que permite a Mapfre facer este resume do “seu artigo”: “Ahorrar no es un lujo, sino una necesidad de cara al futuro”.

O máis grave é que a publicidade estea escrita como se fose un artigo serio, redactado por unha xornalista, e publicado nunha revista que se supón seria, e non como o que é: publicidade enganosa

Nota: Este artigo recoméndase lelo unicamente para ler en modo retranca e con moita calma, senón advertimos que pode ser perigoso para o estado de ánimo e a saúde física, psíquica e intelectual.

Ligazón a artigo de 65ymás:  ¿Qué es la hucha de las pensiones y por qué es tan importante?

As principais organizacións de pensionistas do Estado Español, entre elas o MODEPEN, emitiron o 04/01/2023, unha Nota de Prensa na que rexeitan se o goberno exclúa aos pensionistas con menores recursos do acceso ao CHEQUE DE 200 € que o goberno estatal entregará ás persoas e familias con menores recursos económicos.

As organizacións de pensionistas exixen que se permita acceder ao Cheque aos pensionistas con condicións económicas máis precarias.

NOTA DE PRENSA, 04/01/2023

Os e as pensionistas máis vulnerábeis quedan fora do real decreto-lei 20/2022 de 27 de decembro, e demandamos que sexan incluídos. 

As plataformas y movementos de pensionistas dos Pobos e Comunidades do Estado que que subscribimos este texto, denunciamos:

Que outra vez os e as pensionistas con pensións pequenas, contributivas e non contributivas, quedan fora da medida máis importante das aprobadas polo Goberno para facer fronte a situacións de vulnerabilidade económica e social diante da carestía da vida: O CHEQUE DE 200 EUROS.

Na normativa, de 27 de decembro, establécese claramente que os e as pensionistas con pensións tanto contributivas como no contributivas NON poderán solicitar o cheque. Tampouco poderán pedilo as persoas que cobran o Ingreso Mínimo Vital.

Parécenos ben que podan solicitalo as familias e persoas que ingresen até uns 1.900 € mais/mescremos que, con máis razón, tamén deben poder recibilo os e as pensionistas que cobren cantidades mensuais bastante máis pequenas.

O goberno esquece que máis do 50% de las pensións no Estado Español están por debaixo do Salario Mínimo Interprofesional (1.000 € bruto , mensual) que as mulleres pensionistas seguen percibindo as pensións máis baixas, algunhas delas rozando o umbral da pobreza.

Exiximos que as persoas pensionistas que cumpran as condicións de nivel de renda requirida no decreto anticrise, sexan incluídas nesta medida, que podería paliar en parte a situación de precariedade na que se atopan.

As persoas pensionistas demandamos reverter os recortes das reformas de pensións de 2011, 2013 e 2021, recuperar o poder adquisitivo das pensións públicas, restablecer a paga compensatoria de final de ano, e situar a pensión mínima no 60% do Salario Medio.

Asemade, demandamos que se adopten medidas estruturais e non conxunturais para que todas las persoas accedan a unhas condiciones de vida dignas, baseadas no reparto equitativo da riqueza.

Estas, entre outras, son as medidas que vimos demandando dende hai máis de 5 años coas nosas mobilizacións.

GOBERNE QUEN GOBERNE

AS PENSIÓNS PÚBLICAS DEFÉNDENSE !

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar),

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones),

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria),

MADPP (Movimiento Andaluz en Defensa de las Pensiones Públicas),

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Públicos),

UNIDAD COESPE,PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles

Documento de la Nota de Prensa.

Reportaxe no Telexornal da TVG:  Sobre os pensionistas que quedan fora do Real Decreto-Lei 20/2022 de 27 de decembro, sobre O CHEQUE DE 200 EUROS

Noticia publicada en contrainformación.es:  Los y las pensionistas más vulnerables se quedan fuera del cheque de 200 euros y demandamos que se les incluya.

Noticia publicada en @NegociosTV:  Los pensionistas denuncian que el Gobierno se ha olvidado de ellos con el cheque de 200 euros.

Estes días estase tramitando no congreso dos deputados o proxecto de “Lei de Regulación para o Impulso dos Plans de Pensións de Emprego” (LRIPPE) ao que, como sabedes, opoñémonos. Para explicar as causas desta oposición recomendamos a lectura deste moi didáctico e documentado artigo do noso compañeiro Xabier Pérez Davila.

No artigo explica, entre outras cousas, que son as Entidades de Previsión Social Voluntaria de Euskadi (EPSV) que menciona Escrivá como modelo. Enmarca este Proxecto de lei nun novo proceso de privatización do público referido ao sector das pensións (con dúas vías: diminuíndo as achegas da empresa á Seguridade Social e mediante desgravacións fiscais do IRPF). Ou Desmonta a falacia de que o obxectivo destas entidades financeiramente reforzadas sexa realizar investimentos socialmente uteis.

Un artigo moi recomendábel:  Ligazón ao artigo.

Hoxe 6 de abril os movementos de pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado fixemos chegar a nosa proposta aos grupos do Congreso. Contamos coa presenza na concentración dos partidos que compartiron a nosa demanda de retirada do Proxecto de Lei e comparten a necesidade de deixalo sen efecto no trámite parlamentario. Estiveron presentes e interviron, despois dos movementos de pensionistas convocantes, ERC, EHBildu, Compromís, CUP, Más País, BNG e Unidos Podemos.

-Comunicado de prensa de Modepen

-Posicionamiento compartido de plataformas y movimientos de pensionistas de los diferentes Pueblos y Comunidades del Estado

-Emendas ERC co apoio do BNG, Compromís, Máis País, Bildu e CUP

-Emendas UP

Video Fotos de la concentracion en Madrid el 6 de Abril de 2022

Intervencións dos portavoces:

Video 01 – Intervencion de Gonzalo Balo, presidente de Modepen

Video 02 – Intervención de Isabel Franco, de Unidas Podemos

Video 03 – Intervencion Ramon Franquesa, Portavoz de Coespe Oficial

Video 04 – Madrid 20220406

Video 05 Madrid 20220406

Video 06 Madrid 20220406

Achegamos a valoración de Modepen do 04-04-2022 da tramitación parlamentaria da LRIPPE (Lei de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego), unha lei que, de aprobarse, significará o inicio do proceso de privatización do sistema público de pensións.

En resume, no comunicado constatamos que, grazas en boa medida ás nosas mobilizacións, presentáronse importantes emendas de fondo ao Proxecto de Lei. Por unha banda, ERC, co apoio do BNG, Compromís, Máis País, Bildu e CUP, van contra a liña de flotación da estratexia da Lei e, por outra, tamén Unidas Podemos presentou un conxunto de emendas entre as cales a número 5 propón non permitir o desvío de fondos da Seguridade Social cara aos fondos privados.

Diante destas emendas, na boa liña, debemos redobrar a nosa mobilización e evitar que o sector máis neoliberal do PSOE busque outros apoios parlamentarios. Por iso imos manter a loita pensionista unitaria, e nese camiño, o vindeiro mércores, en Madrid, os movementos de pensionistas que constituímos a Unidade de Acción Pensionista, entre eles o MODEPEN, estaremos cos deputados críticos co proxecto de Lei para dar unha mensaxe clara de unidade e vontade de mobilización.

E o máis axiña posíbel, organizaremos co resto do movemento estatal de pensionista unha grande
mobilización unitaria, esixindo a retirada do proxecto de Lei.

Ver o documento completo nesta ligazón.