Autor: modepen

Na recente asemblea de Modepén do 21 de setembro deste ano acordouse engadir no documento “As ideas que nos unen” (que vén ser o noso programa) unha definición da natureza das pensións polas que loitamos. En concreto acordouse engadir os dous parágrafos seguintes (na asemblea quedou pendente dun maior debate un terceiro parágrafo):

– Entendemos que as pensións contributivas son un dereito adquirido de carácter salarial derivado das contribucións realizadas a raíz da relación laboral que motivou as mesmas.

– Entendemos que as pensións non contributivas derivan do dereito humano a unha vida material digna, de especial relevancia en persoas que, precisamente por ser pensionistas por idade ou por discapacidade, non poden traballar.

Neste artigo, publicado no xornal dixital “Praza.gal”, o noso compañeiro Bieito Lorenzo publica para a súa difusión as que, na súa opinión, son as razóns que nos levaron a aprobar o primeiro parágrafo, o relativo ás pensións contributivas, deixando para un próximo artigo, as razóns do segundo.

Documento: A defensa das pensións públicas como un dereito adquirido de carácter salarial.

Aproveita a publicación do artigo para informar das seguintes datas de interese:

– 26 de decembro, manifestación en Madrid.

– Marzo de 2025, cando se realizará a primeira avaliación da evolución dos gastos e ingresos do sistema de Seguridade Social prevista na Disposición Adicional Segunda do Real Decreto-Lei 2/2023.

02-09-2024

O pasado 31 de xullo, Goberno e axentes sociais acadaron un acordo que permitirá variar as condicións das persoas traballadoras e pensionistas que decidan prolongar a súa vida laboral e/ou compatibilizar traballo e pensión.

O goberno, pois, continúa na liña de incentivar aos traballadores/as para que alonguen a súa vida laboral (xubilación activa e xubilación demorada), e aos pensionistas para que desenvolvan traballos a tempo parcial (xubilación flexible). A excusa utilizada é manter o sistema público de pensións ante a chegada á xubilación da xeración do “baby boom”.

No caso da modalidade de xubilación activa, a lei actual dictamina que se cobrará o 50% da pensión que correspondería a unha xubilación total. Con este novo acordo regúlase unha escaleira que parte do 45% e medra cada ano ata chegar ao 100%, no caso de que esta xubilación se retrase cinco anos (un ano de demora= 45% de pensión; 2 anos= 55%; 3 anos= 65%; 4 anos= 80%; 5 anos= 100%).

Ademáis, elimínase o requisito que esixía contar coa carreira completa de cotización (37 anos e seis meses) para acceder a este tipo de xubilación. Para os traballadores/as autónomos establécese unha escaleira similar.

Na xubilación demorada aprobada no 2022, o traballador/a podía escoller entre incrementar un 4% a súa pensión por cada ano de retraso ou obter unha cantidade variable (entre 5000 e 12000 euros) en función dos anos cotizados. En 2023 aprobouse un sistema mixto. Co novo acordo, a partir do segundo ano de retraso na xubilación, increméntase un 2% por cada período de demora superior a seis meses e inferior a un ano.

Por outra parte, na xubilación flexible actualmente en vigor, recórtase unha porcentaxe inversa á redución da xornada de traballo con respecto a un emprego a tempo completo. Así, se a persoa xubilada realiza un traballo de 20 horas semanais (o 50% da xornada completa, o máximo permitido ata agora), a pensión redúcese á metade. Se a xornada é de 12 horas semanais (o 70%) a pensión redúcese nun 30%.

No acordo recóllese que o Goberno estudiará nos próximos seis meses o incremento a aplicar.

O acordo contempla outros aspectos como os relacionados coa xubilación anticipada naqueles traballos catalogados como penosos ou perigosos, ou na colaboración coas Mutuas de Traballo nos casos de incapacidade temporal.

Como valoramos este acordo?

En MODEPEN pretendemos analizar as cuestións con rigor e obxectividade e, neste caso, malia recoñecer que hai aspectos que poden beneficiar a determinadas persoas polas súas especiais circunstancias, en conxunto considerámolo un acordo negativo polas seguintes razóns:

– Seguen, dunha maneira e outra, atrasando a idade de xubilación para compensar os recortes das prestacións. Como non se adoptan decisións definitivas que garantan ás persoas pensionistas unhas pensións públicas dignas e suficientes, os acordos adoptados pretenden resolver o problema facendo que, ante a insuficiencia das pensións, as persoas traballadoras e pensionistas prolonguen asúa vida laboral e/ou compatibilicen traballo e pensión.

– Demorar a idade de xubilación aumenta as dificultades da nosa mocidade para atopar un traballo digno e ter un futuro con dereitos.

– Retrasar a idade de xubilación para reducir os gastos de pensións supón, para moitos colectivos especialmente castigados, igualar a idade legal de xubilación coa esperanza de vida.

– Na chamada Mesa de Diálogo Social segue estando ausente a voz das persoas pensionistas, malia que os acordos alí adoptados nos afectan directamente.

Por elo seguimos a reclamar a urxencia de:

• A mellora substancial das pensións mínimas a niveis do SMI, que posibiliten ás persoas pensionistas unhas condicións de vida dignas.

• Recuperar a taxa de substitución salario-pensión que se está reducindo polos recortes das reformas.

• Adoptar novas decisións para acabar coa fenda de xénero que se sitúa no 37%.

• Cumprir coa Lei 21/2021, que determina a esixencia da realización da Auditoría de contas da Seguridade Social.

• Revalorizar as pensións de miles de pensionistas que foron prexudicados na súa pensión polos coeficientes redutores da xubilación anticipada, con 40 ou máis anos cotizados.

• Garantir o SPP (Sistema Público de Pensións) mediante a creación de emprego de calidade e a mellora substancial dos salarios e cotizacións.

• Derrogar a lei 12/2022 de fomento dos PPEs.

Para conseguir que as nosas reclamacións sexan atendidas, este outono seguiremos coas mobilizacións, tanto a nivel estatal como autonómico ou local, porque a rúa segue a ser o mellor e máis efectivo ámbito de actuación dos movementos sociais como o noso.

Mobilízate!

Defende o público, defende o que é teu e de tod@s!

Comunicado das plataformas de pensionistas de UA valorando negativamente o acordo acadado o 31 de xullo de 2024 polo Goberno do Estado, as organizacións empresarais CEOE e CEPYME e as organizacións sindicais CCOO e UXT.

5 de agosto de 2024.

As plataformas e movementos de pensionistas de diferentes pobos do Estado valoramos negativamente o acordo alcanzado o 31 de xullo de 2024 polo goberno do Estado, as organizacións empresariais CEOE e CEPYME e as organizacións sindicais CCOO e UXT.

De entrada, dicimos que esa mesa de Diálogo Social non nos representa e negámoslles lexitimidade para decidir acordos que nos afectan como persoas pensionistas. Por tanto este acordo, negociado con opacidade e oportunismo no medio do verán, tampouco nos representa, tanto mais canto as mobilizacións pensionistas, que desde hai 10 anos veñen se desenvolvendo, supoñen unha clara expresión deste colectivo. Por tanto, esiximos medidas distintas e opostas ao aprobado.

Ademais, a Mesa estatal consolidouse como instrumento para branquear os persistentes recortes nas pensións públicas. Non é estraño por tanto que os acordos do Decreto Lei pactados o día 31 de xullo teñan como obxectivo: “Seguir dunha maneira e outra atrasando a idade de xubilación para compensar os recortes das prestacións. Como non se adoptan decisións definitivas que garantan ás persoas pensionistas unhas pensións públicas dignas e suficientes os acordos adoptados pretenden resolver o problema facendo que, ante a insuficiencia das pensións, as persoas traballadoras e pensionistas prolonguen a súa vida laboral e/ou compatibilicen traballo e pensión.”

No pacto inclúense as decisións respecto a

1. Prolongar e desregular aínda máis a idade de xubilación.

Hai que lembrar que estes mesmos actores xa asinaron a reforma de 2011, que elevou a idade de xubilación desde os 65 ata os 67 anos.

• A ampliación dos supostos da xubilación parcial, como exemplo. mulleres que teñen poucos anos de cotización por dedicarse aos traballos de reprodución e coidados e necesitan dun segundo traballo para mellorar a súa pensión, autónomos e sectores en xeral con pensións baixas.

O incremento con carácter semestral do 2% da pensión demorada. Trátase de atrasar a idade de xubilación para reducir os gastos de pensións, aínda que supoña para moitos colectivos especialmente castigados igualar a idade legal de xubilación coa esperanza de vida.

• A modificación da xubilación activa; elimínase o requisito de contar coa carreira completa de cotización para ter acceso á xubilación activa e recoñecer a compatibilidade da xubilación activa cos incentivos da xubilación demorada.

As organizacións pensionistas non nos esquecemos que atrasar a idade de xubilación aumenta as dificultades da nosa mocidade para atopar un traballo digno e ter un futuro con dereitos.

2. Tímidas e insuficientes melloras en materias como:

A mellora das condicións do contrato de relevo, a recuperación do coeficiente multiplicador do 1,5 para os contratos fixos descontinuos ou o novo regulamento de xubilación anticipada por traballos penosos pendente da creación dun grupo de traballo, aínda que positivas non ocultan o cambio substancial que se realiza ao compatibilizar traballo e pensión que precarizará dun só golpe, salarios e pensións.

3. Dar máis capacidade ás Mutuas patronais para presionar sobre as baixas de incapacidade temporal.

• No Decreto Lei que dará cobertura ao acordo inclúense criterios a ter en conta no Convenio de colaboración para axilizar probas médicas a persoas en incapacidade temporal comprometido no V Acordo de Negociación Colectiva.

• Acordouse unha proposta de convenio marco a subscribir co INNS, os servizos públicos de saúde e as mutuas colaboradoras coa SS para que estas poidan contribuír, previo consentimento informado do paciente, a acelerar os procesos de recuperación en determinadas patoloxías traumatolóxicas.

Partimos da mesma filosofía anterior, como non se adoptan decisións firmes para a mellora e desenvolvemento dos sistemas sanitarios públicos, preténdese solucionar o problema poñendo en mans das mutuas, os diagnósticos e tratamento das patoloxías traumatolóxicas. As garantías do control dos médicos da SS do proceso parécenlles insuficientes aos asinantes do acordo, e determinan que ao longo do proceso todas as patoloxías deste ámbito sexan xestionadas polas mutuas.

Conclusión:

Este chamado “cuarto acordo” de pensións nin aborda nin toma medidas para satisfacer as demandas máis urxentes das persoas pensionistas. As nosas demandas non foron atendidas.

Ademais de seguir esixindo a recuperación do poder adquisitivo das pensións perdido desde 2011, cuestión que teremos en conta nos próximos orzamentos, seguimos expondo a urxencia de:

• A mellora substancial das pensións mínimas a niveis do SMI, que posibiliten ás persoas pensionistas unhas condicións de vida dignas.

• Recuperar a taxa de substitución salario pensión que se está reducindo polos recortes das reformas.

• Adoptar decisións para acabar coa brecha de xénero que se sitúa no 37%.

• Cumprimento da Lei 21/2021 que determina a esixencia da realización da Auditoría de contas da Seguridade Social.

• Revalorizar as pensións de miles de pensionistas que foron prexudicados na súa pensión polos coeficientes redutores da xubilación anticipada con 40 ou máis anos cotizados.

• Garantir o SPP (Sistema Público de Pensións) mediante a creación de emprego de calidade e a mellora substancial dos salarios e cotizacións.

• Derrogar a lei 12/2022 de fomento dos PPEs.

Nada disto formou parte da orde do día desas reunións da “Mesa de Diálogo Social” e queda clara a distancia entre o que se acorda na Mesa e as necesidades urxentes das persoas pensionistas.

Tras máis de seis anos de mobilizacións as organizacións de pensionistas estamos a ser ninguneadas como interlocutores lexítimos das persoas pensionistas. O mes de maio, solicitamos un encontro coa ministra de Inclusión, Seguridade Social e Migracións Elma Saiz Delgado e seguimos esperando resposta.

Por todo iso, afirmámonos na necesidade de promover este outono un amplo proceso de mobilización para esixir que sexa escoitada a voz dos pensionistas e situar na axenda como unha cuestión central para toda a sociedade a defensa do Sistema Público de Pensións. Por iso reafirmámonos na convocatoria descentralizada a partir do 30 de setembro en torno o dia internacional dos maiores e a marcha sobre Madrid o 26 de Outubro. Chamamos a abrir debates nos barrios e pobos, nos centros de traballo e no conxunto da cidadanía traballadora contra os efectos regresivos destas novas reformas.

GOBERNE QUEN GOBERNE, OS DEREITOS E AS PENSIÓNS PUBLICAS DEFÉNDENSE

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS de Badajoz e Móstoles…

Comunicado de Unidade de Acción pensionista estatal, contra o intento de privatización do Sistema Público de Pensións mediante a inclusión dos PPEs ( Plans de pensións de Emprego) na negociación colectiva.

31 de xullo 2024

Como viñemos denunciando desde as organizacións de pensionistas dos Pobos e comunidades do Estado, eses plans supoñen unha porta aberta á privatización das pensións públicas, que agora se pretenden estender aos convenios colectivos de diversos sectores laborais.

No mes de xullo do pasado ano 2023 asinouse o Convenio Colectivo estatal da construción, por parte da patronal CNC e os sindicatos CCOO e UXT, onde se pactou que parte dos incrementos salariais das e os traballadores fosen desviados cara aos chamados “plans de pensións de emprego” (PPEs), promocionados polo anterior ministro Escrivá a través da lei 12/2022.

Que son os PPEs?

1. Os PPEs son produtos financeiros (“de pensións” non teñen máis que o nome) de capitalización individual, onde o único seguro é o beneficio das entidades financeiras que os xestionan.

2. Agora ben, os PPEs están “incentivados” con diñeiro público (que pagamos toda a sociedade):

– Con rebaixas das cotizacións sociais para os empresarios (menos salario indirecto das persoas traballadoras, menos ingresos da caixa da Seguridade Social).

– Con beneficios fiscais, para os titulares, ou as rebaixas no Imposto de Sociedades das empresas.

3. Os PPEs nútrense exclusivamente con diñeiro dos e as traballadoras:

– Con parte dos incrementos salariais pactados en convenio, que deberían ir ás nóminas das persoas traballadoras.

– Con achegas adicionais das e dos traballadores titulares.

– Na práctica, os empresarios non achegan nada aos PPEs, e soamente benefícianse das rebaixas dos impostos e das cotizacións que deixan de pagar.

4. Por tanto, os PPEs son meros plans de aforro individuais, que pola súa escasa dotación non cobren, nin de lonxe, o obxectivo de poder disfrutalos como pensión. (Entre 400 e 500 euros anuais de media no sector da construción).

Por que nos opoñemos aos PPEs?

• Porque supón o desvío de cotizacións da Seguridade Social, cara ao beneficio privado, debilitando dese xeito as pensións públicas.

• Porque se tentan xustificar coa falacia de que “as contas da Seguridade Social son insostibles”, mentres xa hai dous anos que o goberno está a incumprir a Lei que lle obriga a facer unha Auditoría desas contas, onde se demostraría a solidez do Sistema Público de Pensións.

• Porque é un intento de dividir aínda máis á clase traballadora, entre as persoas que teñan eses PPEs, e as que non teñan (e que quizá nin sequera teñan convenio colectivo).

• Porque o Sistema Público de repartición é o único que pode garantir a solidariedade, que todas as persoas traballadoras teñan pensións públicas suficientes, e que se mellore a seguridade social e a súa cobertura universal.

Por todo iso,

– INSTAMOS AOS SINDICATOS QUE SE NEGUEN A ASINAR CONVENIOS COLECTIVOS QUE INCLÚAN OS PPs.

– CHAMAMOS A TODAS AS PERSOAS TRABALLADORAS, DE CALQUERA IDADE, A DEFENDER O SEU DEREITO A UNHA PENSIÓN DIGNA E SUFICIENTE DO SISTEMA PÚBLICO.

Goberne quen goberne, as pensións públicas

e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…