Aprobada por unanimidade a moción das pensións que defendeu Por Chantada – Interior Galego Vivo no pleno do Concello de Chantada.

Documento da Moción do grupo municipal Por Chantada – Interior Galego Vivo na defensa das pensións dignas no interior galego.

Aprobada por unanimidade a moción das pensións que defendeu Por Chantada – Interior Galego Vivo no pleno.

Concretamente, os 12 asistentes (na Corporación hai 13 persoas concelleiras) acordaron:

👉🏼 O Concello de Chantada comprométese coa dignidade das persoas pensionistas e apoia que, por lei, se estabeleza que a pensión contributiva mínima sexa igual ao salario mínimo interprofesional (SMI)”.

👉🏼 A Corporación “manifesta a súa adhesión á campaña pola blindaxe das pensións na Constitución Española, mediante a prohibición expresa da privatización do Sistema Público de Pensións e da perda de poder adquisitivo das pensións, blindando as pensións como unha prestación social fundamental”.

👉🏼 Por último, a moción presentada insta a “dar traslado ao Congreso e ao Senado do Reino de España dos acordos adoptados para que lexislen e, por lei, se estabeleza que a pensión mínima sexa, cando menos, igual ao SMI, aplicando a tal efecto revalorizacións anuais progresivas até 2030. En todo caso, e con carácter inmediato, ningunha pensión contributiva no mundo rural debería ficar por baixo dos 1000 euros”.

Antom Fente lembrou durante a súa defensa que “PP e PSOE reformaron en 2011 o artigo 135 da Constitución española sen referendo para impor o ditame de Bruxelas, é dicir, a estabilidade orzamentaria e entregar a soberanía económica. En outras palabras, para o que interesa a Constitución refórmase sen pudor, en canto para o fundamental, como as pensións, póñense escusas de todo tipo.

De igual xeito, explicou que o fundamental para o sistema de pensións é “a solidariedade interxeracional, é dicir, a calidade do traballo, para o que é necesario que exista emprego e salarios altos”. Desta arte, Fente explicou que “o Fondo de reserva da Seguranza Social, a denominada como Hucha das pensións, volve incrementarse situándose hoxe en 5578 millóns de euros polo récord de cotizacións. Porén, é moi pouco para o que podería ser, pois foi saqueado por Mariano Rajoy, xa que durante o seu goberno (2012-2017) pasou de 66.815 millóns de euros a só 8.095, sen esquecer os 5.000 millóns de euros que retirou Pedro Sánchez (2018-2019)”.

Pleno ordinario 5 de decembro de 2024 [vídeo e documentación]

Tamén se aprobou en Sober e Vilardevós. Vaise debater tamén en Laza e Monforte de Lemos.

Bulos, trolas e mentiras flagrantes

Moi mal van as cousas para que en Modepén teñamos que asinar manifestos como o de “apoio ao científico Fernando Valladares e ao resto de persoas, colectivos e entidades que están a ser acosadas por amosar as numerosas evidencias do cambio climático”. Un manifesto que naceu xa coa adhesión de 850 entidades, asociacións ou colectivos e a que nos estamos sumando máis, entre elas, como dicimos, MODEPEN (o prazo de adhesións é ata o 28 de novembro). (https://fnca.eu/74-fundacion/1814-manifiesto-en-apoyo-a-fernando-valladare)

Moi mal van as cousas para que Maldita.es, a páxina web especializada en investigar e desenmascarar bulos, trolas e mentiras flagrantes e interesadas, estea estes días batendo récords de análises, chegando a ter que abrir unha páxina específica con información (máis ben anti-desinformación) actualizada sobre a DANA: (https://maldita.es/clima/20241030/dana-consecuencias-este-sur-victimas-bulos/ )

E non é que de súpeto nos volvesemos todos contadores de bulos, trolas e mentiras flagrantes. Os responsábeis son uns poucos, por razóns de lucro, protagonismo ou “política” (se a iso se lle pode chamar política) e todos coñecemos e sabemos de algúns. E hai tamén uns responsábeis especiais, os propietarios das redes sociais centralizadas (Tick.Tock, Instagram, Facebook, X-twitter…) eses magnates e mangantes que viven mellor (aínda) grazas a eses bulos, trolas e mentiras flagrantes, como denuncian neste artigo, tamén de maldita.es, centrado na DANA pero que sabemos que se pode extrapolar a calquera situación que lles dea pé, se ben é certo que utilizar a traxedia de Valencia o fai máis despreciábel. (https://maldita.es/malditatecnologia/20241119/desinformacion-dana-respuesta-plataformas-redes-sociales/)

Unha situación que tampouco é totalmente nova, certamente. Por exemplo, en Modepén coñecemos ben un vídeo de hai uns anos, pero que sigue a rolar, e que utiliza imaxes nosas e de outras organizacións de pensionistas para engadirlle un audio contrario ás nosas ideas e claramente manipulador e fascista. Reproducimos a súa imaxe inicial (e evidentemente rogamos non difundilo e si denuncialo)

Pero aínda que estas “mentiras ” leven tempo entre nós e aínda que lle podamos atopar semellanzas a contos máis antigos como o das meigas, o certo é que neste momento están a acadar niveis moi preocupantes. E que tantas mentiras non poden ser casuais, nin deberse unicamente as novas tecnoloxías, que certamente favorecen a súa propagación. Nin tampouco se deben só a intereses de protagonismo ou de lucro de algúns desalmados. Hai uns intereses de desestabilización política, de potenciar á extrema dereita, contra os que temos que estar alerta e aos que temos que denunciar.

Comunicado da U.A. do Movemento Pensionista: COAS VÍTIMAS DA DANA E O POBO VALENCIANO.

19 de novembro de 2024

          As organizacións e plataformas de pensionistas dos diferentes pobos e comunidades do Estado queremos manifestar a nosa solidariedade coas familias e amigos das vítimas das inundacións da DANA que arrasou 78 pobos o pasado 29 de outubro: 2 en Castela-A Mancha, un en Andalucía e 75 na provincia de Valencia.

          Queremos transmitirlles a dor e a consternación das persoas pensionistas pola perda das vidas de 219 persoas identificadas ao día de hoxe, desexando que se atopen as outras 11 persoas desaparecidas, aínda que xa pasaron máis de vinte días desde a traxedia.

Aínda que todas as vidas perdidas impórtannos por igual, é preciso sinalar que máis dun centenar desas vítimas mortais eran persoas de máis de 70 anos, que se viron atrapadas en residencias ou nos seus propios domicilios. Este feito deixa ben ás claras a especial vulnerabilidade das persoas maiores, evidencia que desde o movemento pensionista vimos denunciando e esixindo medidas efectivas para protexer e dignificar a vida desas persoas.

Pero moitas desas mortes poderíanse evitar, se os responsables do Consell da Generalitat Valenciana, co presidente Carlos Mazón á cabeza, fixesen caso aos avisos que recibiron, e cumprisen coa súa obrigación de activar os protocolos e alertar á poboación (máis da metade das persoas falecidas víronse atrapadas en espazos pechados). Deberon tamén suspender a xornada laboral para protexer a saúde e a seguridade das e os traballadores, como esixe a Lei de Prevención de Riscos Laborais. Como se fixo co persoal da Deputación de Valencia, que foi enviada a casa ao mediodía, ou a Universidade de Valencia, que suspendeu a súa actividade ese día 29 de outubro.

O goberno valenciano non debeu ceder ante as presións dunha patronal depredadora, que mantivo nos seus postos de traballo á xente, pasase o que pasase, con resultado letal en moitos casos. Un goberno de PP e Vox, de negacionistas climáticos, que se estreou pechando (e xactáronse diso) a Unidade Valenciana de Emerxencias, mentres desviaban recursos para promocionar a tauromaquia.

Non estamos soamente ante a inacción duns xestores incompetentes, senón ante decisións de gobernantes con resultado de morte. As responsabilidades destes políticos, e tamén dos empresarios, deberán ser depuradas ante os tribunais de xustiza. Pero sen esperar a iso, Carlos Mazón debería ter dimitido xa, xunto co seu goberno. Estivo desaparecido durante as horas máis críticas da emerxencia. A saber onde estivo, pero non foi alí onde debía. Por iso Mazón está claramente incapacitado para xestionar nada, e decenas de miles de valencianos e valencianas esixiron a súa dimisión na histórica manifestación do pasado día 9 de novembro.

Hai demasiado tempo que a especulación capitalista disparou a construción desbocada, tanto residencial como industrial, en costas e áreas inundables, sen ter en conta os potenciais riscos que conleva, sobre todo en zonas como o País Valenciano, onde adoitan desenvolverse ciclicamente fenómenos de pinga fría. As medidas ecocidas de elites e gobernos, desatendendo á ciencia e os movementos ecoloxistas, aceleran o quecemento global, e a frecuencia e intensidade deses desastres naturais. Esta nova inundación, a peor de máis dun século pero probablemente non a última levouse por diante infraestruturas vitais de todo tipo, arrasou rúas e barrios enteiros, destruíndo non menos de 130.000 vivendas de xente traballadora.

Tamén hai demasiado tempo que os servizos sociais esenciais están a desmantelarse; que a sanidade, educación, pensións e servizos sociais están a deteriorarse e privatizando, para regar de recursos públicos as contas de resultados das elites e manter a institucións, como a monarquía, a xerarquía católica (que non se destacou pola súa solidariedade, ante a DANA) ou a industria bélica, absolutamente parasitarias. Este inmenso desastre debe facer cambiar as prioridades dos recursos públicos, e activar políticas para protexer todos os postos de traballo e a actividade da xente damnificada, pero tamén e sobre todo poñendo á súa disposición o parque de vivendas baleiras en mans dos bancos e da Sareb.

Non soamente débense paliar as consecuencias desta DANA, senón que é imprescindible abordar un plan preventivo integral, coa participación dos equipos técnicos e científicos necesarios, para previr futuros episodios de desastres naturais que por desgraza chegarán, e protexer á poboación e á natureza das súas consecuencias.

Por último e non menos importante, habemos de valorar e recoñecer o inmenso movemento de solidariedade co pobo valenciano que se está desenvolvendo, coa especial presenza da mocidade no mesmo. Persoas do propio país e de todos os territorios que están a dar o mellor de si mesmas para axudar a quen máis o necesitan porque o perderon todo. Emociona ver ao pobo valenciano reaccionando como unha soa voz ante a ignominia dos seus gobernantes, esixindo responsabilidades e defendendo o que é seu. Unimos a nosa voz á súa, e esiximos xa a dimisión de Carlos Mazón e o seu goberno.

Desde as organizacións pensionistas dos pobos e comunidades do Estado enviamos ao País Valenciano nosa solidariedade. Facemos un chamamento ás nosas compañeiras e compañeiros para que apoien material e economicamente aos pobos afectados, para que as nosas irmás e irmáns valencianos superen este terrible episodio, normalicen as súas vidas canto antes e garántanse os seus recursos, os seus dereitos e o seu futuro.

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa dás Pensións e os Servizos Públicos)

UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

Documento do Comunicado para descargar.

A defensa das pensións públicas como un dereito adquirido de carácter salarial.

Na recente asemblea de Modepén do 21 de setembro deste ano acordouse engadir no documento “As ideas que nos unen” (que vén ser o noso programa) unha definición da natureza das pensións polas que loitamos. En concreto acordouse engadir os dous parágrafos seguintes (na asemblea quedou pendente dun maior debate un terceiro parágrafo):

– Entendemos que as pensións contributivas son un dereito adquirido de carácter salarial derivado das contribucións realizadas a raíz da relación laboral que motivou as mesmas.

– Entendemos que as pensións non contributivas derivan do dereito humano a unha vida material digna, de especial relevancia en persoas que, precisamente por ser pensionistas por idade ou por discapacidade, non poden traballar.

Neste artigo, publicado no xornal dixital “Praza.gal”, o noso compañeiro Bieito Lorenzo publica para a súa difusión as que, na súa opinión, son as razóns que nos levaron a aprobar o primeiro parágrafo, o relativo ás pensións contributivas, deixando para un próximo artigo, as razóns do segundo.

Documento: A defensa das pensións públicas como un dereito adquirido de carácter salarial.

Aproveita a publicación do artigo para informar das seguintes datas de interese:

26 de decembro, manifestación en Madrid.

Marzo de 2025, cando se realizará a primeira avaliación da evolución dos gastos e ingresos do sistema de Seguridade Social prevista na Disposición Adicional Segunda do Real Decreto-Lei 2/2023.

Artigo de Paco Castro, da Plataforma Pensionistas Compostela sobre a manifestación do día 30 de setembro.

O 14 de decembro de 1990 a Asemblea Xeral das Nacións Unidas proclamou O día 1 de outubro como Dia Internacional das Persoas Maiores.

Con este motivo as plataformas de pensionistas que constitúen a Unidade de Acción convocan para o día 30 de setembro, unha xornada de mobilización, coordinada a nivel estatal, en distintas cidades e pobos do Estado, en defensa dunhas pensións públicas dignas, un servizo de saúde adecuado e un sistema público de atención á dependencia cercano e de calidade.

En Galicia, o MODEPEN e a Plataforma de Pensionistas de Compostela, imos facer unha manifestación unitaria en Santiago, que sairá ás 12 hs. da Alameda e rematará na Praza das Praterías.

Artigo de Paco Castro, da Plataforma Pensionistas Compostela sobre a manifestación do día 30 de setembro

A BATALLA POLAS PENSIÓNS DE MARZO DE 2025.

DISPOSICIÓN ADICIONAL SEGUNDA DO REAL DECRETO-LEI 2/2023

Introdución

1º. As reformas do sistema de pensións de 2011 (R. Zapatero) e 2013 (M. Rajoy) tiñan como obxectivo reducir o gasto en pensións nas décadas futuras.

2º. Foron impulsadas desde a Troika (BCE, FMI, CE) como parte da política austericida que causou enormes danos sociais e económicos na Unión Europea, especialmente nos países do sur de Europa.

3º. A reforma de Rajoy concretou o Índice de Revalorización das Pensións (IRP) e o Factor de Sostibilidade (FS).

4º. O IRP introducía unha fórmula para o cálculo da subida anual das pensións que obrigaría a incrementos anuais do 0,25% durante moitos anos o que produciría unha importante perda de poder adquisitivo.

5º. O FS diminuiría o importe das pensións iniciais segundo aumentase a esperanza de vida.

6º. Ademais a reforma de 2011 atrasara a idade de xubilación até os 67 anos e prolongara o período de cálculo da pensión inicial ata 25 anos.

7º. Todas estas reformas serviron para limitar o crecemento das pensións iniciais de xubilación, de maneira que nalgúns anos foron inferiores en valor absoluto ás de anos anteriores e noutros o foron en valor real ao aumentar menos que a inflación.

7º. O informe sobre o envellecemento de 2021 (CE, The Ageing Report 2021) recollía o impacto destas reformas. O gasto en pensións como porcentaxe do PIB caería segundo avanzase o século XXI condenando ás futuras xeracións de pensionistas á xeneralización da pobreza.

8º. As mobilizacións de xaneiro de 2018 fixeron saltar polos aires o IRP e o FS. O movemento social en defensa do sistema público de pensións (MSDPP) derrotou temporalmente o proxecto das finanzas de reducir as pensións públicas para abrir paso aos fondos privados de capitalización.

9º. Así, o informe sobre o envellecemento de 2024 (CE, Axeing Report 2024) corrixía as previsións de 2021, previndo que o gasto en pensións como porcentaxe do PIB aumentará nas próximas décadas.

10º. En consecuencia, a batalla das forzas políticas e organismos partidarios da redución do gasto en pensións desprazouse á redacción e interpretación da Disposición Adicional Ssegunda (DA2ª) do Real decreto lei 2/2023.

Valoración do acordo asinado polo Goberno, as patronais e os sindicatos CCOO e UGT sobre a flexibilización da xubilación.

02-09-2024

O pasado 31 de xullo, Goberno e axentes sociais acadaron un acordo que permitirá variar as condicións das persoas traballadoras e pensionistas que decidan prolongar a súa vida laboral e/ou compatibilizar traballo e pensión.

O goberno, pois, continúa na liña de incentivar aos traballadores/as para que alonguen a súa vida laboral (xubilación activa e xubilación demorada), e aos pensionistas para que desenvolvan traballos a tempo parcial (xubilación flexible). A excusa utilizada é manter o sistema público de pensións ante a chegada á xubilación da xeración do “baby boom”.

No caso da modalidade de xubilación activa, a lei actual dictamina que se cobrará o 50% da pensión que correspondería a unha xubilación total. Con este novo acordo regúlase unha escaleira que parte do 45% e medra cada ano ata chegar ao 100%, no caso de que esta xubilación se retrase cinco anos (un ano de demora= 45% de pensión; 2 anos= 55%; 3 anos= 65%; 4 anos= 80%; 5 anos= 100%).

Ademáis, elimínase o requisito que esixía contar coa carreira completa de cotización (37 anos e seis meses) para acceder a este tipo de xubilación. Para os traballadores/as autónomos establécese unha escaleira similar.

Na xubilación demorada aprobada no 2022, o traballador/a podía escoller entre incrementar un 4% a súa pensión por cada ano de retraso ou obter unha cantidade variable (entre 5000 e 12000 euros) en función dos anos cotizados. En 2023 aprobouse un sistema mixto. Co novo acordo, a partir do segundo ano de retraso na xubilación, increméntase un 2% por cada período de demora superior a seis meses e inferior a un ano.

Por outra parte, na xubilación flexible actualmente en vigor, recórtase unha porcentaxe inversa á redución da xornada de traballo con respecto a un emprego a tempo completo. Así, se a persoa xubilada realiza un traballo de 20 horas semanais (o 50% da xornada completa, o máximo permitido ata agora), a pensión redúcese á metade. Se a xornada é de 12 horas semanais (o 70%) a pensión redúcese nun 30%.

No acordo recóllese que o Goberno estudiará nos próximos seis meses o incremento a aplicar.

O acordo contempla outros aspectos como os relacionados coa xubilación anticipada naqueles traballos catalogados como penosos ou perigosos, ou na colaboración coas Mutuas de Traballo nos casos de incapacidade temporal.

Como valoramos este acordo?

En MODEPEN pretendemos analizar as cuestións con rigor e obxectividade e, neste caso, malia recoñecer que hai aspectos que poden beneficiar a determinadas persoas polas súas especiais circunstancias, en conxunto considerámolo un acordo negativo polas seguintes razóns:

– Seguen, dunha maneira e outra, atrasando a idade de xubilación para compensar os recortes das prestacións. Como non se adoptan decisións definitivas que garantan ás persoas pensionistas unhas pensións públicas dignas e suficientes, os acordos adoptados pretenden resolver o problema facendo que, ante a insuficiencia das pensións, as persoas traballadoras e pensionistas prolonguen asúa vida laboral e/ou compatibilicen traballo e pensión.

– Demorar a idade de xubilación aumenta as dificultades da nosa mocidade para atopar un traballo digno e ter un futuro con dereitos.

– Retrasar a idade de xubilación para reducir os gastos de pensións supón, para moitos colectivos especialmente castigados, igualar a idade legal de xubilación coa esperanza de vida.

– Na chamada Mesa de Diálogo Social segue estando ausente a voz das persoas pensionistas, malia que os acordos alí adoptados nos afectan directamente.

Por elo seguimos a reclamar a urxencia de:

A mellora substancial das pensións mínimas a niveis do SMI, que posibiliten ás persoas pensionistas unhas condicións de vida dignas.

Recuperar a taxa de substitución salario-pensión que se está reducindo polos recortes das reformas.

Adoptar novas decisións para acabar coa fenda de xénero que se sitúa no 37%.

Cumprir coa Lei 21/2021, que determina a esixencia da realización da Auditoría de contas da Seguridade Social.

Revalorizar as pensións de miles de pensionistas que foron prexudicados na súa pensión polos coeficientes redutores da xubilación anticipada, con 40 ou máis anos cotizados.

Garantir o SPP (Sistema Público de Pensións) mediante a creación de emprego de calidade e a mellora substancial dos salarios e cotizacións.

Derrogar a lei 12/2022 de fomento dos PPEs.

Para conseguir que as nosas reclamacións sexan atendidas, este outono seguiremos coas mobilizacións, tanto a nivel estatal como autonómico ou local, porque a rúa segue a ser o mellor e máis efectivo ámbito de actuación dos movementos sociais como o noso.

Mobilízate!

Defende o público, defende o que é teu e de tod@s!

OUTRO “ACORDO” QUE DEBILITA AS PENSIÓNS PÚBLICAS

Comunicado das plataformas de pensionistas de UA valorando negativamente o acordo acadado o 31 de xullo de 2024 polo Goberno do Estado, as organizacións empresarais CEOE e CEPYME e as organizacións sindicais CCOO e UXT.

5 de agosto de 2024.

As plataformas e movementos de pensionistas de diferentes pobos do Estado valoramos negativamente o acordo alcanzado o 31 de xullo de 2024 polo goberno do Estado, as organizacións empresariais CEOE e CEPYME e as organizacións sindicais CCOO e UXT.

De entrada, dicimos que esa mesa de Diálogo Social non nos representa e negámoslles lexitimidade para decidir acordos que nos afectan como persoas pensionistas. Por tanto este acordo, negociado con opacidade e oportunismo no medio do verán, tampouco nos representa, tanto mais canto as mobilizacións pensionistas, que desde hai 10 anos veñen se desenvolvendo, supoñen unha clara expresión deste colectivo. Por tanto, esiximos medidas distintas e opostas ao aprobado.

Ademais, a Mesa estatal consolidouse como instrumento para branquear os persistentes recortes nas pensións públicas. Non é estraño por tanto que os acordos do Decreto Lei pactados o día 31 de xullo teñan como obxectivo: “Seguir dunha maneira e outra atrasando a idade de xubilación para compensar os recortes das prestacións. Como non se adoptan decisións definitivas que garantan ás persoas pensionistas unhas pensións públicas dignas e suficientes os acordos adoptados pretenden resolver o problema facendo que, ante a insuficiencia das pensións, as persoas traballadoras e pensionistas prolonguen a súa vida laboral e/ou compatibilicen traballo e pensión.”

No pacto inclúense as decisións respecto a

  1. Prolongar e desregular aínda máis a idade de xubilación.

Hai que lembrar que estes mesmos actores xa asinaron a reforma de 2011, que elevou a idade de xubilación desde os 65 ata os 67 anos.

A ampliación dos supostos da xubilación parcial, como exemplo. mulleres que teñen poucos anos de cotización por dedicarse aos traballos de reprodución e coidados e necesitan dun segundo traballo para mellorar a súa pensión, autónomos e sectores en xeral con pensións baixas.

O incremento con carácter semestral do 2% da pensión demorada. Trátase de atrasar a idade de xubilación para reducir os gastos de pensións, aínda que supoña para moitos colectivos especialmente castigados igualar a idade legal de xubilación coa esperanza de vida.

A modificación da xubilación activa; elimínase o requisito de contar coa carreira completa de cotización para ter acceso á xubilación activa e recoñecer a compatibilidade da xubilación activa cos incentivos da xubilación demorada.

As organizacións pensionistas non nos esquecemos que atrasar a idade de xubilación aumenta as dificultades da nosa mocidade para atopar un traballo digno e ter un futuro con dereitos.

2. Tímidas e insuficientes melloras en materias como:

A mellora das condicións do contrato de relevo, a recuperación do coeficiente multiplicador do 1,5 para os contratos fixos descontinuos ou o novo regulamento de xubilación anticipada por traballos penosos pendente da creación dun grupo de traballo, aínda que positivas non ocultan o cambio substancial que se realiza ao compatibilizar traballo e pensión que precarizará dun só golpe, salarios e pensións.

3. Dar máis capacidade ás Mutuas patronais para presionar sobre as baixas de incapacidade temporal.

• No Decreto Lei que dará cobertura ao acordo inclúense criterios a ter en conta no Convenio de colaboración para axilizar probas médicas a persoas en incapacidade temporal comprometido no V Acordo de Negociación Colectiva.

• Acordouse unha proposta de convenio marco a subscribir co INNS, os servizos públicos de saúde e as mutuas colaboradoras coa SS para que estas poidan contribuír, previo consentimento informado do paciente, a acelerar os procesos de recuperación en determinadas patoloxías traumatolóxicas.

Partimos da mesma filosofía anterior, como non se adoptan decisións firmes para a mellora e desenvolvemento dos sistemas sanitarios públicos, preténdese solucionar o problema poñendo en mans das mutuas, os diagnósticos e tratamento das patoloxías traumatolóxicas. As garantías do control dos médicos da SS do proceso parécenlles insuficientes aos asinantes do acordo, e determinan que ao longo do proceso todas as patoloxías deste ámbito sexan xestionadas polas mutuas.

Conclusión:

Este chamado cuarto acordo” de pensións nin aborda nin toma medidas para satisfacer as demandas máis urxentes das persoas pensionistas. As nosas demandas non foron atendidas.

Ademais de seguir esixindo a recuperación do poder adquisitivo das pensións perdido desde 2011, cuestión que teremos en conta nos próximos orzamentos, seguimos expondo a urxencia de:

A mellora substancial das pensións mínimas a niveis do SMI, que posibiliten ás persoas pensionistas unhas condicións de vida dignas.

Recuperar a taxa de substitución salario pensión que se está reducindo polos recortes das reformas.

• Adoptar decisións para acabar coa brecha de xénero que se sitúa no 37%.

• Cumprimento da Lei 21/2021 que determina a esixencia da realización da Auditoría de contas da Seguridade Social.

• Revalorizar as pensións de miles de pensionistas que foron prexudicados na súa pensión polos coeficientes redutores da xubilación anticipada con 40 ou máis anos cotizados.

• Garantir o SPP (Sistema Público de Pensións) mediante a creación de emprego de calidade e a mellora substancial dos salarios e cotizacións.

• Derrogar a lei 12/2022 de fomento dos PPEs.

Nada disto formou parte da orde do día desas reunións da “Mesa de Diálogo Social” e queda clara a distancia entre o que se acorda na Mesa e as necesidades urxentes das persoas pensionistas.

Tras máis de seis anos de mobilizacións as organizacións de pensionistas estamos a ser ninguneadas como interlocutores lexítimos das persoas pensionistas. O mes de maio, solicitamos un encontro coa ministra de Inclusión, Seguridade Social e Migracións Elma Saiz Delgado e seguimos esperando resposta.

Por todo iso, afirmámonos na necesidade de promover este outono un amplo proceso de mobilización para esixir que sexa escoitada a voz dos pensionistas e situar na axenda como unha cuestión central para toda a sociedade a defensa do Sistema Público de Pensións. Por iso reafirmámonos na convocatoria descentralizada a partir do 30 de setembro en torno o dia internacional dos maiores e a marcha sobre Madrid o 26 de Outubro. Chamamos a abrir debates nos barrios e pobos, nos centros de traballo e no conxunto da cidadanía traballadora contra os efectos regresivos destas novas reformas.

GOBERNE QUEN GOBERNE, OS DEREITOS E AS PENSIÓNS PUBLICAS DEFÉNDENSE

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS de Badajoz e Móstoles…

ALTO Á PRIVATIZACIÓN DAS PENSIÓNS. NON AOS PPEs (Plans de Pensións de Emprego) NA NEGOCIACIÓN COLECTIVA.

Comunicado de Unidade de Acción pensionista estatal, contra o intento de privatización do Sistema Público de Pensións mediante a inclusión dos PPEs ( Plans de pensións de Emprego) na negociación colectiva.

31 de xullo 2024

Como viñemos denunciando desde as organizacións de pensionistas dos Pobos e comunidades do Estado, eses plans supoñen unha porta aberta á privatización das pensións públicas, que agora se pretenden estender aos convenios colectivos de diversos sectores laborais.

No mes de xullo do pasado ano 2023 asinouse o Convenio Colectivo estatal da construción, por parte da patronal CNC e os sindicatos CCOO e UXT, onde se pactou que parte dos incrementos salariais das e os traballadores fosen desviados cara aos chamados “plans de pensións de emprego” (PPEs), promocionados polo anterior ministro Escrivá a través da lei 12/2022.

Que son os PPEs?

1. Os PPEs son produtos financeiros (“de pensións” non teñen máis que o nome) de capitalización individual, onde o único seguro é o beneficio das entidades financeiras que os xestionan.

2. Agora ben, os PPEs están “incentivados” con diñeiro público (que pagamos toda a sociedade):

Con rebaixas das cotizacións sociais para os empresarios (menos salario indirecto das persoas traballadoras, menos ingresos da caixa da Seguridade Social).

Con beneficios fiscais, para os titulares, ou as rebaixas no Imposto de Sociedades das empresas.

3. Os PPEs nútrense exclusivamente con diñeiro dos e as traballadoras:

– Con parte dos incrementos salariais pactados en convenio, que deberían ir ás nóminas das persoas traballadoras.

– Con achegas adicionais das e dos traballadores titulares.

Na práctica, os empresarios non achegan nada aos PPEs, e soamente benefícianse das rebaixas dos impostos e das cotizacións que deixan de pagar.

4. Por tanto, os PPEs son meros plans de aforro individuais, que pola súa escasa dotación non cobren, nin de lonxe, o obxectivo de poder disfrutalos como pensión. (Entre 400 e 500 euros anuais de media no sector da construción).

Por que nos opoñemos aos PPEs?

• Porque supón o desvío de cotizacións da Seguridade Social, cara ao beneficio privado, debilitando dese xeito as pensións públicas.

• Porque se tentan xustificar coa falacia de que “as contas da Seguridade Social son insostibles”, mentres xa hai dous anos que o goberno está a incumprir a Lei que lle obriga a facer unha Auditoría desas contas, onde se demostraría a solidez do Sistema Público de Pensións.

• Porque é un intento de dividir aínda máis á clase traballadora, entre as persoas que teñan eses PPEs, e as que non teñan (e que quizá nin sequera teñan convenio colectivo).

• Porque o Sistema Público de repartición é o único que pode garantir a solidariedade, que todas as persoas traballadoras teñan pensións públicas suficientes, e que se mellore a seguridade social e a súa cobertura universal.

Por todo iso,

– INSTAMOS AOS SINDICATOS QUE SE NEGUEN A ASINAR CONVENIOS COLECTIVOS QUE INCLÚAN OS PPs.

CHAMAMOS A TODAS AS PERSOAS TRABALLADORAS, DE CALQUERA IDADE, A DEFENDER O SEU DEREITO A UNHA PENSIÓN DIGNA E SUFICIENTE DO SISTEMA PÚBLICO.

Goberne quen goberne, as pensións públicas

e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

 

 

 

FRONTE Á INCERTEZA, UNIDADE E DETERMINACIÓN. A loita pensionista non se vai de vacacións

Comunicado da Unidade de Acción dos Movementos Pensionistas

8 de xullo 2024

O resultado das eleccións europeas do pasado día 9 de xuño supón un incremento das ameazas sobre os dereitos sociais e as liberdades, nos diferentes pobos de Europa. Isto engádese ás constantes alusións dos dirixentes occidentais e a OTAN a un enfrontamento bélico con Rusia que, de entrada, xa supón o desvío de inxentes cantidades de diñeiro público cara aos beneficios da industria militar. Co ascenso da extrema dereita e a chantaxe da guerra, o sistema neoliberal seguirá saqueando os recursos e dereitos da clase traballadora, cada vez con menos complexos. Por iso temémonos que, cunha máis autoritaria composición do Europarlamento e da propia Comisión Europea, aumenten as presións para restrinxir, empobrecer e privatizar as pensións públicas, ao ditado das elites financeiras.

Nese contexto de aumento da incertidume, as plataformas e movementos pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado español continuaremos vixiantes e mobilizándonos, como o vimos facendo desde fai máis de seis anos. A dignidade das pensións non é ningún agasallo, senón un dereito de toda a clase traballadora. As reivindicacións pensionistas, por tanto, son unha necesidade: tanto a suficiencia das pensións mínimas, como o acabar coa brecha de xénero; tanto a actualización das pensións co IPC real, como as xubilacións anticipadas de 40 ou máis anos cotizados sen penalizar; tanto a obrigación legal da Auditoría de contas da Seguridade Social, como o mantemento da taxa de reposición das pensións públicas, así como tamén o parar os intentos de privatización que supoñen os Plans de Pensións de Emprego, entre outras propostas. En definitiva, unhas reivindicacións compartidas e sentidas polo conxunto do movemento pensionista.

Ademais das iniciativas territoriais que se veñen desenvolvendo por parte das plataformas e os movementos, desde o espazo de Unidade de Acción estatal coordinamos nos últimos meses diversas accións conxuntas:

1. Entre decembro e xaneiro pasados tivemos unha serie de reunións cos grupos parlamentarios do Congreso dos Deputados que apoiaron a investidura, excepto o PSOE. Aínda que ao final non houbo debate sobre os Orzamentos Xerais do Estado (PXE), as liñas de interlocución seguen abertas, así como os compromisos sobre algunhas das nosas principais reivindicacións, que seguen vivas e non foron atendidas. Por tanto, unha das nosas tarefas pendentes é tentar que todo iso tradúzase en feitos concretos, sexa cal for o escenario do futuro inmediato.

2. A mobilización unitaria de primavera levouse a cabo o pasado día 6 de maio, territorial e descentralizada. Houbo un total de 143 actos reivindicativos en todo o Estado (81 deles en Euskal Herria), coa entrega en 28 cidades dunha carta aberta á ministra Elma Saiz. Esta mobilización veu reforzar o traballo das distintas plataformas e movementos en prol das reivindicacións máis arriba descritas.

3. Celebrouse en Bilbao o I Encontro internacional de Plataformas de Pensionistas e Sindicatos, os pasados días 23 e 24 de maio, con participación de organizacións dos estados francés, alemán e español. Nese encontro constatouse que a loita polas pensións públicas nos diferentes pobos de Europa comparten características moi similares, derivadas da cobiza capitalista. É por iso que, como reflicte o documento de conclusións dese Encontro, temos a

obrigación como movemento de reforzaras nosas propias iniciativas territoriais, pero tentando a coordinación a escala europea canto antes. En breve publicaremos o documento final do encontro, coas firmas de todas as organizacións participantes.

Queremos alertar ás persoas pensionistas, e tamén ás e os traballadores que aínda non o son que, aínda que temos dereito ao lexítimo descanso, non deberiamos relaxarnos en exceso este verán. Ás incertidumes sinaladas ao principio polo ascenso dos autoritarismos nas institucións europeas, engádese o risco de que se aproveite a distracción estival para acelerar a privatización das pensións, coa firma de convenios colectivos que inclúan os PPEs (de momento só asinaron o convenio da construción, pero anúncianse outros). Habemos de parar os pés a ese proxecto, e sinalar a responsabilidade dalgúns dirixentes sindicais no mesmo. En definitiva, reforzar o traballo que se vén realizando.

Habemos de seguir insistindo na gravidade do incumprimento legal que supón a non realización da Auditoría de contas da Seguridade Social (Lei 21/2021), así como na necesidade de derrogar os aspectos negativos de todas as reformas de pensións e laborais que destrúen os dereitos das persoas traballadoras e pensionistas. Tamén esiximos a derrogación da “lei mordaza”, que se chegou a aplicar de maneira vergoñenta sobre pensionistas. A nosa total solidariedade con esas compañeiras e compañeiros.

Ademais da actividade para o verán que ata aquí relatamos, (sen descartar outras posibles accións), queremos dar a coñecer o acordo das plataformas e movementos dos pobos e comunidades do Estado, da Unidade de Acción pensionista, de dúas xornadas de mobilización para o próximo outono:

1. Luns 30 de setembro de 2024. Un “luns ao Sol especial”, enmarcado na celebración do “Día Internacional das Persoas de Idade”, do día seguinte 1 de outubro. A desenvolver de maneira unitaria en cada territorio, con cartel e manifesto conxunto, e como impulso para a seguinte mobilización.

2. Sábado 26 de outubro de 2024. Gran Manifestación pensionistas, traballadoras e cidadanía en Madrid.

Resistir, insistir, nunca desistir!

Goberne quen goberne, as pensións públicas e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…