Autor: modepen

SINDICALISMO NON É DELITO. SOLIDARIDADE COAS 6 DA SUIZA.

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

Comunicado da Unidade de Acción dos Movementos Pensionistas

1 de xullo de 2024

As Plataformas e Movementos de pensionistas dos pobos e comunidades do Estado vemos con indignación a crecente onda de represión sobre os movementos sociais e os dereitos á manifestación e a protesta.

Comezamos por manifestar o noso rexeitamento á sentenza de condena a tres anos e medio (e unha indemnización de 125.428 euros para o empresario) contra seis traballadoras polas concentracións que se sucederon nun conflito laboral coa empresa A Suíza, pastelería de Xixón. Nunha nova sentenza contra a liberdade sindical e as liberdades democráticas, o Tribunal Supremo, sala segunda presidida por Manuel Marchena, rexeitou o recurso de casación que interpuxo o sindicato CNT, e ratifica dita condena.

Os feitos denunciados consistían en manifestarse fronte á pastelería, utilizando megafonía informando do conflito e chamando á solidariedade. Despois do calvario de máis de 7 anos do proceso, son condenadas, establecendo un perigoso precedente, pois abre unha vía de privación de liberdade ás persoas que se resistan ás actitudes caciquís de calquera empresa.

Facer sindicalismo, non pode ser considerado un delito. Desde o noso Movemento mostramos o noso respaldo cara aos e as sindicalistas combativas e as súas organizacións así como cos movementos sociais que se manifestan nas rúas. E seguiremos mostrando o noso rexeitamento ás accións que pretenden coartar as liberdades da cidadanía. Por ese motivo esiximos a Derrogación da Lei mordaza, e a liberdade sindical absoluta.

Tamén rexeitamos as represalias dirixidas contra dúas compañeiras pensionistas de Alcalá de Henares, por aplicación da nefasta Lei Mordaza e esiximos o peche do expediente sancionador levado a cabo contra elas na concentración dos Luns ao Sol, e o xuízo pendente a outras tres sindicalistas do SAT por protestar polo despedimento dunha delegada sindical, que se unen á larguísima lista de persoas represaliadas en aplicación da “Lei Mordaza”.

Non podemos esquecer tampouco aos 6 de Zaragoza, uns mozos antifascistas que xa están no cárcere por manifestarse contra os fascistas de VOX. Nunca seremos unha democracia plena si se castiga aos que protestan contra os autoritarios herdeiros do franquismo. Vaia pois, a nosa solidariedade e apoio con estes mozos.

O movemento pensionista somos parte da clase traballadora, e as nosas reivindicacións van indisolublemente ligadas aos dereitos e liberdades laborais, salariais e sindicais. Por iso facemos un chamamento á solidariedade con todas as compañeiras e compañeiros que están a sufrir represión xudicial, policial ou administrativa por exercer os seus dereitos.

Podes mostrar o teu apoio ás 6 da Suíza, asinando este manifesto: hcps://www.cnt.es/noocias/sumate-ao-apoio-a-as-compas-de-a-suíza/

SE NOS TOCAN A UNHA, TÓCANNOS A TODAS

GOBERNE QUEN GOBERNE, OS DEREITOS E AS PENSIÓNS PÚBLICAS DEFÉNDENSE

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Moviminto Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa dás Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

 

MANIFESTO CONTRA O MALTRATO DAS PERSOAS MAIORES

NOVAS DESTACADAS, SERVIZOS SOCIAIS

POR UNHA VELLEZ DIGNA, RESIDENCIAS PÚBLICAS CON XESTIÓN PÚBLICA ESIXENTE E RESPONSABLE

ASINAN:

  •  Plataforma Pensionistas Compostela
  • MODEPEN (Movemento Galego pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)
  •  Vellez Digna (Asociación galega de Familiares e Usuarios de Residencias)
  •  REDE (Federación de Familiares e Usuarias de Residencias e da Dependencia)
  •  TREGA (Asociación de Traballadoras e Traballadores de Residencias)
  •  ASFAREBA (Asociación de Familiares da Residencia de Barreiro e das Residencias de DomusVi)
  • CRAPD (Asociación de Familiares e Usuarias de Residencias Públicas

O maltrato é unha violación dos dereitos humanos e civís dun individuo por calquera outra persoa ou institución, agravada sempre por producirse en situacións de vulnerabilidade. As institucións en xeral elaboran protocolos de actuación máis centrados no ámbito persoal que no público, malia ser neste ámbito realmente onde se producen con máis frecuencia, onde as institucións públicas teñen a responsabilidade máis directa.

O obxecto deste manifesto é denunciar ese maltrato ocultado e desgraciadamente normalizado, con políticas antisociais que constitúen en se mesmas un arquetipo organizado de abusos e desconsideracións gravísimas cara a persoas moi vulnerábeis e indefensas. Un maltrato estrutural que corrompe e envenena o sistema de coidados e asistencia a persoas maiores e persoas con discapacidade na Galiza, e que afecta en extremo ao deplorábel modelo de xestión das residencias:

A neglixencia, os abusos e o maltrato físico e psíquico, son intolerables. Porén, non son as únicas nin as máis comúns situacións de maltrato, aínda que moitas veces a propia Administración elude a súa responsabilidade descargando a culpa no persoal profesional que traballa nunhas condicións laborais inhumanas. Ten a súa orixe principal nas políticas sociais: con normativas deseñadas para o negocio do sector, coa ausencia de controles reais e incluso, con connivencia criminal da Administración responsable.

Cando faltan dispositivos sanitarios para a atención xeriátrica especializada, cando médicos e médicas lle achacan a idade calquera doenza, cando as residencias establecen normas ríxidas que producen despersonalización, cando se desprazan as persoas a residencias moi lonxe do seu espazo vital producindo desarraigo, Cando a xestión e administración dos coidados é neglixente, cando se produce o abuso en todas as súas formas, cando se infantiliza no trato e non se respecta a intimidade, cando se fai un uso indebido da contención física, cando se abusa da suxeición física e da suxeición química, cando se usan innecesariamente os apósitos de incontinencia, Cando hai uso inadecuado ou abuso de tratamentos que non potencian a saúde e minguan a autonomía persoal, cando se produce a estafa económica e a apropiación de bens aproveitando a incapacidade ou a vulnerabilidade das persoas… Tamén hai maltrato. Un maltrato do que é responsable a Administración Pública, o goberno da Xunta de Galiza neste caso.

O día internacional contra o maltrato das persoas de idade é un bo dia, por tanto, para denunciar todo o que está pasando nas Residencias de maiores e esixir a satisfacción dun dereito. Estamos falando dun dereito. Rexeitamos toda condescendencia que concibe os coidados como beneficencia. As persoas maiores non son: “os nosos maiores que traballaron moito os pobres”. Son simplemente persoas que aspiran con dereito a ter unha vellez activa e digna. En consecuencia RECLAMAMOS AO GOBERNO DA XUNTA DE GALIZA:

1) Un Plan integral de construción dos edificios públicos necesarios para cubrir as necesidades residenciais de todo o territorio de Galiza, RESIDENCIAS PÚBLICAS e CENTROS DE DIA, que evite o desarraigo das persoas maiores obrigadas a trasladarse a moitos quilómetros do seu entorno habitual e familiar por falta de prazas; acorde cos novos principios e estándares sobre a intimidade, humanización e calidade dos servizos, tanto asistenciais como médicos.

2) A asunción do acordo sobre criterios comúns de acreditación e calidade dos centros e servizos do Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia (SAAD) de 2022, do “Consejo Territorial de Servicios Sociales y del Sistema de Autonomía y Atención a la Dependencia”. Trátase dun acordo que mellora substancialmente a orde de 1996 que sigue aplicando a Xunta, establecendo cuartos individuais e incremento substancial da rátium de persoal traballador por número de residentes. Un acordo moi de mínimos que debe interpretarse como un paso cara un sistema universal que garanta unha vellez digna.

3) A humanización dun modelo de servizos que garanta o envellecemento activo, o respecto as contornas de socialización e integración na comunidade veciñal das residencias. Co número suficiente de profesionais, tanto no ámbito sociosanitario como no dos coidados físicos. Acorde cos ditames e recomendacións que a Unión Europea realizou despois da experiencia da Pandemia do COVID19.

4) Investigación, explicación e asunción de responsabilidades polo espectáculo dantesco nas residencias durante a pandemia. Un abandono incomprensible e inhumano que non provocou nin reflexión nin preventiva rectificación. De nada serviron as reclamacións de colectivos sociais nin a grande cantidade de denuncias que a xustiza foi ensumindo no esquecemento. Unha infamia. Vulneración dos dereitos das persoas maiores, do dereito á información e á verdade: seguen sen investigarse, por tanto sen aclararse, as circunstancias que rodearon a morte de 964 persoas maiores nas residencias galegas. O dereito das vítimas e das súas familias foi violado. As vítimas e as súas familias necesitan o repouso digno que só pode vir pola investigación nos Xulgados, polas explicacións nos Parlamentos e pola asunción de responsabilidades.

5) A xestión pública esixente e responsable das Residencias, tamén as doadas pola Fundación Amancio Ortega, malia que nun exercicio perverso de confusión se presente á empresa concesionaria como “Entidade sen animo de lucro”. O desinterese, a neglixencia e o abandono actual contribúe eficazmente ao desprestixio do Servizo Público.

6) Que se realicen inspeccións eficientes e sen previo aviso. Actualmente o Plan de inspección de servizos sociais de Galicia para o ano 2023, contempla a comunicación das inspeccións aos servizos comunitarios.

7) Que se reformule o servizo do SAF, (SERVIZO DE AXUDA NO FOGAR), destinado a dependentes e maiores en xeral. Reformulalo baixo o principio de universalidade e escoitando aos usuarios e aos concellos. Trátase dun servizo co que non están satisfeitos nin as persoas usuarias, nin as traballadoras, nin os concellos; as únicas que están satisfeitas son as grandes empresas do IBEX 35 que van acaparando mercado dos Servizos Públicos. Un negocio substancioso polo que presionan para privatizalos. Os recursos destinados actualmente son insuficientes para atender todas as necesidades dos fogares, mais son descomunais se consideramos a cantidade e a calidade dos servizos que prestan. Máis do 20% do orzamento queda no peto de empresas como CLECE, filial de ACS de Florentino Pérez ou de DomusVi, empresa de Yves Journel e dous fondos de inversión: Intermediate Capital Group (ICG) e Mérieux Equity Partners. Igual un xuiz non podería considerar isto malversación mais parecer parécese moito.

Non falamos so dun pé fundamental do chamado “Estado do Benestar”, falamos tamén de dereitos humanos. Algo que interpela a toda a sociedade, que nos interpela a todas e a todos. Apelamos con este manifesto á conciencia colectiva para unirse a nosa reclamación do dereito a un envellecemento activo, digno e humano. Os dereitos son conquistas, nunca foron concesións. É moi importante que a cidadanía se mobilice e se organiza para construír unha sociedade máis xusta e capaz de esixir os seus dereitos.

Documento do MANIFIESTO en Pdf.

MANIFESTO CONTRA O MALTRATO DAS PERSOAS MAIORES. POR UNHA VELLEZ DIGNA, RESIDENCIAS PÚBLICAS CON XESTIÓN PÚBLICA ESIXENTE E RESPONSABLE.

NOVAS DESTACADAS, SERVIZOS SOCIAIS

O 15 de xuño varias organizacións esiximos o dereito a un envellecemento activo, digno e humano.

O 15 de xuño é o día internacional contra o maltrato das persoas de idade. Con este motivo varias organizacións elaboramos un manifesto unitario.

No mesmo falamos dos maltratos como as violacións dos dereitos humanos e civís dun individuo por calquera outra persoa ou institución. Maltratos obvios e outros menos obvios, como a falta de dispositivos sanitarios para a atención xeriátrica especializada, as normas ríxidas e despersonalizadoras en residencias, o desarraigo por residencias afastadas do espazo vital propio, a infantilización, o uso indebido da contención ou a suxeición física ou química…

Denunciamos estes maltratos, ocultados e desgraciadamente normalizados, dos que é responsable o goberno da Xunta de Galiza. Maltratos que derivan, en último termo, de normativas deseñadas para o negocio do sector, da ausencia de controis reais e mesmo da connivencia criminal da Administración responsable. Uns maltratos que derivan da concepción dos coidados como Beneficencia e non como Dereito a un envellecemento activo, digno e humano.

En consecuencia no manifesto reclamamos 7 puntos ao goberno da Xunta de Galiza. Resumidamente:

1) Un Plan integral de construción de residencias públicas e centros de día que permita o seu uso dentro do entorno habitual e familiar e que cumpran os principios e estándares sobre a intimidade, humanización e calidade dos servizos, tanto asistenciais como médicos.

2) Que no Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia (SAAD) a Xunta deixe xa de aplicar a orde de 1996 e asuma o acordo, moi de mínimos, de 2022 (enlace ao acordo na nota 1).

3) Un modelo de servizos co número suficiente de profesionais que garanta o envellecemento activo, o respecto as contornas de socialización e integración na comunidade veciñal das residencias.

4) Investigación e responsabilidades polo ocorrido nas residencias durante a pandemia.

5) A xestión pública das Residencias, incluídas as doadas pola Fundación Amancio Ortega.

6) Que se realicen inspeccións eficientes e sen previo aviso.

7) Que se reformule o servizo o Servizo de Axuda no Fogar baixo o principio de universalidade. Un servizo actualmente insatisfactorio para as persoas usuarias, as traballadoras e os concellos, pero satisfactorio para as grandes empresas do IBEX 35 que o ven só como un mercado e non como un dereito.

Un manifesto no que apelamos á conciencia colectiva para reclamar, non só un pé fundamental do “Estado do Benestar”, senón un Dereito: A un envellecemento activo, digno e humano.

Un manifesto asinado por: Plataforma Pensionistas Compostela. MODEPEN (Movemento Galego pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos). Vellez Digna (Asociación galega de Familiares e Usuarios de Residencias). REDE (Federación de Familiares e Usuarias de Residencias e da Dependencia). TREGA (Asociación de Traballadoras e Traballadores de Residencias). ASFAREBA (Asociación de Familiares da Residencia de Barreiro e das Residencias de DomusVi). CRAPD (Asociación de Familiares e Usuarias de Residencias Públicas).

O Manifesto faraise público cando sea presentado por los firmantes.

(Nota 1) “Criterios comúns de acreditación e calidade dos centros e servizos do Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia (SAAD)” de 2022, do “Consejo Territorial de Servicios Sociales y del Sistema de Autonomía y Atención a la Dependencia” https://www.mdsocialesa2030.gob.es/derechos-sociales/servicios-sociales/docs/AcuerdoSAAD.pdf.

ENCONTRO DE PLATAFORMAS E SINDICATOS DE PENSIONISTAS. POLA EUROPA SOCIAL E DOS POBOS. PENSIÓNS PÚBLICAS DIGNAS E SUFICIENTES.

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

As plataformas e movementos de pensionistas e as organizacións sindicais que subscriben este comunicado, pertencentes a diferentes pobos da UE, valoramos positivamente o encontro realizado en Bilbao (Euskal Herria) e facemos pública a nosa determinación de facer fronte de maneira compartida ás reformas dos sistemas de pensións que se están impondo tanto desde as directivas e recomendacións da Comisión Europea como desde os Estados.

Aínda que a situación dos sistemas de pensións nos diferentes pobos europeos non é homoxénea, coincidimos en que as reformas que se están impondo en relación coas pensións e os sistemas públicos de repartición caracterízanse polos seguintes elementos:

  1. Redución progresiva das prestacións dos sistemas públicos de pensións (SPP), consecuencia tanto da perda do poder adquisitivo dos salarios e o aumento da precarización do emprego como das reformas lexislativas que elevan a idade necesaria para acceder á xubilación, aumentan os períodos de cálculo das pensións, introducen factores chamados de sustenibilidade que reducen as pensións iniciais, etc.
  2. Establecemento de pensións mínimas moi insuficientes cada vez máis desvinculadas dos salarios mínimos en vigor en cada Estado. Salarios mínimos que incumpren a recente Directiva da Unión Europea 2022/2041, xa de por si pouco exixente.
  3. Perpetuación da brecha de xénero, que se sitúa entre o 30% e 40% debido á escasa envergadura das medidas adoptadas para eliminala.
  4. Redución da taxa de reemprazo das pensións e aumento das variaxes fiscais e de cotizacións sociais para promocionar as pensións privadas.
  5. Cada vez maior número de pensionistas en Europa ven como as súas condicións de vida empeoran e vese obrigados a complementar a súa pensión prolongando a súa vida laboral en precariedade.
  6. En definitiva, a voracidade neoliberal para incrementar os beneficios empresariais acentúa o desigual reparto da riqueza producida por traballadoras e traballadores, base do denominado estado de benestar, incrementando os prezos de mercadorías e servizos, reducindo salarios e pensións e utilizando recursos públicos para mellorar a súa conta de resultados.

Tralos debates mantidos no encontro, demandamos:

1.- Derrogar os aspectos regresivos das reformas que recortan os nosos dereitos e pensións e de maneira especial o aumento dos anos necesarios para acceder á xubilación, a perda do poder adquisitivo das pensións e o empeoramento das condicións para acceder á porcentaxe máxima posible da pensión.

2.- Garantir o SPP de repartición e ingresos suficientes en cada un dos pobos europeos que lles permitan ás persoas pensionistas acceder a unhas condicións de vida dignas e aumentar as taxas de remprazo entre salario e pensión, especialmente dos salarios máis baixos, que en xeral van asociados a traballos máis penosos e insalubres e, con iso, de menor esperanza media de vida e peor saúde.

3.- Medidas efectivas para eliminar a brecha de xénero en salarios e pensións, tanto no ámbito laboral, como o da protección social e de pensións.

Creación dun programa efectivo para conseguir a equidade de xénero nas pensións.

Aínda que a equidade de xénero é un dos principios fundamentais da UE e o principio de igualdade de remuneración polo mesmo traballo introduciuse hai máis de 60 anos, en 2019 a brecha en pensións na UE era do 29,4%. A pobreza e a exclusión social é maioritariamente feminina: segundo Eurostat hai 64,6 millóns de mulleres e 57,6 millóns de homes en situación de pobreza.

O risco de pobreza e exclusión social en 2020 era do 22,9% entre as mulleres e do 20,9% entre os homes. Cómpre o efectivo cumprimento da Resolución do Parlamento Europeo do 5 de Xullo de 2022 sobre a pobreza das mulleres en Europa que reclama á Comisión Europea e os Estados membros un programa de actuación para 2030 con obxectivos concretos para loitar contra a brecha de xénero.

É inaceptable que as novas normas de trasparencia salarial como a de marzo de 2023 ou a resolución sobre a estratexia da UE para a igualdade de xénero de xaneiro de 2021, ou a exixencia dos deputados para abordar o problema das pensións máis baixas para as mulleres estean tendo un efecto inapreciable para reducir a brecha de xénero pola inacción da CE á que van dirixidas estas demandas.

4.- Incorporar o dereito a pensións públicas decentes e aos SPP de repartición como dereito fundamental na Carta dos Dereitos Fundamentais da UE.

5.- Incorporar na Carta Social Europea revisada (CSEr), o dereito a unha pensión pública mínima cos criterios de suficiencia marcados para o SMI e concretándoa polo menos no 60% do salario medio.

6.- Reforzar a obrigatoriedade para os Estados do cumprimento do establecido no artigo. 12 da Carta Social Europea (revisada) de 1996 respecto a “manter o réxime de Seguridade Social a un nivel satisfactorio, igual polo menos que o que cómpre para a ratificación da Convención internacional do traballo nº 102”, e no artigo 23 referido ao dereito das persoas de idade avanzada a protección social.

7.- Derrogación do Regulamento europeo 2019/1938 que regula os (PEPP) plans paneuropeos de pensións individuais privadas, para desenvolver as cales a Comisión Europea propuxo que os Estados lle apliquen o mesmo trato fiscal que aos produtos estatais xa existentes e iso, aínda que os PEPP non cumpran os criterios estatais de desgravación fiscal.

O obxectivo da CE (Comisión Europea), da man do BCE (Banco Central Europeo) pretende mediante os incentivos fiscais aumentar os activos xestionados no mercado financeiro das pensións individuais desde os 0,7 billóns de euros no 2018 a 2,1 billóns en 2030.

8.- Demandamos ás institucións europeas plans concretos para impulsar políticas eficaces de repartición equitativa da riqueza, creación de emprego de calidade e pensións decentes nos diferentes pobos europeos e valorar o seu desenvolvemento de maneira positiva para acceder aos fondos europeos.

9.- Xerar unha oposición frontal ás reformas que se están lexislando contrarias ao fortalecemento dos SPP de repartición.

Desenvolver unha oposición frontal ás reformas que se están lexislando contrarias ao fortalecemento do SPP de repartición en cada un dos pobos europeos.

O sistema de pensións de repartición e solidariedade entre xeracións debe ser eixe central dun esquema de protección social para as traballadoras e os traballadores que finalizaron a súa etapa laboral.

10.- Demandamos o acceso a pensións decentes ás persoas que non teñen a nacionalidade de ningún Estado membro da Unión Europea aos cales, ao non terse recoñecido os permisos de residencia e de traballo, traballan na economía somerxida, con condicións laborais e salariais moi precarias e inferiores ás legais en vigor en cada Estado. Esiximos a súa regularización inmediata. Así mesmo, débeselles garantir a liberdade de circulación para que se lles aplique a totalización das cotizacións se traballaron en varios Estados membros.

11.- Por todas estas razóns facemos un chamamento que se vai realizar unha mobilización compartida no conxunto dos pobos da UE, que se concretará nos próximos meses.

Estas demandas serán presentadas ao Parlamento Europeo, a Comisión e os distintos parlamentos dos pobos europeos para o seu cumprimento efectivo.

Como demostran as loitas que nos últimos anos fixemos desenvolvido e seguimos realizando como persoas pensionistas e traballadoras, a mobilización consegue resultados e é a mellor garantía para conseguir os nosos obxectivos.

Este é un comunicado aberto á adhesión de cantas organizacións de pensionistas e sindicatos europeos o queiran subscribir, entre todas e todos conseguiremos reverter os recortes e ameazas das pensións públicas e os sistemas públicos de repartición.

Os nosos dereitos non caducan coa idade.

Esta batalla la vamos a ganar.

Bilbao (Euskal Herria) 24 de Maio de 2024

Asinantes:

A Comisión Europea confirma a viabilidade do sistema público de pensións nas décadas vindeiras.

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

Pois un bon día collemos a prensa seria e económica (por exemplo “Eleconomista”i) e encontrámonos con este alarmante titular: Bruxelas destapa o gran burato das pensións en España: como pagar a un 60% máis de pensionistas co mesmo número de ocupados.

Alarmados, como se pretende, seguimos lendo (e alarmándonos máis). Nun subtitular lemos: “Salvo milagre da produtividade, chegarán recortes e subidas de impostos”. Os milagres non existen, pensamos. Da alarma pasamos ao medo.

Máis adiante observamos que os sesudos redactores sobre o informe “Ageing Report 2024-R2024”, que analiza a evolución prevista pola Comisión Europea das pensións ata o 2070, atoparon o quid da cuestión: “…nun recadro ‘perdido’ en medio do denso informe de Bruxelas, pódese observar a evolución prevista do número de ocupados e de pensionistas en España… En tres décadas haberá un 60% de pensionistas máis que manter (sic) coa mesma cantidade de ocupados de hoxe…”…

Ímonos achegando do medo ao pánico.

Chegados aquí parámonos a analizar. Vemos que os redactores asesoráronse con dous expertos “independentes”: Miguel Ángel García, profesor da URJC e investigador de Fedea (ver nota ao final sobre a imparcialidade de Fedea) e Enrique Devesa, neste caso lendo un informe seu publicado por Fundación BBVA (do BBVA non poñemos nota, a súa “imparcialidade” falando das pensións é notoria). Ben, nalgún momento tamén fan mención aos economistas (tamén de “recoñecida imparcialidade”) de CaixaBank Research. É dicir, os asesores do artigo son todos do sector financeiro e/ou das grandes empresas. Xa máis tranquilos razoamos: Talvez non sexan moi imparciais. Talvez lles interese crear medo (ou, mellor, pánico) sobre o futuro das pensións públicas de reparto. Tal vez as pensións privadas e de capitalización serían un gran negocio… precisamente para eles.

Pois resulta que o noso compañeiro Xabier Pérez Davila, tamén leu o informe de Bruxelas (o Ageing Report 2024-R2024) e o artigo este de “Eleconomista”. E chegou a un “titular” distinto. Concretamente: A Comisión Europea confirma a viabilidade do sistema público de pensións nas décadas vindeiras.

Claro que Xabier analiza os propios datos do informe seriamente, sen rebuscar “algún recadro perdido” que poder sacar fóra de contexto. Por exemplo que “o PIB por persoa multiplícase por 1,8 veces; o PIB por persoa dedicado ás persoas maiores de 65 anos aumenta un 50%, multiplícase por 1,5; e o PIB por persoa menor de 65 anos aumenta un 100%, multiplicándose por 2. Despois de pagar mediante impostos e cotizacións sociais as pensións dunha poboación pensionista incrementada, a sociedade de menos de 65 anos disporá para manter a capacidade produtiva (amortizacións), incrementala (investimento) e para o consumo do dobre de recursos que na actualidade.”

E que pasa cos milagres? “A CE estima que a produtividade por hora traballada incrementarase nun 1,3% anual” (case o dobre ata o 2070, e non fala de milagres).

E non seguimos co spoiler, mellor ler o artigo. E de paso saber desde cando temos “titulares” dun novo xénero literario (como di Xabier) “o da profecía do colapso dos sistemas públicos de pensións”. E tamén da súa opinión sobre o crecemento indefinido do PIB como solución para todos os problemas económicos, ignorando os límites físicos do planeta.

Praza.gal: A Comisión Europea confirma a viabilidade do sistema público de pensións nas décadas vindeiras.

InfoLibre: La Comisión Europea confirma la viabilidad del sistema público de pensiones en las próximas décadas

El Economista: bruselas-destapa-el-gran-agujero-de-las-pensiones-en-espana-como-pagar-a-un-60-mas-de-pensionistas-con-el-mismo-numero-de-ocupados

Fedea é unha Fundación. Podemos ver quen son os seus órganos reitores aquí: https://fedea.net/organos-de-gobierno/  Para ver a súa independencia, unicamente hai que ver quen é os seus Membros Protectores.

ÁS PORTAS DO 1 DE MAIO: EN DEFENSA DAS PENSIÓNS PÚBLICAS

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

Compañerxs, os adjunto el trabajo realizado por Miren Etxezarreta y Xabier Pérez Davila sobre los planes de pensiones de empleo (Convenio de la Construcción) y una carta firmada por los autores explicando la importancia de dar a conocer el peligro que supone para el futuro del Sistema Público de Pensiones.
Si lo consideráis de vuestro interés y queréis firmar el documento, enviar el nombre de la persona representante y el colectivo que representa, se puede adjuntar también el logo, al correo modepen2016@gmail.com.

ÁS PORTAS DO 1 DE MAIO: EN DEFENSA DAS PENSIÓNS PÚBLICAS

Vén de crearse un plan de pensións de emprego para 1.400.000 traballadores da construción, no primeiro gran acordo que se basea na Lei de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego (LRIPPE) de 2022. A nós parécenos un paso forte cara á privatización do sistema de pensións e cremos que hai que desvelar o que se oculta tras o mesmo. Por iso, decidimos escribir esta carta, con ánimo, sobre todo, de alertar aos pensionistas e a quen queremos defender as pensións públicas da gravidade deste sistema e actuar contra o mesmo.
Se crees que o que se sinala na mesma é de interese, e queres participar nesta denuncia asina esta carta (co teu nome e/ou o logo do teu grupo) e trata de distribuíla o máis amplamente posible. A ver se desta forma aumenta a conciencia do desastre que supón esta Lei para o sistema público de pensións.

Miren Etxezarreta, 2007 Catedrática emérita en Economía Aplicada da Universidade Autónoma de Barcelona.

Xabier Pérez Davila, economista e activista en defensa das pensións públicas, Galiza

Documento da Carta para descargar

Documento SOBRE OS PLANS DE PENSIÓNS DE EMPREGO

Comunicado UA sobre reunión do Pacto de Toledo

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

Este luns día 8 de abril reúnese a comisión de seguimento e avaliación dos acordos do Pacto de Toledo

8 de abril de 2024

Nesa xuntanza a ministra de Inclusión, Seguridade Social E Migracións comparecerá para informar sobre as liñas xerais da política do seu departamento.

As organizacións e movementos de pensionistas abaixo asinantes queremos aproveitar a ocasión para lembrarlle á ministra, e á comisión, que cuestións fundamentais para garantir pensións públicas dignas e suficientes seguen pendentes, e que compromisos recollidos na Lei, como a Auditoría das contas da Seguridade Social e a taxa de reemprazo das pensións públicas, seguen sen realizarse.

As persoas pensionistas seguimos comprobando que, debido á insuficiencia das pensións públicas, as nosas condiciones de vida se están deteriorando e sufrimos especialmente as consecuencias da privatización dos servicios de sanidade, residencias, … e o encarecemento deses servizos. Os efectos sobre a nosa economía do medre dos custes de produtos e servizos básicos (38% segundo a OCU), fan que cada vez máis persoas maiores non podan acceder a unha medicación correcta, alimentación san, unha vivenda confortábel con servicios básicos garantidos (Luz, Auga, etc.) e pensións públicas por riba do umbral da pobreza.

As decisións adoptadas para mellorar as pensións mínimas son moi insuficientes e despois de máis de seis anos de exixir unha pensión mínima de 1.080 euros seguimos esperando.

A pobreza e insuficiencia das pensións ten cara de muller e séguese sen adoptar medidas eficaces para erradicar a fenda de xénero en salarios e pensións e mellorar substancialmente a pensión de viuvez.

A taxa de reemprazo das pensións segue diminuíndo debido a que os recortes introducidos na reforma do 2011 se manteñen na do 2021 e seguen a reducirse a medio prazo, a idade de xubilación aumenta de maneira progresiva, vanse profundando as medidas para contraer ao máximo o sistema público de pensións e a seguridade social, mentres segue sen resolver de maneira definitiva a grave medida de reducir as pensións a aquelas traballadoras e traballadores con 40 años ou máis de cotización na súa vida laboral.

Reclamamos que todo o esforzo que se está realizando por construír un sistema complementario de pensións privadas (baseadas na recomendación número 16 do Pacto de Toledo), a través de los eufemisticamente chamados ¨plans de pensións de emprego¨, se aplique en garantir o sistema público e en mellorar as pensións públicas.

Por esas e outras razóns, as organizacións de pensionistas que subscribamos este comunicado dicimos NON ao Pacto de Toledo, e pedimos que se derrogue a lei de creación do fondo de pensións privadas (PPEs) a través da negociación colectiva, e que nin un só euro dos salarios diferidos na vida laboral das traballadoras e traballadores, se destinen a fomentalos.

Estas demandas deben ser contempladas no só nas liñas xerais do ministerio, senon nas decisións concretas do goberno e os seus apoios parlamentarios. Só é cuestión de vontade política facelas realidade.

O conxunto de pensionistas dos diferentes pobos do estado seguiremos loitando porque estamos convencidos que esta batalla ímola gañar; celebramos o conseguido, pero queda moito por conseguir, após de decenas de anos de traballo é de xustiza conseguilo.

NON AO PACTO DE TOLEDO !!!

GOBERNE QUEN GOBERNE

OS DEREITOS E AS PENSIÓNS PUBLICAS DEFÉNDENSE !!!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles, …

Comunicado da Unidade de Acción pensionista estatal ante a prórroga dos Orzamentos Xerais do Estado.

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

25 de marzo 2024

A UAE pensionista rexistrou con data de decembro e febreiro dos anos 2023/2024 no Congreso as demandas urxentes que o colectivo consideraba necesario introducir na tramitación parlamentaria dos PXE.

Por mor do rexistro das nosas reivindicacións no Congreso dos Deputados, por parte das organizacións de pensionistas de Unidade de Acción Estatal fóronse celebrando diversas reunións cos grupos parlamentarios de BNG, SUMAR, EH Bildu, ERC e PODEMOS (o PSOE de momento non nos contestou), con diverso grao de compromiso respecto ao apoio das nosas reivindicacións, para levalas ao debate (que parecía inminente) dos Orzamentos Xerais do Estado.

Despois de celebradas esas reunións o calendario político cambiou, ese debate non se dará. Pero sexa cal for a situación, as organizacións que subscribimos este comunicado manifestamos a nosa vontade decidida e unitaria de esixir, ao goberno e aos partidos que lle apoian, os obxectivos da nosa táboa reivindicativa e os compromisos adquiridos. Os PXE prorróganse, pero as necesidades das persoas pensionistas son improrrogables. Se hai vontade de atendelas, seguro que son posibles, e desde as rúas e as prazas así o esixiremos.

Ao colectivo pensionista esta situación atrasa a posibilidade de que o goberno poña en marcha unha serie de medidas económicas, sociais e políticas que vimos esixindo. A non aprobación dos orzamentos pode poñer en cuestión algunhas das subidas previstas e vai seguir perpetuando a enorme brecha de xénero en pensións (máis do 30%) que afecta as mulleres, e ás pensións mínimas cuxa subida do 6,9% é insuficiente e seguen sendo pensións de miseria.

Así mesmo a prórroga orzamentaria consolida a desigual distribución da riqueza. As rendas do capital seguen aumentando. Este ano as empresas do IBEX tiveron un récord de beneficios, os bancos máis de 26.000 millóns, mentres que os salarios crecen por baixo da inflación, é dicir, redúcense en termos reais ao mesmo tempo. En todo o Estado 12,6 millóns de persoas (o 26% da poboación) atópanse no limiar da pobreza ou na exclusión social.

Observamos con preocupación que a actuación dos grupos parlamentarios, salvo algunha excepción, cada vez afástase máis dos intereses xerais da cidadanía. Hai unha crecente percepción, de que as nosas institucións e representantes non dan solución ás necesidades máis claras e concretas da xente: sanidade, educación, pensións públicas, condicións decentes de traballo, protección do dereito á vivenda etc.

Desde todas as institucións, desde a xudicatura ao Parlamento, erosiónanse cada vez con máis enerxía os dereitos de manifestación e expresión. Os movementos sociais vémonos baixo ameazas de todo tipo cando denunciamos inxustizas evidentes: desde a morte nas residencias, ao bloqueo do acceso á administración por medios telemáticos, os desafiuzamentos a persoas desamparadas, os abusos laborais, os incumprimentos de contratos, a corrupción ou as estafas estruturais aos consumidores por parte de grandes empresas. O Movemento Pensionista está a sufrir a aplicación da Lei Mordaza, desprazándonos de forma arbitraria da Praza do Congreso, do mesmo xeito que outros colectivos e movementos, e abriuse proceso sancionador a dous compañer@s de Alcalá de Henares. Esta perda de liberdades sociais non a imos a permitir.

As persoas pensionistas e calquera traballador@ están ameazadas pola perda ou a privatización do salario diferido que son as pensións públicas. Por iso, imos seguir expondo sexa cal for a situación institucional do país, as nosas reivindicacións:

– Pensións públicas mínimas equiparadas co SMI e ambas equivalentes ao 60% do salario medio segundo a carta social Europea. Plantexamos 1080 € xa!

– Habilitar partidas económicas para pechar a vergoñosa brecha de xénero. O complemento asignado e non consolidado de 33 € non resolve ningún problema.

–  Aumentar a base reguladora da pensión de viuvez que permita unha pensión digna.

– Esiximos o cumprimento da lei 21/2021, segundo a cal se realizaría unha
auditoría das contas da Seguridade Social (S.S.) que garanta a compensación derivada do desvío de cotizacións a fins alleos ao sistema público de pensións e da Seguridade Social.

– Rexeitamos os PPEs (Plans de Pensións de Emprego) que detraen diñeiro público á Seguridade Social, e só benefician ás empresas mediante exencións fiscais e deducións do 10% do Imposto de Sociedades.

–  Esiximos eliminar os coeficientes redutores en longas carreiras de xubilación.

A acción e a mobilización diante das institucións e nas rúas é o camiño!

Goberne quen goberne, as pensións públicas e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)
COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)
EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)
MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)
MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Público
UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)
PLATAFORMAS DEPENSIONISTAS de Badaxoz, Móstoles…

Plan de pensións do convenio estatal da construción: unha análise crítica por Xabier Pérez Davila.

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

O 1 de febreiro comezou a implantarse o plan de pensións de emprego (PPE) acordado no VII Convenio colectivo estatal da construción (VII CCEC). É o primeiro gran PPE adaptado á Lei 12/2022 de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego (LRIPPE). Por iso é de gran importancia analizar as consecuencias que terá a súa aplicación, xa con datos concretos.

Nestes dous artigos de divulgación, o noso compañeiro Xabier Pérez Davila analiza polo miúdo as consecuencias que vai ter a aplicación do PPE.

No primeiro artigo (1) compara os resultados da aplicación do PPE cos que se obterían de dedicarse as achegas empresariais ao plan a aumentos adicionais de salarios. Os cálculos individuais realízanse para o nivel XII do convenio correspondente a peón ordinario ou limpeza.

No traballo analiza por separado os efectos do plan para os Traballadores, para as Empresas e para os Ingresos públicos, rematando cunha Análise dos gañadores (empresas e xestores) e perdedores (traballadores e sector público).

Como ampliación dos efectos do plan para os ingresos públicos, estima o impacto da xeneralización dos PPE seguindo este esquema, concluíndo que as entidades que xestionan os fondos recibirían anualmente en depósito 5.500 millóns. Unha cantidade superior á previsión de ingresos do Fondo de Reserva da Seguridade Social para o ano 2024, uns 3.700 millóns de euros. A perda de ingresos públicos sería superior a 1.800 millóns de euros (1.290 millóns de cotizacións sociais e 550 millóns do imposto de sociedades).

No segundo artigo (2) analiza os efectos da aplicación dos PPE no logro dos dous obxectivos que se marca a propia Lei de regulación e impulso dos plans de pensións de emprego (LRIPPE)

Con respecto ao 1º. Fomentar o aforro especialmente “das rendas medias e baixas” e incorporar “aos novos” mediante incentivos fiscais para “mellorar o benestar dos cidadáns ao chegaren á xubilación”, a senda máis previsíbel é que nos novos PPE as achegas se concentren nos salarios máis altos e, en menor contía, nos salarios medios. O efecto, para a metade inferior da distribución salarial, será unha pensión pública inferior ao reducirse a base de cotización, e un fondo de capitalización de volume mínimo ou inexistente.

Con respecto ao 2º. Promover o aforro colectivo para “investir e aumentar a capacidade produtiva e … elevar os ingresos e o nivel de vida da sociedade española”, a realidade amosa que os fondos oriéntanse a unha xestión a moi curto prazo co obxectivo prioritario de garantir liquidez para facer fronte ás súas obrigas, contribuíndo así ás crises financeiras de liquidez cada vez máis frecuentes, e que non actúan como investidores pacientes ao servizo da economía produtiva.

Como conclusión deste importante traballo, quedámonos con que a promoción dos plans de pensións de emprego de capitalización insírense nas políticas neoliberais de financeirización da protección social que incrementan a desigualdade e aumentan o poder das finanzas sobre a economía e a sociedade.

En consecuencia, como defensores dos pensionistas presente e futuros, esiximos que a LRIPPE, que inspira os plans de emprego de capitalización, sexa derrogada.

1 https://praza.gal/opinion/plan-de-pensions-do-convenio-estatal-da-construcion-unha-analise-critica-i

2 https://praza.gal/opinion/plan-de-pensions-do-convenio-estatal-da-construcion-unha-analise-critica-e-ii

Adxudicada a Xestión das residencias “doadas” por Amancio Ortega aplicando a normativa do ano 1996.

NOVAS DESTACADAS, SERVIZOS SOCIAIS

A propia Xunta cifra en 5.000 as camas dispoñíbeis en centros públicos. Nos privados hai case 17.000 prazas. Como apunta Transi Fernández (CIG). “A Consellaría de Política Social mantense nesa aposta malia que está máis que demostrado que privatizar, tamén a xestión, implica peor servizo”. Pódese ler neste artigo en Nósdiario (1) (10-11-2023), onde tamén se indicaba que “non é de recibo” que estes centros (referíndose ás residencia “doadas” por Amancio Ortega) acaben sendo de xestión privada “cando a Consellaría de Política Social presume de que vai ter un orzamento para 2024 máis alto que nunca” ao superar os 1.200 millóns de euros.

Pois si van ser de xestión privada. Polo menos dúas.. Acaban de adxudicarse as de Santiago e Lugo como podemos ler na nova de praza.gal (2) (02-03-2024). E unha das sorpresas é que terán apenas 37 traballadoras por cada 100 persoas residentes (rateo 0,37), só dúas máis do mínimo esixido pola normativa galega, que data de 1996.

As tres fundacións concursantes ofertaron para os diferentes criterios valorábeis melloras mínimas (com rateos no caso do persoal de 0,37 a 0,39), agás no custo das prazas, onde si que houbo diferencias decisivas (bem imaxinamos quen imos sufrir o recorte).

Lembremos que en 2022, tras a pandemia da COVID, o Goberno de España, comunidades autónomas e entidades do sector acordaron novas referencias mínimas de persoal máis elevadas a nivel estatal, pero a Xunta rexeitounas co argumento de que suporía pechar moitos centros “especialmente no rural”.

A Consellería de Política Social ratifica agora que “ao votar en contra de dito modelo, Galicia non ten que aplicalo“, e esa non ratificación serve agora para que estas 2 residencias, malia ser, por outro lado, urbanas e novas, teñan unha ratio “do século pasado”.

O documento de 2022 fixaba unha folla de ruta de rateos en progresivo incremento durante os próximos anos, estabelecendo para o 31 de decembro de 2023 e para residencias de persoas con discapacidade, como é o caso das dúas novas da Xunta, un rateo de 0,42 para persoal coidador, xerocultor ou similar e de 0,50 para “persoal de atención directa conxunta”, con aumentos en anos sucesivos (segundo se ve no próprio artigo) que tampouco non se van cumprir.

1) Nós diario: https://www.nosdiario.gal/articulo/social/xunta-reduce-baixo-20-peso-publico-nas-residencias/20231110205128182038.html

2) Praza.gal: https://praza.gal/politica/residencias-de-2024-atencion-dos-90-37-traballadoras-para-cen-ancians-nos-centros-doados-por-amancio-ortega