O Movemento Pensionista no Estado Español por PEP JUÁREZ

Pep Juárez, membro da “Plataforma de Mallorca per la Defensa del Sistema Públic de Pensions” fai neste artigo publicado en “Viento Sur”, unha análise do Movemento Pensionista no Estado Español. Unha análise que cremos que mesmo pode servir como “hemeroteca” do que fomos e somos neste momento.

Analiza en primeiro lugar que é o noso Movemento Pensionista e por que se diferencia do existente noutros estados europeos (en xeral máis vinculados aos sindicatos) para a continuación realizar un percorrido histórico desde os seus inicios, xa no ano 2011, até a súa explosión no ano 2018 coa “desculpa” daquela carta “insultante” de Fátima Báñez (o famoso 0,25% de suba das pensións), a crise de unidade de 2020 e os actuais avances na súa recuperación coa formación da Unidade de Acción Pensionista (UAP).

A continuación lembra cal é a táboa reivindicativa común da UAP neste momento: -Pensións mínimas suficientes. -A eliminación da fenda de xénero. -A Auditoría das contas da SS. -A revalorización das pensións segundo o IPC real. -Redución da idade de xubilación. -Redución do período de cómputo para o cálculo das pensións. -Eliminación dos coeficientes redutores para longas carreiras de cotización. -Loita contra a privatización das pensións públicas. -Derrogación dos recortes establecidos nas reformas de 2011, 2013, 2021, 2022 e 2023)

E tamén cales son debates pendentes: – Pensións non contributivas. -A porcentaxe de incremento da base reguladora das pensións de viuvez. – O cómputo dos (15) mellores anos de cotización para calcular a pensión.

No balance do conseguido hai, como sabemos, éxitos e tamén derrotas. De feito o goberno conseguiu sacar adiante as tres fases da Reforma, mais a simple existencia do noso movemento fai que “o poder non se sinta cómodo nin nun marco impune”.

Finalmente informa dos próximos pasos na loita en outono que esperamos sexan nun marco unitario co conxunto de movementos sociais e o sindicalismo combativo, empezando pola gran mobilización para o vindeiro 28 de outubro, e tamén as que se desenvolverán con ocasión da cimeira europea de Granada os 5 e 6 de outubro.

E tamén a busca dun obxectivo estratéxico, a unidade Europea do noso movemento, coa intención de convocar a organización dunha xuntanza europea en Bilbao a principios do vindeiro ano, xa que sabemos que a voracidade e especulación do capital tradúcese, nos diferentes países da UE, en “medidas neoliberais da mesma matriz: aumento da idade de xubilación, empobrecemento das prestacións, endurecemento das condicións para acceder á pensión, pensións privadas ou privatización da xestión das públicas, etc.”

Tamén son interesantes, no sentido en que falabamos antes de hemeroteca, os dous anexos do artigo. O 1º co Resume das mobilizacións e actividades da Unidade Acción Pensionista e o 2º coa Táboa reivindicativa incluída no último comunicado das organizacións da Unidade de Acción Pensionista estatal (carta aos partidos políticos) do 13 de xullo de 2023.

Ligazón ao artigo de Pep Juarez.

Alá vai o 23 de Xullo!

Alá vai o 23 de xullo! Xa pasou o día e contivemos ao peor dos pesadelos. Polos pelos mais non pasaron, salvámonos a nós mesmos co noso voto.

Porque non era broma. Un toureiro de Conseller de Cultura, a censura en forma de PIN parental na educación, as linguas propias prohibidas, a violencia de xénero virada en violencia “familiar”. Son exemplos soltos, hai máis. Como o afán privatizador neoliberal, un afán que nos afecta directamente como pensionistas. Un afán que perseguen, tamén, sen pudor ningún.

Porque é carecer totalmente de vergoña facer nomeamentos como os de Extremadura (1): “Raposos” a coidar das “galiñas”.

Porque non outra cousa é o nomeamento como responsábel do “Servicio Extremeño de Salud (SES)” dunha unha persoa (Jesús Viles Piris) que ten desenvolvido a súa carreira profesional nos últimos 20 anos no sector dos seguros privados de saúde (Director médico de SegurCaixa Adeslas na área de Cáceres e asesor médico de Adelante Salud, ademais de Cordinador do servizo de urxencias da Clínica Quirúrgica Cacereña e médico da Mutualidad General Judicial (Mugeju)).

Ou o nomeamento como responsábel do “Servicio Extremeño de Promoción de la Autonomía Personal y Atención a la Dependencia (SEPAD)”, que xestiona as Residencias públicas de maiores, Centros de día e Centros residencias da ata agora directora da residencia DomusVi de Badajoz (Estrella Ángeles Martínez Lavado). Unha rede de residencias privadas, Domus Vi, que nós coñecemos ben.

Eles van ser os responsábeis da defensa e potenciación da Sanidade e das Residencias Públicas na Extremadura. A bon entendedor…

E como puideron sortear a investigación sobre as incompatibilidades ou intereses que dificultaran o nomeamento? houbo algunha investigación, algún debate aclaratorio?… Pois non, porque antes do nomeamento a Junta de Extremadura (PP e VOX) tivo tempo de eliminar a obriga dos altos cargos de comparecer na Asamblea para analizar esas posíbeis incompatibilidades e intereses. Rápidos no seu si son estes acaparadores, abofé!

Máis esta constatación de que a nivel de Estado non pasoou o peor, non nos leva a esquecer que o malo segue aí, que o afán privatizador non está só na extrema dereita, que ese vén ser o seu plan “A”, o que mellor lles iría, privatizar todo sen maiores trámites, pero mentres a opción PP-VOX non se consolide van seguindo co seu plan “B”, paseniño pero seguro. Por exemplo coa privatización das pensións.

Porque mentres miramos para o toureiro, o PIN, a censura, a “violencia de familia”… aproveitan para avanzar coa privatización das pensións. Coa constitución, o 4 de xullo, do plan de pensións da Construción (2) ou coa adxudicación, como lemos neste enlace (3) do contrato de xestión destes fondos públicos de pensións a VidaCaixa (CaixaBank), Xestión de Previsión e Pensións (BBVA), Caser Pensións, Santander Pensións e Ibercaja Pensión, segundo a documentación remitida ao Portal de Contratación do Estado español. O 21 de xullo, dous días antes do 23-X.

Unha adxudicación que demostra a decisión de implantar estes plans privatizadores neste mesmo exercicio como xa se denuncia, por exemplo, nesta análise (4)

Finalmente lembrar este artigo de 4 de marzo deste ano do noso compañeiro Xabier Pérez Davila explicando os Fondos de Pensións da Lei Escrivá (5).

1)  https://www.eldiario.es/extremadura/politica/guardiola-entrega-sanidad-dependencia-extremadura-responsables-seguros-medicos-residencias-privadas_1_10429036.html

2)  https://cincodias.elpais.com/fondos-y-planes/2023-07-04/la-construccion-sigue-el-plan-de-escriva-con-un-plan-de-pensiones-que-llegara-a-3000-millones-en-2033.html?ssm=FB_CC&fbclid=IwAR0THPQ4RohkBCML0R0dikoWi6xM_QUV5PEzECWqxywWgJSsJ1BivKiA4ug

3) https://www.nosdiario.gal/articulo/economia/ministerio-entrega-xestion-fondos-pensions-bancos/20230721193835173863.html

4)  https://poderpopular.info/2023/07/25/silencio-se-privatizan-las-pensiones/?

5) Análise Xabier: https://www.infolibre.es/opinion/plaza-publica/ley-escriva-fondos-pensiones-iniciativa-neoliberal-obsoleta-gobierno-coalicion-progresista-debe-derogada_129_1439833.html

¡O 23 de Xullo non te quedes en casa!

Estas eleccións non se parecen a outras. Por veces mesmo parece que estamos máis ante un referendum entre un goberno de extrema dereita (VOX en alianza co PP) ou un goberno… ben, un goberno co que por veces, demasiadas, imos estar en desacordo, pero co que poderemos estar en desacordo. E a bo entendedor…

Porque sabemos como foron aqueles gobernos do 0,25%, uns gobernos nos que, cómpre resaltalo, aínda non estaba a máis extrema dereita.

Aqueles goberno que baleiraron, como ningún outro fixera antes, a Caixa da Seguridade Social ata chegar a eses 140.000 millóns de euros de débeda do Estado de que falou o ministro Escrivá. Si, un ministro dun goberno que, cando menos, fala da débeda do Estado, algo que o PP (con ou sen VOX) non fixo nin, previsiblemente, fará nin farán, como tampouco falarán da devolución desa débeda, da redución da fenda de xénero, de aumentar as pensións mínimas, da defensa das pensións non contributivas, do salario mínimo ao nivel do salario medio, etc.

Non diso non van nin a falar, pero si falarán da privatización dos servizos públicos de sanidade e educación, da defensa do mercado da vivenda contra uns supostos okupas e non do dereito de todas as persoas á vivenda, de maiores incentivos aos plans de pensións privados, de recortes nas pensións públicas, de mochilas austríacas ou de redución de impostos aos máis ricos.

Porque estámolo vendo, estamos vendo como xestionan o resultado das eleccións municipais e autonómicas, deixando entrar a Vox nos gobernos e mesmo priorizando o seu programa ultradereitista.

Vemos a súa campaña tan chea de mentiras que dá vergoña allea. Todos sabemos que o seu candidato (e non só el) foi “cazado” en varias. Por poñer un exemplo dous vídeos cortos.

Este con Feijoo dicindo “cousas falsas” sobre a suba das pensións, e insistindo cando se lle desminte: https://twitter.com/LaHoraTVE/status/1680844341382709248.

E estoutro, demostrando a mentira: https://twitter.com/La_SER/status/1680919130151571461

Unha situación de tal gravidade que está obrigando a múltiples organizacións a definirse claramente por primeira vez diante destas eleccións, deste referendum. A pedir o voto contra un posíbel goberno que podemos definir realmente como profascista. Facendo chamamentos como os que está a haber no Movemento Pensionista.

Como este noso: https://www.modepen.org/index.php/2023/06/30/o-movemento-social-en-defensa-das-pensions-publicas-ante-as-eleccions-do-23-de-xullo/

Ou como estoutro de Coespe: https://www.coespeweb.com/Documentos/Comunicados/230_COESPE_ante_23J-2023.pdf

Ou este do movemento de pensionistas de Euskal Herria: https://www.angulaberria.info/es/noticia/2023-15-07/movimiento-pensionistas-euskal-herria-ante-convocatoria-elecciones-generales-23

Ou este do Movemento andaluz en defensa das pensións públicas: https://www.facebook.com/MOANDPP/videos/300677112532316/

Diferentes formatos, diferentes argumentacións, mesmo chamamento:

¡¡¡¡Nin un voto, nin por acción nin por omisión, á dereita nin á extrema dereita!!!!

 

O movemento social en defensa das pensións públicas ante as eleccións do 23 de xullo

En xaneiro de 2018, o goberno de Mariano Rajoy dirixiu unha carta ás persoas pensionistas na que lles comunicaba que as súas pensións subirían un 0,25%.

A mobilización de milleiros de pensionistas conseguiu, en poucas semanas, que todas as pensións subisen un 1,6%, e as mínimas e non contributivas, un 3%. Nacía un novo e poderoso movemento social que xa non abandonou as rúas e as prazas.

Nos 5 anos transcorridos a mobilización constituíuse en factor decisivo para conseguir importantes avances na defensa do sistema público de pensións (SPP):

1º. A suba anual das pensións segundo o IPC, traducida nun 8,5% en 2023.

2º. O aumento do 15% das pensións mínimas e non contributivas.

3º. A modificación do discurso sobre as pensións. Agora, acéptase que, ao aumentar a porcentaxe de persoas maiores de 65 anos sobre a poboación total, será necesario aumentar os ingresos do sistema público de pensións.

4º. As pensións non contributivas, e outras partidas, pagaranse con cargo aos orzamentos xerais do Estado.

Estes avances non nos fan esquecer as reivindicacións pendentes:

1ª. Garantir que ningunha persoa pensionista perciba menos do SMI, actualmente 1.080€.

2ª. Derrogar os coeficientes redutores da xubilación anticipada para as persoas que cotizaron 40 ou máis anos.

3ª. Derrogar a Lei de promoción e impulso dos plans de pensións de emprego para impedir o desvío de cotizacións sociais da Seguridade Social aos bancos, fondos de investimento e compañías de seguros.

4ª. A realización inmediata da auditoría das contas da Seguridade Social aprobada no Parlamento español, que debería estar finalizada en xuño de 2022.

5ª. A derrogación das reformas de 2011 e 2013 e a recuperación da xubilación aos 65 anos.

6ª. A oposición a medidas como a mochila austríaca que volve propor o Partido Popular.

A posíbel constitución dun goberno da dereita, e aínda peor coa extrema dereita, abriría paso a unha máis intensa privatización dos servizos públicos de sanidade e educación, maiores incentivos aos plans de pensións privados e recortes nas pensións públicas.

Por iso, o 23 de xullo a mobilización electoral debe, por un día, tomar o relevo da loita social. A partir do día 24, retomaremos o noso labor de información, organización e mobilización.

Goberne quen goberne, as pensións públicas, deféndense!

Galiza, 30 de xuño de 2023

V ASEMBLEA DE MODEPEN- O PORRIÑO, 3 DE XUÑO

O Movemento pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos celebrou o pasado 3 de xuño de 2023 a súa V asemblea no Centro Cultural Municipal do Porriño.

Constituída a mesa para presidir a asemblea procedeuse, segundo a orde do día, a debater as emendas ao documento “As ideas que nos unen”, que vén ser o documento base do noso movemento, partindo do xa aprobado na anterior asemblea do 29-01-2022.

(No ANEXO ao final deste documento hai un enlace ao texto previo aprobado na asemblea de 2022 e á redacción actual despois da asemblea de 2023)

Este documento comprendía, na redacción de 29-01-2022, os seguintes apartados:

I. Unha introdución, na que se facía unha análise da evolución do movemento pensionista desde a nosa fundación e que, coas emendas introducidas nesta asemblea, chega ata a data actual.

II. Os principios polos que se rexe Modepen.

III. Unha Táboa reivindicativa, cos seguintes bloques: A) Bloque Legal. B) Bloque Económico. C) Bloque Social. D) Bloque de Servizos Sociais. E) Bloque Autonómico.

IV. Acabar coa Fenda de Xénero.

A este documento, unha vez actualizado pola Comisión redactora nomeada para preparar esta asemblea, presentáronse 6 emendas (que se poden ver, na redacción previa ao debate, no ANEXO ao final deste texto) e que relacionamos sucintamente a seguir:

a) A primeira emenda analiza os feitos máis relevantes ocorridos desde a última asemblea (a 4ª fase do noso movemento) mencionando o fin da reforma coa aprobación en marzo de 2023 do RDL 2/2023 que completa o conxunto de leis sobre a reforma das pensións, (que) pon de relevo unha serie de aspectos, tanto positivos coma negativos, que deberán marcar a nosa axenda a curto e medio prazo. e define onde deberían incidir principalmente as nosas accións futuras, en concreto:

  • – Conseguir que non haxa ningunha pensión por baixo do salario mínimo.
  • – Que se leve a cabo a auditoría das contas da SS aprobada no Parlamento.
  • – Que se eliminen as condicións que gravan as carreiras laborais de 40 e máis anos.
  • – Que se remate coa fenda de xénero nas pensións e nos salarios.
  • – Que se derroguen os recortes recollidos nas leis dos gobernos de Zapatero e Rajoy.
  • – Impedir calquera xeito de privatización das pensións.
  • – Estreitar lazos cos movementos sociais e de pensionistas internacionais para dotarnos de maior forza nas reivindicacións que nos son comúns.

b) A segunda emenda é un total de 16 proposta de cambios de redacción, algunhas de maior e outras de menor calado. Especial relevancia teñen as seguintes:

-Número 3, para aclarar, na Introdución, no primeiro parágrafo da 2ª fase, a evolución do IPC e a suba das pensións nos últimos anos ata o actual 2023.

-Número 4, tamén na Introdución, 2ª fase, no segundo parágrafo para matizar a actuación das diferentes forzas políticas, coa redacción: “O Goberno aceptou subir as pensións segundo o IPC medio acumulado. As forzas políticas á súa esquerda asumen, con distinta intensidade, as propostas do MSDPP. Só os partidos da oposición , PP, Vox, CS, reclama a práctica conxelación do poder adquisitivo das pensións”.

-Número 5, tamén na Introdución, na 3ª fase, ao falar das “batallas decisivas”, número 2 ao falar do mecanismo de “equidade inter-xeracional”, ao final do punto, cambiar “Consideramos necesario o aumento do gasto en pensións como porcentaxe do PIB” por “Desde 2008 até 2022 a partida en pensións como porcentaxe do PIB aumentou un 50%, pasando do 8,5% ao 12,8% do PIB. Nas próximas décadas aumentará a porcentaxe de persoas maiores de 65 anos sobre a poboación total. A CE preme para conxelar a partida en pensións. O MSDPP debe traballar para aumentar a porcentaxe de PIB dedicada ao pagamento das pensións”.

-Número 10, na Táboa reivindicativa, Bloque legal, punto 2. modificar para que quede redactado do seguinte xeito: “2. Restablecer a xubilación ordinaria aos 65 anos. O parlamento do Estado constituirá unha comisión para estudar o adianto da xubilación antes dos 65 anos tendo en conta a taxa de paro total, a taxa de paro xuvenil, a taxa de actividade feminina e a necesidade de reducir o nivel de produción e consumo de acordo coas esixencias da transición ecolóxica. Tendo en conta os mesmos criterios, reavaliaranse os coeficientes redutores profesionais”

-Número 11, mesma Táboa reivindicativa, Bloque legal, cambiar o punto 4. polo seguinte: 4. A derogación da Lei de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego, de 30 de xuño de 2022 e a creación dun fondo de pensións de promoción, depósito e xestión pública para investir na transición enerxética e financiar a constitución dunha Empresa Pública Galega da Enerxía.

Este punto foi obxecto de forte debate, votándose entre 4 alternativas. A redacción final foi aprobada por maioría de votos respecto á totalidade das outras tres.

-Número 13, mesma Táboa reivindicativa, Bloque legal, punto 11. que queda do seguinte xeito: “11.Reforma fiscal radical para construír un sistema progresivo que garanta ingresos suficientes para financiar sistemas 100% públicos de sanidade, educación, dependencia e pensións, e para erradicar totalmente a pobreza, así como para a crecente necesidade de intervención pública na economía.”

c) A terceira emenda pretende estabelecer principios básicos sobre as pensións non contributivas, entendendo por tais aquelas que perciben as persoas pensionistas que non teñen dereito á pensión contributiva. Consiste en incluír un novo punto 3 na Táboa reivindicativa, Bloque social, cambiando, en consecuencia, a numeración dos puntos seguintes. O novo punto di:

3. As pensións non contributivas pagaranse con cargo aos Orzamentos xerais do estado nunha contía que ha de ser Suficiente para poder vivir con dignidade segundo os criterios homologados da Carta social europea. A pensión non contributiva é un dereito individual e, por tanto, nacerá cando a persoa, independentemente da súa situación familiar ou de convivencia, acade a idade legalmente estabelecida e non cobre ningunha pensión de carácter contributivo, ou se confirme a situación de discapacidade que xere o dereito a cobrala.

As razóns de por que esta redacción están explicadas na propia proposta.

d) A cuarta emenda engadindo a necesidade dunha estratexia común dos movementos sociais na Introdución, apartado de Principios xerais, no Principio 3, engadir Todo, como resposta un contexto histórico que reclama como nunca de movementos sociais fortemente afianzados nunha estratexia común impulsora de profundos cambios sociais.

A redacción final do principio será: Principio 3. Para conseguir os seus obxectivos MODEPEN constitúese como organización soberana galega e participa no MSDPP. Fronte a un horizonte socioeconómico de considerable incertidume para o mundo do traballo, MODEPEN reafírmase na súa condición de movemento social permanente, para contribuír ao desenvolvemento da conciencia crítica da sociedade e dar sentido organizativo á mobilización social. Todo, como resposta un contexto histórico que reclama como nunca de movementos sociais fortemente afianzados nunha estratexia común impulsora de profundos cambios sociais

e) A quinta emenda consta de dous apartados:

– O primeiro corresponde coa Introdución, Fase 4, Sexto parágrafo, ao falar do sucedido neste último período, propondo incluír unha previsión concreta, achegada neste ano polo propio Ministro da Seguridade Social, aos “gastos impropios” (140.000. millóns de euros). O parágrafo finalmente queda redactado do seguinte xeito:

– Dótase de ingresos fixos ao Fondo de Reserva da SS (a “hucha” das pensións) e se desbota usalos para outros fins que non sexan o pago das pensións contributivas (gastos impropios). O goberno a traverso do Ministro da Seguridade Social admitiu unha débeda de mais de 140.000 millóns de euros nestes gastos.

– O segundo propón incluír un novo punto 8 na Táboa Reivindicativa. Bloque social, coa seguinte redacción final:

8. Exiximos ao goberno que garanta que as Administracións Públicas ofrezan atención presencial e personalizada para todas as persoas, así como dixital para quen así o prefira, evitando así as nefastas consecuencias para todas as persoas mais desfavorecidas: maiores, migrantes, xente no paro, etc, pola súa dificultade para usaren os medios dixitais e ter que depender de familiares ou amizades no mellor caso, incluso gravar cos gastos innecesarios de xestión cando non hai unha posibilidade de axuda.

f) A sexta emenda comprende á súa vez catro apartados:

-O primeiro para suprimir o Principio 4 (pacifismo) e trasladalo a un anexo que iría ao final do documento denominado “Cuestións novas que nos preocupan e interesan” xunto con outros puntos (Ver o cuarto apartado neste grupo)

-O segundo e terceiro unificáronse tras o debate nun novo Principio 4 co seguinte texto:

Principio 4. MODEPEN é unha asociación en defensa das pensións públicas. Agora non estamos loitando só para nós, para conseguirmos o noso convenio colectivo sectorial, senón que pretendemos interesar tamén á poboación nova. Loitamos para que teñan prestacións sociais, afianzando e mellorando un sistema público sostible de pensións de reparto, para que como en Francia se preocupen e se mobilicen pola súa defensa. Debemos facer un traballo de concienciación, de pedagoxía, sobre dito sistema, para que coñezan o seu valor individual e social, a solidariedade interxeracional que supón e que adopten estas reivindicacións como súas e para defenderen o seu futuro. MODEPEN considera imprescindible ofrecer formación acerca da Seguridade Social e o sistema público de pensións.

-O cuarto consiste en crear un anexo que, tras o debate en asemblea, queda redactado co seguinte texto:

ANEXO

OUTRAS CUESTIÓNS QUE NOS PREOCUPAN E INTERESAN

Aínda que sexamos pensionistas non deixamos de ser cidadás e cidadáns deste país e deste tempo polo que temos que abrirnos a outras perspectivas e problemas.

A.- PACIFISMO

Declaramos que non existen “guerras xustas” e que toda guerra é unha derrota da humanidade; que o pacifismo e o antimilitarismo son a única vía de pensamento e acción moralmente aceptable.

Porque no tema da paz non podemos ser equidistantes e non queremos ser cómplices co noso silencio do espallamento da industria da morte, reiteramos a nosa aposta decidida polos principios do humanismo pacifista, rexeitamos a guerra como vía de solución dos conflitos, defendemos o valor da diplomacia entre os pobos e, coherentemente, rexeitamos o incremento dos orzamentos en gastos militares, que deberan ser destinados a asuntos sociais.

B.- FEMINISMO

As mulleres somos a metade da humanidade. O feminismo é unha esixencia democrática de igualdade entre os sexos. O patriarcado secular no que nacemos e que nos educou, a vós e a nós, fai que pareza natural que as mulleres teñamos que soportar a subsidiaridade, a inferioridade ( o segundo sexo) e a desigualdade na nosa vida, tanto no ámbito familiar coma na presenza en instancias públicas e laborais. Hai outras olladas, outros exemplos, paga a pena írmonos interesando na aparición de novas masculinidades non tóxicas como novos referentes de homes, sobre todo no ámbito educativo.

C.- CUESTIÓNS ECOLÓXICAS

O futuro sostible do planeta estase esgotando pola avaricia insensata do capitalismo. Ademais, a industria da publicidade, a influencia constante dos medios de comunicación, e a omnipresencia de internet transfórmanos de cidadás e cidadáns en consumid@rs compulsiv@s.

Temos o reto de construír un sistema enerxético alternativo en beneficio das necesidades colectivas e das comunidades rurais e urbanas, engadindo ao cálculo mercantil a valoración do dano que poida provocar na flora, na fauna, na paisaxe e na poboación. O dano ambiental intensifícase, a eazando o futuro ecolóxico da hmanidade. Non negamos que haberá que encarar sacrificios, porque os cambios os provocan, pero deberán reducirse ao máximo e compensalos axeitadamente.

En calquera caso, debemos optar por un decrecemento produtivo mediante certa austeridade individual e colectiva que nos leve a rebaixar o consumo, sen admitir a postura egoísta de “ eu pago e podo permitirmo”, xa que o consumo excesivo dos privilexiados é un expolio para a cidadanía.

Terminado o estudo das emendas continuouse, xa pola tarde e despois do xantar, co estudo da orde do día, decidindo a asemblea que non era necesario realizar ningunha modificación aos estatutos e tampouco modificar os membros da Xunta Directiva, co que se deu por rematada a asemblea extraordinaria

A continuación celebrouse unha asemblea ordinaria, na que se deu conta da xestión e memoria de actividades do ano anterior así como do balance anual de ingresos e gastos.

A continuación e por Antonio Pasarín presentouse o “Informe de MODEPEN nas Redes Sociais” e unha proposta para a creación do Grupo de Publicacións, proposta que resultou aprobada.

A asemblea transcorreu nun agradábel ambiente de camaradería. Ao final vos deixamos unha pequena reportaxe fotográfica.

ANEXO

Nota de prensa anunciando as mobilizacións do 25 de maio das plataformas estatais de Unidade de Acción.

O 25 DE MAIO, MOBILIZACIÓN PENSIONISTA

PENSIÓN MÍNIMA 1080

4/05/2023

NOTA DE PRENSA

Os movementos e organizacións de pensionistas de diferentes Pobos e Comunidades do Estado abaixo asinantes, coincidimos en impulsar diferentes mobilizacións nos diferentes Pobos e cidades do Estado o día 25 de Maio. Daremos puntual información de cada unha delas nos diferentes territorios. :

Tal como indicamos na carta enviada este mes aos partidos políticos con representación no Congreso, o recentemente aprobado RDL 2/2023 non é a reforma que vimos reclamando nas rúas desde fai mais de 5 anos.

1. Aínda que o RDL incorpora certas melloras, consideramos con todo que é parte dun proceso de reformas que está a recortar pensións e dereitos das persoas pensionistas. Reformas que como a do 2011 deberían ser derrogadas e que neste RDL perpetúanse.Os recortes nas pensións que aínda non se completaron procedentes desa reforma, como o aumento da idade de xubilación de 65 a 67 anos ou o incremento de anos cotizados para acceder ao 100% da pensión, séguense aplicando, e ratifícanse outros recortes como o incremento dos anos de cotización necesarios para o cálculo da pensión de 15 a 25 anos, que con este RDL auméntanse a 29. Non se pode dicir, por tanto, que este RDL non ten recortes. Séguense recortando as pensións públicas e anulando dereitos das e os traballadores e das persoas pensionistas.

2. Someter, tal como aparece no mencionado RDL, as decisións futuras respecto a o financiamento e prestacións do SPP aos criterios do Informe de envellecemento publicado pola Comisión Europea, a AiReF e o Pacto de Toledo deixa a porta aberta a novos recortes das pensións.

3. Por todo iso, instamos os grupos políticos do Congreso para utilizar a tramitación parlamentaria do RDL 2/2023 para que as nosas reclamacións máis urxentes sexan atendidas e para establecer de inmediato, en 2023 e con efectos retroactivos a xaneiro a pensión mínima da persoa pensionista en 1080 € en catorce pagas. É imprescindible asegurar que os orzamentos do estado cubrirán os posibles déficits do SPP.Demandamos que no trámite parlamentario en curso garántase:

A realización inmediata da auditoría das contas da Seguridade Social.

Incrementar a pensión mínima ata alcanzar os criterios de suficiencia da Carta Social Europea. Nese camiño, reclamamos 1080 € para 2023.

Derrogar os recortes das reformas de pensións incluída a de 2011 (Recuperar cando menos a xubilación aos 65 anos, 15 anos para o período de cálculo da pensión…).

Recuperar a perda do poder adquisitivo de salarios e pensións e restablecer paraiso a paga compensatoria das pensións.

Medidas efectivas para erradicar a brecha de xénero en salarios e pensións.

Derrogar os coeficientes redutores da xubilación anticipada con 40 anos cotizados.

Garantir as pensións mediante a creación de emprego de calidade e salarios dignos.

Impedir o financiamento con diñeiro público dos plans de pensións de emprego (PPEs) por medio das cotizacións á SS e asegurando que coticen e tributen como rendas de traballo.

GOBERNE QUEN GOBERNE, AS PENSIÓNS DEFÉNDENSE

A MOBILIZACIÓN É A NOSA GARANTÍA

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar),

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones),

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria),

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Públicos),

UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas),

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badaxoz, Móstoles, …

O falso “relato” do déficit da caixa da Seguridade Social: Escrivá cifra en 140.000 millones el dinero de las pensiones que ha ido a otros gastos en los últimos 30 años

“A caixa da Seguridade Social ten un déficit asumíbel de máis de 100.000 millóns de euros!!

É unha irresponsabilidade pretender seguir con este sistema que fai auga por todas partes!!

Témonos que encamiñar a un sistema privado de pensións!!

O sistema público e de reparto é inviábel e vai colapsar!!!!”

Pois resulta que o ministro Escrivá cifra en 140.000 millóns os cartos das pensións que “se foron” a outros gastos nos últimos 30 anos. Uns cartos que serían abondos para pór a cero a débeda da Seguridade Social contraída polo Estado desde 1999 (106.178 millóns), e aínda quedarían cartos aforrados (máis de 30.000 millóns).

Lembramos que xa o Tribunal de Contas no ano 2020 recomendara ao Estado devolver as cantidades endebedas á Seguridade Social, que estimaba (nun informe de agosto de 2020 con datos ata decembro de 2018) nun mínimo de 103.690 millóns de euros.

Claro que, de terse feito así, os debates sobre os recortes das pensións, eses recortes que foron ben reais, terían sido diferentes. Ben, precisemos, debates tampouco houbo, o que houbo foron relatos, contos para “xustificar” primeiro o deterioro do sistema e despois a súa privatización.

O que houbo foi un saqueo á Seguridade Social, pero o máis grave é que “O mantra da insustentabilidade e da crise permanente serviu para lexitimar desde hai anos os recortes nas pensións e nos dereitos dos pensionistas. Pero sobre todo -como sostén o deputado Jordi Salvador (ERC)- para crear un pánico que só favoreceu ao sistema financeiro e ao seu negocio de plans de pensións privados.”

E mentres a Auditoría non sexa oficial xa sabemos o caso que a “prensa seria” (seria segundo o seu propio “relato”) lle vai facer. Seguiremos tendo, oficialmente, mediaticamente, déficit da caixa da Seguridade Social, aínda que realmente teñamos superávit.

Por iso esiximos a Audoria xa.

Ligazón ao artigo do Informativo Valencia

Valoracións diante do fin do ciclo da Reforma das pensións: ESTA NON É A REFORMA DE PENSIÓNS QUE NECESITAMOS.

O pasado 17 de marzo publicouse no BOE o “Real decreto-lei 2/2023, do 16 de marzo, Sobre o número de anos para cálculo da base reguladora das pensións”. Con esta cuarta lei remata o actual ciclo de reformas do sistema de pensións.

Estas catro leis (brevemente Lei 21/2021, Lei 12/2022, Rd-lei 13/2022 e o mencionado Rd-lei 2/2023) son, por tanto, o resultado do pulso mantido durante estes anos entre o movemento pensionista de Galiza e do resto do Estado contra o intento de actualizar e afondar na privatización do sistema de pensións públicas.


Unha privatización que, ante a ineficacia dos obsoletos plans individuais
de pensións, necesitaba crear un novo marco privatizador (Lei 12/2022 do 13 de xuño sobre os Plans de pensións de emprego) que permitirá desviar fondos públicos para alimentar fondos privados de capitalización, que crearán desigualdade e inestabilidade financeira.


Unha privatización que, para que sexa mellor asumida, necesita dunha desvalorización das pensións públicas (incrementos por debaixo do IPC, mantemento da brecha de xénero, incremento do cálculo da base de cotización, etc) e da creación dun “relato” (do tipo “non hai cartos abondos para un gasto crecente” ou “
a seguridade social xa ten un déficit excesivo”…) que nos convenza da inevitablidade desa privatización. Como vemos nada novo, é o mesmo esquema que se repite nos intentos de privatización da Sanidade ou da Educación públicas, por pór dous exemplos ben coñecidos.


Nesta longa confrontación
sufrimos derrotas pero tamén demostramos a nosa forza conseguindo algunhas vitorias certas, que obrigaron ás forzas privatizadoras a recuar nalgunhas das súas pretensións, revertendo en parte a desvalorización das pensións públicas (aumento do 8,5% en xeral e do 15% para as mínimas e as non contributivas…), ou conseguindo cambiar, tamén en parte, o “relato”, con consecuencias positivas, como deixar de falar só dos gastos e empezar a falar (e non só falar, claro) dos ingresos (cotización adicional de solidariedade, mecanismo de equidade interxeracional e incremento da base máxima de cotización) ou a lei para realizar a auditoría das contas da Seguridade Social (camiño de clarificar iso do “déficit” do sistema).


Estamos así nun momento en que debemos de realizar un balance polo miúdo
para valorar as nosas vitorias e as nosas derrotas, que nos permita definir cales han de ser os nosos obxectivos a partir de agora.


Conscientes deste fin de ciclo, o movemento pensionista, tanto a nivel Estatal como Modepen en Galicia, temos reflexionado e emitido senllos comunicados, que reproducimos a continuación:

Valoracion de MODEPEN do Real Decreto-lei 2/2023, do 16 de marzo, de medidas urxentes para a ampliación de dereitos dos pensionistas, a redución da fenda de xénero e o establecemento dun novo marco de sustentabilidade do sistema público de pensións.

Valoracion da Unidade de Accion dos Pensionistas do Estado: ESTA NON É A REFORMA DE PENSIÓNS QUE NECESITAMOS.

Texto do Real Decreto-lei 2/2023, do 16 de marzo.