Categoría: OUTRAS NOVAS – MISCELANEA

Pep Juárez, membro da “Plataforma de Mallorca per la Defensa del Sistema Públic de Pensions” fai neste artigo publicado en “Viento Sur”, unha análise do Movemento Pensionista no Estado Español. Unha análise que cremos que mesmo pode servir como “hemeroteca” do que fomos e somos neste momento.

Analiza en primeiro lugar que é o noso Movemento Pensionista e por que se diferencia do existente noutros estados europeos (en xeral máis vinculados aos sindicatos) para a continuación realizar un percorrido histórico desde os seus inicios, xa no ano 2011, até a súa explosión no ano 2018 coa “desculpa” daquela carta “insultante” de Fátima Báñez (o famoso 0,25% de suba das pensións), a crise de unidade de 2020 e os actuais avances na súa recuperación coa formación da Unidade de Acción Pensionista (UAP).

A continuación lembra cal é a táboa reivindicativa común da UAP neste momento: -Pensións mínimas suficientes. -A eliminación da fenda de xénero. -A Auditoría das contas da SS. -A revalorización das pensións segundo o IPC real. -Redución da idade de xubilación. -Redución do período de cómputo para o cálculo das pensións. -Eliminación dos coeficientes redutores para longas carreiras de cotización. -Loita contra a privatización das pensións públicas. -Derrogación dos recortes establecidos nas reformas de 2011, 2013, 2021, 2022 e 2023)

E tamén cales son debates pendentes: – Pensións non contributivas. -A porcentaxe de incremento da base reguladora das pensións de viuvez. – O cómputo dos (15) mellores anos de cotización para calcular a pensión.

No balance do conseguido hai, como sabemos, éxitos e tamén derrotas. De feito o goberno conseguiu sacar adiante as tres fases da Reforma, mais a simple existencia do noso movemento fai que “o poder non se sinta cómodo nin nun marco impune”.

Finalmente informa dos próximos pasos na loita en outono que esperamos sexan nun marco unitario co conxunto de movementos sociais e o sindicalismo combativo, empezando pola gran mobilización para o vindeiro 28 de outubro, e tamén as que se desenvolverán con ocasión da cimeira europea de Granada os 5 e 6 de outubro.

E tamén a busca dun obxectivo estratéxico, a unidade Europea do noso movemento, coa intención de convocar a organización dunha xuntanza europea en Bilbao a principios do vindeiro ano, xa que sabemos que a voracidade e especulación do capital tradúcese, nos diferentes países da UE, en “medidas neoliberais da mesma matriz: aumento da idade de xubilación, empobrecemento das prestacións, endurecemento das condicións para acceder á pensión, pensións privadas ou privatización da xestión das públicas, etc.”

Tamén son interesantes, no sentido en que falabamos antes de hemeroteca, os dous anexos do artigo. O 1º co Resume das mobilizacións e actividades da Unidade Acción Pensionista e o 2º coa Táboa reivindicativa incluída no último comunicado das organizacións da Unidade de Acción Pensionista estatal (carta aos partidos políticos) do 13 de xullo de 2023.

Ligazón ao artigo de Pep Juarez.

Alá vai o 23 de xullo! Xa pasou o día e contivemos ao peor dos pesadelos. Polos pelos mais non pasaron, salvámonos a nós mesmos co noso voto.

Porque non era broma. Un toureiro de Conseller de Cultura, a censura en forma de PIN parental na educación, as linguas propias prohibidas, a violencia de xénero virada en violencia “familiar”. Son exemplos soltos, hai máis. Como o afán privatizador neoliberal, un afán que nos afecta directamente como pensionistas. Un afán que perseguen, tamén, sen pudor ningún.

Porque é carecer totalmente de vergoña facer nomeamentos como os de Extremadura (1): “Raposos” a coidar das “galiñas”.

Porque non outra cousa é o nomeamento como responsábel do “Servicio Extremeño de Salud (SES)” dunha unha persoa (Jesús Viles Piris) que ten desenvolvido a súa carreira profesional nos últimos 20 anos no sector dos seguros privados de saúde (Director médico de SegurCaixa Adeslas na área de Cáceres e asesor médico de Adelante Salud, ademais de Cordinador do servizo de urxencias da Clínica Quirúrgica Cacereña e médico da Mutualidad General Judicial (Mugeju)).

Ou o nomeamento como responsábel do “Servicio Extremeño de Promoción de la Autonomía Personal y Atención a la Dependencia (SEPAD)”, que xestiona as Residencias públicas de maiores, Centros de día e Centros residencias da ata agora directora da residencia DomusVi de Badajoz (Estrella Ángeles Martínez Lavado). Unha rede de residencias privadas, Domus Vi, que nós coñecemos ben.

Eles van ser os responsábeis da defensa e potenciación da Sanidade e das Residencias Públicas na Extremadura. A bon entendedor…

E como puideron sortear a investigación sobre as incompatibilidades ou intereses que dificultaran o nomeamento? houbo algunha investigación, algún debate aclaratorio?… Pois non, porque antes do nomeamento a Junta de Extremadura (PP e VOX) tivo tempo de eliminar a obriga dos altos cargos de comparecer na Asamblea para analizar esas posíbeis incompatibilidades e intereses. Rápidos no seu si son estes acaparadores, abofé!

Máis esta constatación de que a nivel de Estado non pasoou o peor, non nos leva a esquecer que o malo segue aí, que o afán privatizador non está só na extrema dereita, que ese vén ser o seu plan “A”, o que mellor lles iría, privatizar todo sen maiores trámites, pero mentres a opción PP-VOX non se consolide van seguindo co seu plan “B”, paseniño pero seguro. Por exemplo coa privatización das pensións.

Porque mentres miramos para o toureiro, o PIN, a censura, a “violencia de familia”… aproveitan para avanzar coa privatización das pensións. Coa constitución, o 4 de xullo, do plan de pensións da Construción (2) ou coa adxudicación, como lemos neste enlace (3) do contrato de xestión destes fondos públicos de pensións a VidaCaixa (CaixaBank), Xestión de Previsión e Pensións (BBVA), Caser Pensións, Santander Pensións e Ibercaja Pensión, segundo a documentación remitida ao Portal de Contratación do Estado español. O 21 de xullo, dous días antes do 23-X.

Unha adxudicación que demostra a decisión de implantar estes plans privatizadores neste mesmo exercicio como xa se denuncia, por exemplo, nesta análise (4)

Finalmente lembrar este artigo de 4 de marzo deste ano do noso compañeiro Xabier Pérez Davila explicando os Fondos de Pensións da Lei Escrivá (5).

1)  https://www.eldiario.es/extremadura/politica/guardiola-entrega-sanidad-dependencia-extremadura-responsables-seguros-medicos-residencias-privadas_1_10429036.html

2)  https://cincodias.elpais.com/fondos-y-planes/2023-07-04/la-construccion-sigue-el-plan-de-escriva-con-un-plan-de-pensiones-que-llegara-a-3000-millones-en-2033.html?ssm=FB_CC&fbclid=IwAR0THPQ4RohkBCML0R0dikoWi6xM_QUV5PEzECWqxywWgJSsJ1BivKiA4ug

3) https://www.nosdiario.gal/articulo/economia/ministerio-entrega-xestion-fondos-pensions-bancos/20230721193835173863.html

4)  https://poderpopular.info/2023/07/25/silencio-se-privatizan-las-pensiones/?

5) Análise Xabier: https://www.infolibre.es/opinion/plaza-publica/ley-escriva-fondos-pensiones-iniciativa-neoliberal-obsoleta-gobierno-coalicion-progresista-debe-derogada_129_1439833.html

En xaneiro de 2018, o goberno de Mariano Rajoy dirixiu unha carta ás persoas pensionistas na que lles comunicaba que as súas pensións subirían un 0,25%.

A mobilización de milleiros de pensionistas conseguiu, en poucas semanas, que todas as pensións subisen un 1,6%, e as mínimas e non contributivas, un 3%. Nacía un novo e poderoso movemento social que xa non abandonou as rúas e as prazas.

Nos 5 anos transcorridos a mobilización constituíuse en factor decisivo para conseguir importantes avances na defensa do sistema público de pensións (SPP):

1º. A suba anual das pensións segundo o IPC, traducida nun 8,5% en 2023.

2º. O aumento do 15% das pensións mínimas e non contributivas.

3º. A modificación do discurso sobre as pensións. Agora, acéptase que, ao aumentar a porcentaxe de persoas maiores de 65 anos sobre a poboación total, será necesario aumentar os ingresos do sistema público de pensións.

4º. As pensións non contributivas, e outras partidas, pagaranse con cargo aos orzamentos xerais do Estado.

Estes avances non nos fan esquecer as reivindicacións pendentes:

1ª. Garantir que ningunha persoa pensionista perciba menos do SMI, actualmente 1.080€.

2ª. Derrogar os coeficientes redutores da xubilación anticipada para as persoas que cotizaron 40 ou máis anos.

3ª. Derrogar a Lei de promoción e impulso dos plans de pensións de emprego para impedir o desvío de cotizacións sociais da Seguridade Social aos bancos, fondos de investimento e compañías de seguros.

4ª. A realización inmediata da auditoría das contas da Seguridade Social aprobada no Parlamento español, que debería estar finalizada en xuño de 2022.

5ª. A derrogación das reformas de 2011 e 2013 e a recuperación da xubilación aos 65 anos.

6ª. A oposición a medidas como a mochila austríaca que volve propor o Partido Popular.

A posíbel constitución dun goberno da dereita, e aínda peor coa extrema dereita, abriría paso a unha máis intensa privatización dos servizos públicos de sanidade e educación, maiores incentivos aos plans de pensións privados e recortes nas pensións públicas.

Por iso, o 23 de xullo a mobilización electoral debe, por un día, tomar o relevo da loita social. A partir do día 24, retomaremos o noso labor de información, organización e mobilización.

Goberne quen goberne, as pensións públicas, deféndense!

Galiza, 30 de xuño de 2023

Manifesto del 15 de Outubro de 2022: POLA RECUPERACIÓN DO PODER ADQUISITIVO DE PENSIÓNS E SALARIOS.

O 15 de outubro as/os pensionistas imos dar inicio a un período de mobilizacións cos seguintes obxectivos:

– Defender o mantemento do poder adquisitivo das pensións, e a súa revalorizándoas en función do incremento do “IPC real” (o IPC Acumulado Anual).

– Esixir unhas Pensións dignas para todos (que non haxa pensións por baixo do limiar da pobreza, eliminación da brecha de xénero en salarios e pensións e aumento da pensión mínima ata equipararse ao Salario Mínimo Interprofesional, e este situarse no 60% do Salario Medio como recomenda a Carta Social Europea).

– E contra a privatización das pensións públicas, esixindo, neste sentido, a derrogación da Lei de Regulación para o impulso dos Plans de Pensións de Emprego (PPEs).

Os pensionistas somos conscientes de que a nosa loita non está nin pode estar illada da das traballadoras e traballadores hoxe en activo. Aínda que non sexa máis que porque é imposíbel imaxinar pensións decentes (as de hoxe e, sobre todo, as do futuro) sen salarios decentes.

Por iso sentimos preocupación coa marcha das “negociacións” (ou a falta destas) para evitar a perda de poder adquisitivo das traballadoras e dos traballadores que provoca a negativa da patronal a incluír a cláusula de revisión salarial nos convenios en negociació.

O artigo que enlazamos informa de como está a situación neste momento no conxunto do Estado.  Ligazón a o artigo “las patronales no quieren que los salarios suban más del 3,5% este año“

Artigo de Galicia Confidencial: Cando mercar a froita se converte nun luxo: a inflación afoga os maiores con pensións mínimas.