Xa parece unha tradición do Movemento Pensionista iniciar o “curso político” en Madrid, manifestándose. Este[…]
Leer más
Movemento Galego pola Defensa das Pensións e os Servizos Públicos
Xa parece unha tradición do Movemento Pensionista iniciar o “curso político” en Madrid, manifestándose. Este ano a Unidade Acción Pensionista (da que forma parte o Movemento pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos -Modepen) tamén convoca. Para o 28 de outubro.
Porque o noso voto conseguiu un obxectivo claro, que mesmo por veces parecía difícil, evitar o trunfo da dereita extrema do PP aliada coa extrema dereita de VOX. Deste xeito é posíbel a formación dun goberno máis democrático que o que se nos viña enriba.
Pero iso non quere dicir que todo estea feito, porque as nosas reivindicacións seguen aí. Porque segue en pé a estratexia, que tan ben coñecemos, de privatizar todo o que se poida, goberne quen goberne, xa sexa a Sanidade, a Educación, a xa case inexistente Vivenda social… A estratexia de converter os nosos dereitos nos seus beneficios en nome dun sacrosanto “libre mercado” non é patrimonio exclusivo da dereita. E nesa estratexia inclúese tamén o noso sistema público de pensións, un substancial bocado, máis de 12.000 millóns de euros só na nómina de setembro e o 11,7% do PIB (1) que queren converter, de público e xestionado polo Estado a privado, un capital xestionado pola Banca.
Creo que este obxectivo estratéxico explica o que está a suceder coas nosas pensións e, por tanto, a razón da ser das nosas reivindicacións, porque o que están a facer é o mesmo guión que no resto das lambiscadas públicas que ansían privatizar. Vexamos:
1) Deteriorar o servizo público a través dunha estratexia a medio-longo prazo que está, como sabemos, en pleno funcionamento. Vémolo na sanidade, na educación ou na vivenda, neste caso xa moito máis avanzado, sen novas construcións nin adquisicións públicas de vivenda para cumprir o esquecido mandato constitucional que entende a vivenda como un dereito
Un deterioro que no caso das pensións vímolo moi claramente cando Fátima Báñez (a ministra de Rajoy) intentou fixar o escandaloso 0,25% como tope das subas anuais, pero que se mantén agora, coa perda real do poder adquisitivo que, a pesar do que nos queren vender, medra por baixo do IPC. Aumentando a idade de xubilación. Ou endurecendo os requisitos para accede á pensión. Ou empeorando a taxa de substitución.
2) O Relato. Ese relato que “explica” que, por exemplo e seguindo coa vivenda, o problema sexan os “Okupas” que atacan o dereito dos propietarios das “vivendas”, aínda que ese fenómeno realmente sexa practicamente inexistente, mentres se agocha sistematicamente o dereito das persoas vulnerábeis a unha vivenda digna. Un relato que se mantén aínda en situacións tan tráxicas e evidentes como a que se deduce na traxedia recente da vivenda de Alfonso X en Vigo (aquí podemos ver un exemplo de “relatos” diferentes do que estou a falar: 1) O relato dos okupas (2) e a realidade da falta de dereito á vivenda (3).
Un relato que, no caso das pensións, son eses mantras repetidos insistentemente de que “hai un problema demográfico”, esquecéndose de que, cos avances tecnolóxicos, hoxe un traballador produce moito máis que antes. Ou que “os gastos aumentan”, esquecéndose de que tamén poden aumentar os ingresos. Ou que a Caixa da Seguridade Social ten un déficit brutal, de arredor de 100.000 millóns de euros, que se di pronto. Un relato, este último, facilitado pola non realización da obrigatoria ( por Lei 21/2021) auditoría da mesma, unha auditoría que, segundo os cálculos do Tribunal de Contas demostraría un superávit de máis de 103.000 millóns de euros, que deixaría un lixeiro superávit real ou en máis de 140.000 millóns, como apuntou o propio ministro Escrivá (4). Unha auditoría que, ao non se facer, permite a pervivencia do necesario “relato” do déficit da seguridade social.
3) A existencia de alternativas privadas a estes servizos públicos, “demostradamente ineficaces, ineficiente e inefectivos”. Unhas alternativas que no caso das pensións a penas existían, con unicamente os desprestixiados Plans de pensións individuais, situación corrixida pola reforma Escrivá que introduciu os plans privados de capitalización colectiva. Xa temos as tres patas do chamado Modelo Holandés coas que avanzar cara á privatización: A Pata pública de reparto, a deteriorar, a Pata deses plans privados de capitalización colectiva, apoiados e financiados en parte polo estado a cargo das nosas pensións, vía desgravacións fiscais e redución de cotas e a terceira Pata, para os que teñan máis poder económico, os fondos individuais, tamén beneficiada por desgravacións a costa dos cartos de todos nós.
Por iso Modepen chama á mobilización (5) polos seguintes obxectivos:
Contra o deterioro das pensións e pola súa mellora:
– Garantía de que ningunha persoa pensionista perciba menos do salario mínimo interprofesional (SMI), actualmente. 1.080€
– Eliminación dos coeficientes redutores da xubilación anticipada para as persoas que cotizaron 40 ou máis anos.
– Derrogación das reformas de 2011 e 2013 e recuperación da xubilación aos 65 anos.
– Aprobación de novas medidas legais, a curto prazo, para rematar coa fenda de xénero:
– Mulleres e homes: a igual traballo, igual salario, igual pensión.
– Incremento da porcentaxe do haber regulador percibida como pensión de viuvez.
Contra o “falso relato”
– Realización inmediata da auditoría das contas da Seguridade Social aprobada no Parlamento español, que debería estar finalizada en xuño de 2022.
Contra as alternativas privatizadoras:
– Derrogación da Lei de promoción e impulso dos plans de pensións de emprego para impedir o desvío de cotizacións socias da Seguridade Social aos bancos, fondos de investimento e compañías de seguros.
Documento publicado en Praza.gal: O 28 de outubro o Movemento Pensionista vai a Madrid.
2) Mundodiario: Cuatro muertos en Vigo, tres de ellos menores, en un incendio en un edificio con okupas
3) eldiario.es: Muerte en un piso trampa de Vigo: Sara, Ezequiel, Aldara y Rosana fueron expulsados de su chabola por la presión urbanística
28 de outubro, manifestación en Madrid
Defende o valor adquisitivo da túa pensión!
A mobilización desenvolvida por milleiros de pensionistas desde 2018 conseguiu importantes avances:
1º.- A suba anual das pensións segundo o IPC, que supuxo un 8,5% en 2023.
2º.- O aumento do 15% das pensións mínimas e non contributivas.
3º.- A modificación do discurso sobre as pensións. Agora, acéptase que, ao aumentar a porcentaxe de persoas maiores de 65 anos sobre a poboación total, será necesario aumentar os ingresos do sistema público de pensións.
4º.- As pensións non contributivas, e outras partidas, pagaranse con cargo aos orzamento xerais do Estado.
Mais aínda temos reivindicacións pendentes:
1ª.- Garantía de que ningunha persoa pensionista perciba menos do salario mínimo interprofesional (SMI), actualmente. 1.080€
2ª.- Eliminación dos coeficientes redutores da xubilación anticipada para as persoas que cotizaron 40 ou máis anos.
3ª.- Derrogación da Lei de promoción e impulso dos plans de pensións de emprego para impedir o desvío de cotizacións socias da Seguridade Social aos bancos, fondos de investimento e compañías de seguros.
4ª.- Realización inmediata da auditoría das contas da Seguridade Social aprobada no Parlamento español, que debería estar finalizada en xuño de 2022.
5ª.- Derrogación das reformas de 2011 e 2013 e recuperación da xubilación aos 65 anos.
6ª.- Aprobación de novas medidas legais, a curto prazo, para rematar coa fenda de xénero:
O 28 de outubro viaxaremos a Madrid para participarmos nunha manifestación unitaria de todas as plataformas do Estado español en defensa da suba das pensións segundo o IPC real e de todas as reivindicacións pendentes.
Participa!
GOBERNE QUEN GOBERNE, AS PENSIÓNS PÚBLICAS DEFÉNDENSE!!!
Páxina web: www.modepen.org
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCt4-nAStckfzY9fmRjaj_EQ
Facebook: https://www.facebook.com/MODEPEN
Twitter: https://twitter.com/modepen
Instagram: https://www.instagram.com/modepen_galiza/
Mastodon.gal: @modepen@mastodon.gal
Ás persoas pensionistas e maiores,
Á mocidade, ao pobo traballador de calquera idade,
Aos movementos sociais, ao sindicalismo de clase e combativo,
Á cidadanía en xeral
25 de setembro 2023
Antes das eleccións do 23J, os movementos e plataformas de pensionistas dos diferentes pobos e comunidades do Estado que subscribimos este escrito, dirixímonos por carta aos partidos, para que incluísen nos seus programas electorais as nosas reivindicacións básicas.
Tras esas eleccións, volvemos esixir que esas reivindicacións básicas sexan integradas tanto nas negociacións para elixir presidente, como no programa do goberno. As nosas propostas han de ser atendidas de inmediato. Non hai escusa para non facelo, aínda que o goberno estea en funcións.
Houbo eleccións, pero os problemas das persoas pensionistas non desapareceron; o incremento do custo da vida está a empeorar drasticamente as nosas condicións de vida. A subida imparable dos prezos da cesta básica ponnos cada vez máis difícil acceder a unha alimentación sa e aos medicamentos, a unhas condicións habitacionais dignas que garantan a mobilidade e unha temperatura adecuada nas nosas casas, o acceso aos servizo sociosanitarios de atención á dependencia, a residencias con condicións dignas, etc.
O IPC interanual é do 5% e o subxacente de 2023 do 6,1%. Cómo é posible manter e mellorar as nosas condicións de vida se a pensión mínima é de 783 € e o 51,02% das persoas pensionistas teñen unha pensión por baixo de 1000 €?
Mentres tanto a banca, as eléctricas e tamén as grandes empresas non financeiras baten récord de beneficios. Soamente no primeiro trimestre de 2023, a gran banca obtén 12.385 millóns € de beneficios, un 20,7 % máis que o mesmo período do ano anterior (que se suman aos 40.666 millóns obtidos nos anos 2021 e 2022), aproveitándose da subida dos tipos de interese que afunde as economías das familias traballadoras e das pequenas empresas.
Ao mesmo tempo, un total de 28 das principais empresas do IBEX35 incrementaron os seus beneficios nun 39% en 2021 (15.800 millóns €) e nun 43% en 2022 (18.400 millóns €). Estas obscenas cifras de beneficios da banca e do gran empresariado inciden directamente na carestía da vida e deixan ben ás claras que se segue producindo unha desigual repartición da riqueza, que reduce salarios e pensións para mellorar as contas de resultados das grandes empresas, e o goberno ten que facer algo ao respecto.
Segundo os últimos datos publicados en agosto, o Estado español dedica a pensións o 11,8% do PIB, por baixo da media europea e descendendo ano tras ano (en 2019 dedicouse o 12,7%). Lonxe de países como Grecia (17,8% do PIB), Italia (17,6%) ou Francia(15,9%).
Por iso as diferentes plataformas e movementos de pensionistas que asinamos este escrito imos seguir na rúa esixindo:
Daremos conta das nosas demandas de inmediato aos grupos políticos do Congreso.
Sabemos que a mobilización segue sendo a nosa garantía para conseguir os nosos obxectivos e así o faremos o próximo día 28 de outubro, nas rúas de Madrid, como vimos facéndoo desde fai máis de cinco anos.
O 28 de outubro de 2023, tod@s a Madrid!
Goberne quen goberne as pensións públicas deféndense!
ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)
COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)
EHPM (Movimento de Pensionistas de Euskal Herria)
MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)
MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)
UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)
PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…
Pep Juárez, membro da “Plataforma de Mallorca per la Defensa del Sistema Públic de Pensions” fai neste artigo publicado en “Viento Sur”, unha análise do Movemento Pensionista no Estado Español. Unha análise que cremos que mesmo pode servir como “hemeroteca” do que fomos e somos neste momento.
Analiza en primeiro lugar que é o noso Movemento Pensionista e por que se diferencia do existente noutros estados europeos (en xeral máis vinculados aos sindicatos) para a continuación realizar un percorrido histórico desde os seus inicios, xa no ano 2011, até a súa explosión no ano 2018 coa “desculpa” daquela carta “insultante” de Fátima Báñez (o famoso 0,25% de suba das pensións), a crise de unidade de 2020 e os actuais avances na súa recuperación coa formación da Unidade de Acción Pensionista (UAP).
A continuación lembra cal é a táboa reivindicativa común da UAP neste momento: -Pensións mínimas suficientes. -A eliminación da fenda de xénero. -A Auditoría das contas da SS. -A revalorización das pensións segundo o IPC real. -Redución da idade de xubilación. -Redución do período de cómputo para o cálculo das pensións. -Eliminación dos coeficientes redutores para longas carreiras de cotización. -Loita contra a privatización das pensións públicas. -Derrogación dos recortes establecidos nas reformas de 2011, 2013, 2021, 2022 e 2023)
E tamén cales son debates pendentes: – Pensións non contributivas. -A porcentaxe de incremento da base reguladora das pensións de viuvez. – O cómputo dos (15) mellores anos de cotización para calcular a pensión.
No balance do conseguido hai, como sabemos, éxitos e tamén derrotas. De feito o goberno conseguiu sacar adiante as tres fases da Reforma, mais a simple existencia do noso movemento fai que “o poder non se sinta cómodo nin nun marco impune”.
Finalmente informa dos próximos pasos na loita en outono que esperamos sexan nun marco unitario co conxunto de movementos sociais e o sindicalismo combativo, empezando pola gran mobilización para o vindeiro 28 de outubro, e tamén as que se desenvolverán con ocasión da cimeira europea de Granada os 5 e 6 de outubro.
E tamén a busca dun obxectivo estratéxico, a unidade Europea do noso movemento, coa intención de convocar a organización dunha xuntanza europea en Bilbao a principios do vindeiro ano, xa que sabemos que a voracidade e especulación do capital tradúcese, nos diferentes países da UE, en “medidas neoliberais da mesma matriz: aumento da idade de xubilación, empobrecemento das prestacións, endurecemento das condicións para acceder á pensión, pensións privadas ou privatización da xestión das públicas, etc.”
Tamén son interesantes, no sentido en que falabamos antes de hemeroteca, os dous anexos do artigo. O 1º co Resume das mobilizacións e actividades da Unidade Acción Pensionista e o 2º coa Táboa reivindicativa incluída no último comunicado das organizacións da Unidade de Acción Pensionista estatal (carta aos partidos políticos) do 13 de xullo de 2023.
Alá vai o 23 de xullo! Xa pasou o día e contivemos ao peor dos pesadelos. Polos pelos mais non pasaron, salvámonos a nós mesmos co noso voto.
Porque non era broma. Un toureiro de Conseller de Cultura, a censura en forma de PIN parental na educación, as linguas propias prohibidas, a violencia de xénero virada en violencia “familiar”. Son exemplos soltos, hai máis. Como o afán privatizador neoliberal, un afán que nos afecta directamente como pensionistas. Un afán que perseguen, tamén, sen pudor ningún.
Porque é carecer totalmente de vergoña facer nomeamentos como os de Extremadura (1): “Raposos” a coidar das “galiñas”.
Porque non outra cousa é o nomeamento como responsábel do “Servicio Extremeño de Salud (SES)” dunha unha persoa (Jesús Viles Piris) que ten desenvolvido a súa carreira profesional nos últimos 20 anos no sector dos seguros privados de saúde (Director médico de SegurCaixa Adeslas na área de Cáceres e asesor médico de Adelante Salud, ademais de Cordinador do servizo de urxencias da Clínica Quirúrgica Cacereña e médico da Mutualidad General Judicial (Mugeju)).
Ou o nomeamento como responsábel do “Servicio Extremeño de Promoción de la Autonomía Personal y Atención a la Dependencia (SEPAD)”, que xestiona as Residencias públicas de maiores, Centros de día e Centros residencias da ata agora directora da residencia DomusVi de Badajoz (Estrella Ángeles Martínez Lavado). Unha rede de residencias privadas, Domus Vi, que nós coñecemos ben.
Eles van ser os responsábeis da defensa e potenciación da Sanidade e das Residencias Públicas na Extremadura. A bon entendedor…
E como puideron sortear a investigación sobre as incompatibilidades ou intereses que dificultaran o nomeamento? houbo algunha investigación, algún debate aclaratorio?… Pois non, porque antes do nomeamento a Junta de Extremadura (PP e VOX) tivo tempo de eliminar a obriga dos altos cargos de comparecer na Asamblea para analizar esas posíbeis incompatibilidades e intereses. Rápidos no seu si son estes acaparadores, abofé!
Máis esta constatación de que a nivel de Estado non pasoou o peor, non nos leva a esquecer que o malo segue aí, que o afán privatizador non está só na extrema dereita, que ese vén ser o seu plan “A”, o que mellor lles iría, privatizar todo sen maiores trámites, pero mentres a opción PP-VOX non se consolide van seguindo co seu plan “B”, paseniño pero seguro. Por exemplo coa privatización das pensións.
Porque mentres miramos para o toureiro, o PIN, a censura, a “violencia de familia”… aproveitan para avanzar coa privatización das pensións. Coa constitución, o 4 de xullo, do plan de pensións da Construción (2) ou coa adxudicación, como lemos neste enlace (3) do contrato de xestión destes fondos públicos de pensións a VidaCaixa (CaixaBank), Xestión de Previsión e Pensións (BBVA), Caser Pensións, Santander Pensións e Ibercaja Pensión, segundo a documentación remitida ao Portal de Contratación do Estado español. O 21 de xullo, dous días antes do 23-X.
Unha adxudicación que demostra a decisión de implantar estes plans privatizadores neste mesmo exercicio como xa se denuncia, por exemplo, nesta análise (4)
Finalmente lembrar este artigo de 4 de marzo deste ano do noso compañeiro Xabier Pérez Davila explicando os Fondos de Pensións da Lei Escrivá (5).
4) https://poderpopular.info/2023/07/25/silencio-se-privatizan-las-pensiones/?
5) Análise Xabier: https://www.infolibre.es/opinion/plaza-publica/ley-escriva-fondos-pensiones-iniciativa-neoliberal-obsoleta-gobierno-coalicion-progresista-debe-derogada_129_1439833.html
Estas eleccións non se parecen a outras. Por veces mesmo parece que estamos máis ante un referendum entre un goberno de extrema dereita (VOX en alianza co PP) ou un goberno… ben, un goberno co que por veces, demasiadas, imos estar en desacordo, pero co que poderemos estar en desacordo. E a bo entendedor…
Porque sabemos como foron aqueles gobernos do 0,25%, uns gobernos nos que, cómpre resaltalo, aínda non estaba a máis extrema dereita.
Aqueles goberno que baleiraron, como ningún outro fixera antes, a Caixa da Seguridade Social ata chegar a eses 140.000 millóns de euros de débeda do Estado de que falou o ministro Escrivá. Si, un ministro dun goberno que, cando menos, fala da débeda do Estado, algo que o PP (con ou sen VOX) non fixo nin, previsiblemente, fará nin farán, como tampouco falarán da devolución desa débeda, da redución da fenda de xénero, de aumentar as pensións mínimas, da defensa das pensións non contributivas, do salario mínimo ao nivel do salario medio, etc.
Non diso non van nin a falar, pero si falarán da privatización dos servizos públicos de sanidade e educación, da defensa do mercado da vivenda contra uns supostos okupas e non do dereito de todas as persoas á vivenda, de maiores incentivos aos plans de pensións privados, de recortes nas pensións públicas, de mochilas austríacas ou de redución de impostos aos máis ricos.
Porque estámolo vendo, estamos vendo como xestionan o resultado das eleccións municipais e autonómicas, deixando entrar a Vox nos gobernos e mesmo priorizando o seu programa ultradereitista.
Vemos a súa campaña tan chea de mentiras que dá vergoña allea. Todos sabemos que o seu candidato (e non só el) foi “cazado” en varias. Por poñer un exemplo dous vídeos cortos.
Este con Feijoo dicindo “cousas falsas” sobre a suba das pensións, e insistindo cando se lle desminte: https://twitter.com/LaHoraTVE/status/1680844341382709248.
E estoutro, demostrando a mentira: https://twitter.com/La_SER/status/1680919130151571461
Unha situación de tal gravidade que está obrigando a múltiples organizacións a definirse claramente por primeira vez diante destas eleccións, deste referendum. A pedir o voto contra un posíbel goberno que podemos definir realmente como profascista. Facendo chamamentos como os que está a haber no Movemento Pensionista.
Como este noso: https://www.modepen.org/index.php/2023/06/30/o-movemento-social-en-defensa-das-pensions-publicas-ante-as-eleccions-do-23-de-xullo/
Ou como estoutro de Coespe: https://www.coespeweb.com/Documentos/Comunicados/230_COESPE_ante_23J-2023.pdf
Ou este do movemento de pensionistas de Euskal Herria: https://www.angulaberria.info/es/noticia/2023-15-07/movimiento-pensionistas-euskal-herria-ante-convocatoria-elecciones-generales-23
Ou este do Movemento andaluz en defensa das pensións públicas: https://www.facebook.com/MOANDPP/videos/300677112532316/
Diferentes formatos, diferentes argumentacións, mesmo chamamento:
¡¡¡¡Nin un voto, nin por acción nin por omisión, á dereita nin á extrema dereita!!!!
En xaneiro de 2018, o goberno de Mariano Rajoy dirixiu unha carta ás persoas pensionistas na que lles comunicaba que as súas pensións subirían un 0,25%.
A mobilización de milleiros de pensionistas conseguiu, en poucas semanas, que todas as pensións subisen un 1,6%, e as mínimas e non contributivas, un 3%. Nacía un novo e poderoso movemento social que xa non abandonou as rúas e as prazas.
Nos 5 anos transcorridos a mobilización constituíuse en factor decisivo para conseguir importantes avances na defensa do sistema público de pensións (SPP):
1º. A suba anual das pensións segundo o IPC, traducida nun 8,5% en 2023.
2º. O aumento do 15% das pensións mínimas e non contributivas.
3º. A modificación do discurso sobre as pensións. Agora, acéptase que, ao aumentar a porcentaxe de persoas maiores de 65 anos sobre a poboación total, será necesario aumentar os ingresos do sistema público de pensións.
4º. As pensións non contributivas, e outras partidas, pagaranse con cargo aos orzamentos xerais do Estado.
Estes avances non nos fan esquecer as reivindicacións pendentes:
1ª. Garantir que ningunha persoa pensionista perciba menos do SMI, actualmente 1.080€.
2ª. Derrogar os coeficientes redutores da xubilación anticipada para as persoas que cotizaron 40 ou máis anos.
3ª. Derrogar a Lei de promoción e impulso dos plans de pensións de emprego para impedir o desvío de cotizacións sociais da Seguridade Social aos bancos, fondos de investimento e compañías de seguros.
4ª. A realización inmediata da auditoría das contas da Seguridade Social aprobada no Parlamento español, que debería estar finalizada en xuño de 2022.
5ª. A derrogación das reformas de 2011 e 2013 e a recuperación da xubilación aos 65 anos.
6ª. A oposición a medidas como a mochila austríaca que volve propor o Partido Popular.
A posíbel constitución dun goberno da dereita, e aínda peor coa extrema dereita, abriría paso a unha máis intensa privatización dos servizos públicos de sanidade e educación, maiores incentivos aos plans de pensións privados e recortes nas pensións públicas.
Por iso, o 23 de xullo a mobilización electoral debe, por un día, tomar o relevo da loita social. A partir do día 24, retomaremos o noso labor de información, organización e mobilización.
Goberne quen goberne, as pensións públicas, deféndense!
Galiza, 30 de xuño de 2023
O Movemento pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos celebrou o pasado 3 de xuño de 2023 a súa V asemblea no Centro Cultural Municipal do Porriño.
Constituída a mesa para presidir a asemblea procedeuse, segundo a orde do día, a debater as emendas ao documento “As ideas que nos unen”, que vén ser o documento base do noso movemento, partindo do xa aprobado na anterior asemblea do 29-01-2022.
(No ANEXO ao final deste documento hai un enlace ao texto previo aprobado na asemblea de 2022 e á redacción actual despois da asemblea de 2023)
Este documento comprendía, na redacción de 29-01-2022, os seguintes apartados:
I. Unha introdución, na que se facía unha análise da evolución do movemento pensionista desde a nosa fundación e que, coas emendas introducidas nesta asemblea, chega ata a data actual.
II. Os principios polos que se rexe Modepen.
III. Unha Táboa reivindicativa, cos seguintes bloques: A) Bloque Legal. B) Bloque Económico. C) Bloque Social. D) Bloque de Servizos Sociais. E) Bloque Autonómico.
IV. Acabar coa Fenda de Xénero.
A este documento, unha vez actualizado pola Comisión redactora nomeada para preparar esta asemblea, presentáronse 6 emendas (que se poden ver, na redacción previa ao debate, no ANEXO ao final deste texto) e que relacionamos sucintamente a seguir:
a) A primeira emenda analiza os feitos máis relevantes ocorridos desde a última asemblea (a 4ª fase do noso movemento) mencionando o fin da reforma coa aprobación en marzo de 2023 do RDL 2/2023 que completa o conxunto de leis sobre a reforma das pensións, (que) pon de relevo unha serie de aspectos, tanto positivos coma negativos, que deberán marcar a nosa axenda a curto e medio prazo. e define onde deberían incidir principalmente as nosas accións futuras, en concreto:
b) A segunda emenda é un total de 16 proposta de cambios de redacción, algunhas de maior e outras de menor calado. Especial relevancia teñen as seguintes:
-Número 3, para aclarar, na Introdución, no primeiro parágrafo da 2ª fase, a evolución do IPC e a suba das pensións nos últimos anos ata o actual 2023.
-Número 4, tamén na Introdución, 2ª fase, no segundo parágrafo para matizar a actuación das diferentes forzas políticas, coa redacción: “O Goberno aceptou subir as pensións segundo o IPC medio acumulado. As forzas políticas á súa esquerda asumen, con distinta intensidade, as propostas do MSDPP. Só os partidos da oposición , PP, Vox, CS, reclama a práctica conxelación do poder adquisitivo das pensións”.
-Número 5, tamén na Introdución, na 3ª fase, ao falar das “batallas decisivas”, número 2 ao falar do mecanismo de “equidade inter-xeracional”, ao final do punto, cambiar “Consideramos necesario o aumento do gasto en pensións como porcentaxe do PIB” por “Desde 2008 até 2022 a partida en pensións como porcentaxe do PIB aumentou un 50%, pasando do 8,5% ao 12,8% do PIB. Nas próximas décadas aumentará a porcentaxe de persoas maiores de 65 anos sobre a poboación total. A CE preme para conxelar a partida en pensións. O MSDPP debe traballar para aumentar a porcentaxe de PIB dedicada ao pagamento das pensións”.
-Número 10, na Táboa reivindicativa, Bloque legal, punto 2. modificar para que quede redactado do seguinte xeito: “2. Restablecer a xubilación ordinaria aos 65 anos. O parlamento do Estado constituirá unha comisión para estudar o adianto da xubilación antes dos 65 anos tendo en conta a taxa de paro total, a taxa de paro xuvenil, a taxa de actividade feminina e a necesidade de reducir o nivel de produción e consumo de acordo coas esixencias da transición ecolóxica. Tendo en conta os mesmos criterios, reavaliaranse os coeficientes redutores profesionais”
-Número 11, mesma Táboa reivindicativa, Bloque legal, cambiar o punto 4. polo seguinte: 4. A derogación da Lei de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego, de 30 de xuño de 2022 e a creación dun fondo de pensións de promoción, depósito e xestión pública para investir na transición enerxética e financiar a constitución dunha Empresa Pública Galega da Enerxía.
Este punto foi obxecto de forte debate, votándose entre 4 alternativas. A redacción final foi aprobada por maioría de votos respecto á totalidade das outras tres.
-Número 13, mesma Táboa reivindicativa, Bloque legal, punto 11. que queda do seguinte xeito: “11.Reforma fiscal radical para construír un sistema progresivo que garanta ingresos suficientes para financiar sistemas 100% públicos de sanidade, educación, dependencia e pensións, e para erradicar totalmente a pobreza, así como para a crecente necesidade de intervención pública na economía.”
c) A terceira emenda pretende estabelecer principios básicos sobre as pensións non contributivas, entendendo por tais aquelas que perciben as persoas pensionistas que non teñen dereito á pensión contributiva. Consiste en incluír un novo punto 3 na Táboa reivindicativa, Bloque social, cambiando, en consecuencia, a numeración dos puntos seguintes. O novo punto di:
3. As pensións non contributivas pagaranse con cargo aos Orzamentos xerais do estado nunha contía que ha de ser Suficiente para poder vivir con dignidade segundo os criterios homologados da Carta social europea. A pensión non contributiva é un dereito individual e, por tanto, nacerá cando a persoa, independentemente da súa situación familiar ou de convivencia, acade a idade legalmente estabelecida e non cobre ningunha pensión de carácter contributivo, ou se confirme a situación de discapacidade que xere o dereito a cobrala.
As razóns de por que esta redacción están explicadas na propia proposta.
d) A cuarta emenda engadindo a necesidade dunha estratexia común dos movementos sociais na Introdución, apartado de Principios xerais, no Principio 3, engadir Todo, como resposta un contexto histórico que reclama como nunca de movementos sociais fortemente afianzados nunha estratexia común impulsora de profundos cambios sociais.
A redacción final do principio será: Principio 3. Para conseguir os seus obxectivos MODEPEN constitúese como organización soberana galega e participa no MSDPP. Fronte a un horizonte socioeconómico de considerable incertidume para o mundo do traballo, MODEPEN reafírmase na súa condición de movemento social permanente, para contribuír ao desenvolvemento da conciencia crítica da sociedade e dar sentido organizativo á mobilización social. Todo, como resposta un contexto histórico que reclama como nunca de movementos sociais fortemente afianzados nunha estratexia común impulsora de profundos cambios sociais
e) A quinta emenda consta de dous apartados:
– O primeiro corresponde coa Introdución, Fase 4, Sexto parágrafo, ao falar do sucedido neste último período, propondo incluír unha previsión concreta, achegada neste ano polo propio Ministro da Seguridade Social, aos “gastos impropios” (140.000. millóns de euros). O parágrafo finalmente queda redactado do seguinte xeito:
– Dótase de ingresos fixos ao Fondo de Reserva da SS (a “hucha” das pensións) e se desbota usalos para outros fins que non sexan o pago das pensións contributivas (gastos impropios). O goberno a traverso do Ministro da Seguridade Social admitiu unha débeda de mais de 140.000 millóns de euros nestes gastos.
– O segundo propón incluír un novo punto 8 na Táboa Reivindicativa. Bloque social, coa seguinte redacción final:
8. Exiximos ao goberno que garanta que as Administracións Públicas ofrezan atención presencial e personalizada para todas as persoas, así como dixital para quen así o prefira, evitando así as nefastas consecuencias para todas as persoas mais desfavorecidas: maiores, migrantes, xente no paro, etc, pola súa dificultade para usaren os medios dixitais e ter que depender de familiares ou amizades no mellor caso, incluso gravar cos gastos innecesarios de xestión cando non hai unha posibilidade de axuda.
f) A sexta emenda comprende á súa vez catro apartados:
-O primeiro para suprimir o Principio 4 (pacifismo) e trasladalo a un anexo que iría ao final do documento denominado “Cuestións novas que nos preocupan e interesan” xunto con outros puntos (Ver o cuarto apartado neste grupo)
-O segundo e terceiro unificáronse tras o debate nun novo Principio 4 co seguinte texto:
Principio 4. MODEPEN é unha asociación en defensa das pensións públicas. Agora non estamos loitando só para nós, para conseguirmos o noso convenio colectivo sectorial, senón que pretendemos interesar tamén á poboación nova. Loitamos para que teñan prestacións sociais, afianzando e mellorando un sistema público sostible de pensións de reparto, para que como en Francia se preocupen e se mobilicen pola súa defensa. Debemos facer un traballo de concienciación, de pedagoxía, sobre dito sistema, para que coñezan o seu valor individual e social, a solidariedade interxeracional que supón e que adopten estas reivindicacións como súas e para defenderen o seu futuro. MODEPEN considera imprescindible ofrecer formación acerca da Seguridade Social e o sistema público de pensións.
-O cuarto consiste en crear un anexo que, tras o debate en asemblea, queda redactado co seguinte texto:
ANEXO
OUTRAS CUESTIÓNS QUE NOS PREOCUPAN E INTERESAN
Aínda que sexamos pensionistas non deixamos de ser cidadás e cidadáns deste país e deste tempo polo que temos que abrirnos a outras perspectivas e problemas.
A.- PACIFISMO
Declaramos que non existen “guerras xustas” e que toda guerra é unha derrota da humanidade; que o pacifismo e o antimilitarismo son a única vía de pensamento e acción moralmente aceptable.
Porque no tema da paz non podemos ser equidistantes e non queremos ser cómplices co noso silencio do espallamento da industria da morte, reiteramos a nosa aposta decidida polos principios do humanismo pacifista, rexeitamos a guerra como vía de solución dos conflitos, defendemos o valor da diplomacia entre os pobos e, coherentemente, rexeitamos o incremento dos orzamentos en gastos militares, que deberan ser destinados a asuntos sociais.
B.- FEMINISMO
As mulleres somos a metade da humanidade. O feminismo é unha esixencia democrática de igualdade entre os sexos. O patriarcado secular no que nacemos e que nos educou, a vós e a nós, fai que pareza natural que as mulleres teñamos que soportar a subsidiaridade, a inferioridade ( o segundo sexo) e a desigualdade na nosa vida, tanto no ámbito familiar coma na presenza en instancias públicas e laborais. Hai outras olladas, outros exemplos, paga a pena írmonos interesando na aparición de novas masculinidades non tóxicas como novos referentes de homes, sobre todo no ámbito educativo.
C.- CUESTIÓNS ECOLÓXICAS
O futuro sostible do planeta estase esgotando pola avaricia insensata do capitalismo. Ademais, a industria da publicidade, a influencia constante dos medios de comunicación, e a omnipresencia de internet transfórmanos de cidadás e cidadáns en consumid@rs compulsiv@s.
Temos o reto de construír un sistema enerxético alternativo en beneficio das necesidades colectivas e das comunidades rurais e urbanas, engadindo ao cálculo mercantil a valoración do dano que poida provocar na flora, na fauna, na paisaxe e na poboación. O dano ambiental intensifícase, a eazando o futuro ecolóxico da hmanidade. Non negamos que haberá que encarar sacrificios, porque os cambios os provocan, pero deberán reducirse ao máximo e compensalos axeitadamente.
En calquera caso, debemos optar por un decrecemento produtivo mediante certa austeridade individual e colectiva que nos leve a rebaixar o consumo, sen admitir a postura egoísta de “ eu pago e podo permitirmo”, xa que o consumo excesivo dos privilexiados é un expolio para a cidadanía.
Terminado o estudo das emendas continuouse, xa pola tarde e despois do xantar, co estudo da orde do día, decidindo a asemblea que non era necesario realizar ningunha modificación aos estatutos e tampouco modificar os membros da Xunta Directiva, co que se deu por rematada a asemblea extraordinaria
A continuación celebrouse unha asemblea ordinaria, na que se deu conta da xestión e memoria de actividades do ano anterior así como do balance anual de ingresos e gastos.
A continuación e por Antonio Pasarín presentouse o “Informe de MODEPEN nas Redes Sociais” e unha proposta para a creación do Grupo de Publicacións, proposta que resultou aprobada.
A asemblea transcorreu nun agradábel ambiente de camaradería. Ao final vos deixamos unha pequena reportaxe fotográfica.
ANEXO