Autor: modepen
Éxito dos Movementos Pensionistas na Manifestación do 15 de Outubro en Madrid.
Fotos de la Manifestación
Nota de prensa das Organizacions de Pensionistas convocantes da Manifestación do 15 de Outubro.
Videos da Prensa relacionadas coa Manifestación:
EuropaPress: Miles de pensionistas denuncian la pérdida de poder adquisitivo
Europa Press: Miles de pensionistas se manifiestan en Madrid por las pensiones y los salarios “dignos”.
RTVE: Miles de personas exigen REVALORIZAR las PENSIONES y los SALARIOS con el IPC
Antena 3: Pensionistas se manifiestan en Madrid para exigir que las pensiones se igualen al IPC: “Queremos lo que es nuestro”
EuroNews: Miles de manifestantes en Madrid exigen una subida de salarios y pensiones según la inflación
Noticias da Prensa:
65ymas: Éxito de la manifestación de pensionistas del 15 de octubre.
¿Camiñan á bancarrota a Seguridade Social e o seu sistema de público de pensións?
Para poder responder con rigorosidade á pregunta os pensionistas esixen a realización previa da “auditoría de contas”.
En realidade non é unha esixencia dos pensionistas senón unha obriga da Disposición adicional sexta da Lei 21/2021, do 28 de decembro, de Garantía do Poder Adquisitivo das Pensións, que concedía ao Goberno “o prazo máximo dun mes” para encargar unha auditoría sobre “os ingresos provenientes de cotizacións sociais de natureza contributiva e non contributiva da Seguridade Social” entre os anos 1967 e 2019, incluídas as bonificacións e exencións recollidas na Lei xeral desa institución, para entregala “nun prazo máximo de seis meses” á Comisión do Congreso do Pacto de Toledo. O prazo xa hai tempo que rematou. E nada.
Obviamente non se poden saber as razóns do goberno para incumprir o prazo, pero si se poden apuntar algunhas hipóteses razoábeis:
– A primeira hipótese é que as previsíbeis conclusións da auditoría repercutirían considerablemente na estrutura da débeda pública española, aínda que sen modificar o seu importe.
Porque non estamos a falar de cifras menores: O informe de fiscalización do Tribunal de Contas, realizado hai dous anos, estimou, como mínimo, en 103.690 euros o financiamento que a Seguridade Social achegara entre 1967 e 2018 ao resto das administracións para cubrir conceptos non contributivos (71.862 millóns de euros de gasto indebidamente asumido pola Seguridade Social en complementos por mínimos e 31.828 de carácter sanitario) O propio organismo advirte de que estas cantidades “son meras estimacións” e que, en realidade, a cantidade sería maior. Ademais habería que sumarlle os intereses.
Para situarnos, eses 103.690 millóns son claramente superiores aos 99.184 millóns nos que se calculaba a débeda da Seguridade Social en xullo deste ano segundo os datos do Banco de España. É dicir, o saldo quedaría limpo de débitos mentres que a débeda pública da Administración central dispararíase ata sete puntos, situándose en 1,45 billóns.
– A segunda hipótese é que a auditoría desmantelaría o mantra de que a Seguridade Social e o seu sistema público de pensións van cara á bancarrota.
E non se nos escapa a importancia de manter este mantra, esta falsa percepción, para desa forma xustificar a súa privatización.
Por esta razón a realización da auditoría forma parte das reivindicacións dos pensionistas na vindeira manifestación do 15 de outubro.
Por esta razón a realización da auditoría forma parte das reivindicacións dos pensionistas na vindeira manifestación do 15 de outubro.
Manifesto del 15 de Outubro de 2022: POLA RECUPERACIÓN DO PODER ADQUISITIVO DE PENSIÓNS E SALARIOS.
Manifesto del 15 de Outubro de 2022: POLA RECUPERACIÓN DO PODER ADQUISITIVO DE PENSIÓNS E SALARIOS.
O 15 de outubro as/os pensionistas imos dar inicio a un período de mobilizacións cos seguintes obxectivos:
– Defender o mantemento do poder adquisitivo das pensións, e a súa revalorizándoas en función do incremento do “IPC real” (o IPC Acumulado Anual).
– Esixir unhas Pensións dignas para todos (que non haxa pensións por baixo do limiar da pobreza, eliminación da brecha de xénero en salarios e pensións e aumento da pensión mínima ata equipararse ao Salario Mínimo Interprofesional, e este situarse no 60% do Salario Medio como recomenda a Carta Social Europea).
– E contra a privatización das pensións públicas, esixindo, neste sentido, a derrogación da Lei de Regulación para o impulso dos Plans de Pensións de Emprego (PPEs).
Os pensionistas somos conscientes de que a nosa loita non está nin pode estar illada da das traballadoras e traballadores hoxe en activo. Aínda que non sexa máis que porque é imposíbel imaxinar pensións decentes (as de hoxe e, sobre todo, as do futuro) sen salarios decentes.
Por iso sentimos preocupación coa marcha das “negociacións” (ou a falta destas) para evitar a perda de poder adquisitivo das traballadoras e dos traballadores que provoca a negativa da patronal a incluír a cláusula de revisión salarial nos convenios en negociació.
O artigo que enlazamos informa de como está a situación neste momento no conxunto do Estado. Ligazón a o artigo “las patronales no quieren que los salarios suban más del 3,5% este año“
Ata o 15 de outubro seguimos a recoller sinaturas contra os aspectos máis negativos da Reforma Escrivá.
O artigo 50 da Constitución vixente di: “Os poderes públicos garantirán, mediante pensións adecuadas e actualizadas periodicamente, a suficiencia económica dos cidadáns durante a terceira idade. Así mesmo, e independentemente das obrigas familiares, promoverán o seu benestar mediante un sistema de servizos sociais que atenderán os seus problemas específicos de saúde, vivenda, cultura e lecer”.
Cómpre lembralo. Porque unhas pensións públicas dignas non son un privilexio senón un dereito, un dereito que, na nosa regulación, xérase ao longo da vida laboral activa mediante as cotizacións sociais (que son salario indirecto das persoas traballadoras), a través dun sistema solidario de repartición.
Máis este dereito, como adoita pasar con outros instrumentos do estado de benestar, é un bocado moi apreciado polo poder financeiro e o capital especulativo. Pretenden eliminar ese dereito social, converténdoo nun suculento negocio para a banca, as aseguradoras e as xestoras de fondos privados.
A peza fundamental son os chamados plans de pensións de empresa (PPEs), que pretenden ser o inicio da privatización das pensións públicas, utilizando subvencións e desgravacións fiscais (que pagaremos entre todos/as) e mantendo e afondando nos aspectos máis negativos do sistema actual, como a brecha de xénero ou pensións mínimas por baixo do 60% do Salario Medio, ou o cambio no sistema de cómputo do “IPC real”, que supuxo unha perda do poder adquisitivo precisamente neste ano no que a inflación se dispara. Trátase de depreciar o sistema de reparto para facer “inevitábel” eses Plans de pensións de empresa.
Por todas estas razóns Modepen, e outras organizacións do estado, chamamos ás xentes traballadoras de calquera idade, pensionistas de hoxe ou de mañá, a que tomen conciencia do que nos estamos xogando e, entre todas e todos, consigamos estes obxectivos:
-EVITAR O EMPOBRECEMENTO DAS PENSIÓNS.
-PENSIÓNS DIGNAS PARA TODOS E TODAS.
-PENSIÓNS PÚBLICAS, NON Á PRIVATIZACIÓN.
GOBERNE QUEN GOBERNE, AS PENSIÓNS E OS DEREITOS DEFÉNDENSE
Para conseguir estes obxectivos imos iniciar un período de mobilizacións, empezando en Madrid este 15 de outubro, onde, ademais, faremos entrega no Congreso dos Deputados das decenas de miles de sinaturas recollidas ata ese momento.
Se aínda non asinaches podes facelo nas mesas que estamos a poñer ou no enlace que achegamos.
Outros enlaces de interese:
– Convocatoria manifestación 15 de outubro.
– Informacións de utilidade na páxina de Modepen sobre esta mobilización.
Carta á cidadanía: Outro modelo de residencias é posible
Outro modelo de residencias é posible
O sábado 17 de outubro celebrouse en Madrid, cunha ampla asistencia, á manifestación convocada pola Plataforma estatal de organizacións de familiares e usuarias de residencias. Neste enlace podedes ler a “Carta á cidadanía” que serviu de convocatoria.
Modepen apoiamos o contido da carta, pois, como se di na mesma, estamos nun momento crucial xa que as Comunidades Autónomas, que teñen a competencia nesta materia, terán que elaborar nos próximos meses as novas normativas que rexerán o funcionamento das residencias. É, por tanto, o momento de evitar que se perpetúe o sistema que se saldou co falecemento de 35.000 persoas maiores nas residencias do Estado español pola COVID-19 .
Neste senso a Plataforma, aínda que valora positivamente as melloras que achega o “Acordo sobre Criterios Comúns de Acreditación e Calidade dos Centros e Servizos da Dependencia” aprobado o pasado 28 de xuño no Consello Territorial que reúne ao Goberno central e as Comunidades Autónomas, considera que o documento non garante o cambio de modelo, non asegura coidados dignos e de calidade e que boa parte das demandas prioritarias dos familiares e dos usuarios non se tiveron en conta. En concreto:
– A ratio (0,43) de persoal coidador (xerocultoras o auxiliares) segue a ser insuficiente. Pídese o 1,13, ou sexa 1 traballador/a por cada 4 residentes nas quendas de mañá e de tarde e de 1 por cada 10 no de noite.
– Non se considera o reforzo do número de inspectores, nin se estabelecen órganos de representación coa participación de familiares.
– Non é obrigatorio elaborar en todas as CCAA plans de creación de residencias públicas
– Non desaparecerán as macro-residencias.
En definitiva, trátase de loitar por un novo modelo de funcionamento das residencias e dos demais servizos da Dependencia, no que é inescusable a participación activa de usuarias, familiares e traballadoras, como lexítimos representantes da cidadanía. Un novo modelo onde a iniciativa pública sexa sólida, onde os servizos se ofrezan no ámbito familiar, ben financiados, de calidade suficiente, dotados de persoal adecuado en número e formación, e a un prezo razoable para a realidade actual das pensións.
Os fondos de pensións privados desínflanse e erosionan a xubilación de tres millóns de aforradores.
A noticia non pode ser máis demoledora: “Os fondos de pensións privados desínflanse e erosionan a xubilación de tres millóns de aforradores”: Cando lemos o artigo, comprobamos que non é unha esaxeración.
A causa principal é unha decisión política, a diminución dos beneficios fiscais que favorecían aos traballadores que “investían na súa propia pensión”. Uns beneficios fiscais que, por certo, pagamos entre todos (son ingresos que non recibe o estado) e que benefician aos que poden pagar estes plans (lembremos que o 10% dos traballadores con ingresos máis altos fan o 50% das achegas).
Pero non é só a caída dos beneficios fiscais (que está levando a moitos partícipes a cambiar estes fondos privados por adquisición de vivendas para alugar, como explica o artigo). Tamén está a perda de rendibilidade polo “pinchazo xeneralizados das bolsas” (en resume: É o mercado, amigo!)
Dirannos que a caída da rendibilidade forma parte da transición entre os fondos individuais e os de empresa previstos na Reforma Escrivá. Pero o problema de base segue a ser o mesmo, a dependencia financeira duns fondos privados que deixarán de ser un dereito garantido polo estado a depender do vai-vén dos mercados ou de “decisións políticas” (lembremos quen pagou o “rescate bancario”) quedando, para os traballadores que non dean entrado, a “pensión de toda a vida” que, por ser residual, poderá reducirse cada vez máis.
Contra esta mercantilización temos que defender as pensións como o que son: Un dereito a unha vellez digna.
Ligazón a o artigo de Público.es
Para máis información sobre os plans de pensións privados na reforma Escrivá, recomendamos este artigo do noso compañeiro Xabier Pérez Davila en Infolibre. Ligazón a o artigo de Infolibre.es
Este artigo publicouse tamén nesta páxina de MODEPEN. Ligazón ao artigo.
A auditoría da Seguridade Social e a inflación entre os obxectivos dos pensionistas cara ao 15 de outubro.
Artigo publicado en “65ymás” con información sobre a manifestación do 15 de outubro: Destácase a auditoría da Seguridade Social e a inflación.
1. A auditoría da Seguridade Social é unha reclamación histórica dos pensionistas, recollida por fin na Lei 21/2021, do 28 de decembro, mais aínda pendente. “Entre 1989 e 2013 España gastou máis de 103.690 millóns que pertencían á hucha das pensións noutras cuestións. Foi unha práctica aparentemente legal pero incorrecta, que fixo desaparecer os excedente de cotización ese colchón tan necesario para épocas de crise”. Queremos saber a verdade sobre o tan cacarexado “déficit do sistema”.
2. Outro obxectivo resaltado é a inflación: Como din os compañeiros de Andalucía (MADPP) “O novo mantra é que actualizar as pensións en función do IPC non é posible porque aumentaría a inflación e produciría máis déficit e máis débeda pública. Saben que menten, porque as pensións non afectan ás contas das empresas aumentando os seus gastos que “xustificarían” unha suba de prezos. Ademais, as pensións contributivas páganse coas cotizacións dos traballadores. Non se pagan con impostos e non producen déficit”.
Esta manifestación non vai ser o punto final das mobilizacións e xa estamos preparando mobilizacións para novembro. E seguiremos ata conseguir reverter as contrarreformas que nos están impondo. Como din os convocantes: “Ata acabar coa brecha de xénero en salarios e pensións, recuperar os dereitos perdidos nas sucesivas reformas das pensións, xerar un reparto equitativo da riqueza e mellorar e garantir servizos públicos e comunitarios universais de calidade.”
Unhas mobilizacións para as que estamos quentando motores. En Vigo, Ribadeo, Val Miñor, A Coruña… ou, o vindeiro 10 de setembro, Ferrol, etc.
A reforma das pensións entra na súa última fase.
O Diario.es (xornal considerado próximo ao goberno) infórmanos na ligazón adxunta do inicio da última fase da “Reforma das pensións”, en concreto o cálculo da xubilación e a cotización dos soldos máis altos.
Unha Reforma na que se ben atopamos algúns elementos positivos, froito da presión exercida polo movemento pensionista que conseguiu tumbar parte das medidas do anterior goberno de Rajoy como o “famoso” 025% ou o compromiso de sacar os gastos impropios da Seguridade Social ou o de realizar a tan necesaria auditoría (que, sen embargo, neste momento segue sen concretar).
Pero xunto a estes escasos puntos positivos a Reforma contén graves elementos negativos que levaron as plataformas e movementos de pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado a convocar para o 15 de outubro unha gran mobilización en Madrid esixindo a revalorización das pensións en función do incremento do IPC acumulado anual, por unha Pensión Mínima do 60% do salario medio, a eliminación da fenda de xénero en salarios e pensións e polo rexeitamento á privatización do Sistema Público de Pensións (SPP).
Tamén esixiremos a realización da prometida auditoría das contas da Seguridade Social aprobada na Lei 21/2021, do 28 de decembro, e aínda non realizada malia que xa pasaron máis de 6 meses desde que esa Lei foi aprobada, e ese era o prazo máximo para a súa realización de acordo co texto da mesma lei.
E desde logo estaremos pendentes deste último tramo de reformas, que vemos con razoable preocupación.
A brecha salarial penaliza máis ás mulleres maiores de 50 anos, un período crítico para a pensión.
Análise de Pepa Montero en “65 y más” sobre a brecha salarial entre homes e mulleres, a partir dos datos do ano Instituto Nacional de Estatística actualizados en 2020. Deses datos dedúcese unha brecha do 18,7% (unha redución de apenas 0,8% respecto a 2019). Máis preocupante é como a brecha na franxa dos 50-50 anos (moi importante á hora de fixar a pensión) sube ata o 22%. Máis información no enlace.