Categoría: NOVAS DESTACADAS

Valoración do acordo asinado polo Goberno, as patronais e os sindicatos CCOO e UGT sobre a flexibilización da xubilación.

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

02-09-2024

O pasado 31 de xullo, Goberno e axentes sociais acadaron un acordo que permitirá variar as condicións das persoas traballadoras e pensionistas que decidan prolongar a súa vida laboral e/ou compatibilizar traballo e pensión.

O goberno, pois, continúa na liña de incentivar aos traballadores/as para que alonguen a súa vida laboral (xubilación activa e xubilación demorada), e aos pensionistas para que desenvolvan traballos a tempo parcial (xubilación flexible). A excusa utilizada é manter o sistema público de pensións ante a chegada á xubilación da xeración do “baby boom”.

No caso da modalidade de xubilación activa, a lei actual dictamina que se cobrará o 50% da pensión que correspondería a unha xubilación total. Con este novo acordo regúlase unha escaleira que parte do 45% e medra cada ano ata chegar ao 100%, no caso de que esta xubilación se retrase cinco anos (un ano de demora= 45% de pensión; 2 anos= 55%; 3 anos= 65%; 4 anos= 80%; 5 anos= 100%).

Ademáis, elimínase o requisito que esixía contar coa carreira completa de cotización (37 anos e seis meses) para acceder a este tipo de xubilación. Para os traballadores/as autónomos establécese unha escaleira similar.

Na xubilación demorada aprobada no 2022, o traballador/a podía escoller entre incrementar un 4% a súa pensión por cada ano de retraso ou obter unha cantidade variable (entre 5000 e 12000 euros) en función dos anos cotizados. En 2023 aprobouse un sistema mixto. Co novo acordo, a partir do segundo ano de retraso na xubilación, increméntase un 2% por cada período de demora superior a seis meses e inferior a un ano.

Por outra parte, na xubilación flexible actualmente en vigor, recórtase unha porcentaxe inversa á redución da xornada de traballo con respecto a un emprego a tempo completo. Así, se a persoa xubilada realiza un traballo de 20 horas semanais (o 50% da xornada completa, o máximo permitido ata agora), a pensión redúcese á metade. Se a xornada é de 12 horas semanais (o 70%) a pensión redúcese nun 30%.

No acordo recóllese que o Goberno estudiará nos próximos seis meses o incremento a aplicar.

O acordo contempla outros aspectos como os relacionados coa xubilación anticipada naqueles traballos catalogados como penosos ou perigosos, ou na colaboración coas Mutuas de Traballo nos casos de incapacidade temporal.

Como valoramos este acordo?

En MODEPEN pretendemos analizar as cuestións con rigor e obxectividade e, neste caso, malia recoñecer que hai aspectos que poden beneficiar a determinadas persoas polas súas especiais circunstancias, en conxunto considerámolo un acordo negativo polas seguintes razóns:

– Seguen, dunha maneira e outra, atrasando a idade de xubilación para compensar os recortes das prestacións. Como non se adoptan decisións definitivas que garantan ás persoas pensionistas unhas pensións públicas dignas e suficientes, os acordos adoptados pretenden resolver o problema facendo que, ante a insuficiencia das pensións, as persoas traballadoras e pensionistas prolonguen asúa vida laboral e/ou compatibilicen traballo e pensión.

– Demorar a idade de xubilación aumenta as dificultades da nosa mocidade para atopar un traballo digno e ter un futuro con dereitos.

– Retrasar a idade de xubilación para reducir os gastos de pensións supón, para moitos colectivos especialmente castigados, igualar a idade legal de xubilación coa esperanza de vida.

– Na chamada Mesa de Diálogo Social segue estando ausente a voz das persoas pensionistas, malia que os acordos alí adoptados nos afectan directamente.

Por elo seguimos a reclamar a urxencia de:

• A mellora substancial das pensións mínimas a niveis do SMI, que posibiliten ás persoas pensionistas unhas condicións de vida dignas.

• Recuperar a taxa de substitución salario-pensión que se está reducindo polos recortes das reformas.

• Adoptar novas decisións para acabar coa fenda de xénero que se sitúa no 37%.

• Cumprir coa Lei 21/2021, que determina a esixencia da realización da Auditoría de contas da Seguridade Social.

• Revalorizar as pensións de miles de pensionistas que foron prexudicados na súa pensión polos coeficientes redutores da xubilación anticipada, con 40 ou máis anos cotizados.

• Garantir o SPP (Sistema Público de Pensións) mediante a creación de emprego de calidade e a mellora substancial dos salarios e cotizacións.

• Derrogar a lei 12/2022 de fomento dos PPEs.

Para conseguir que as nosas reclamacións sexan atendidas, este outono seguiremos coas mobilizacións, tanto a nivel estatal como autonómico ou local, porque a rúa segue a ser o mellor e máis efectivo ámbito de actuación dos movementos sociais como o noso.

Mobilízate!

Defende o público, defende o que é teu e de tod@s!

OUTRO “ACORDO” QUE DEBILITA AS PENSIÓNS PÚBLICAS

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

Comunicado das plataformas de pensionistas de UA valorando negativamente o acordo acadado o 31 de xullo de 2024 polo Goberno do Estado, as organizacións empresarais CEOE e CEPYME e as organizacións sindicais CCOO e UXT.

5 de agosto de 2024.

As plataformas e movementos de pensionistas de diferentes pobos do Estado valoramos negativamente o acordo alcanzado o 31 de xullo de 2024 polo goberno do Estado, as organizacións empresariais CEOE e CEPYME e as organizacións sindicais CCOO e UXT.

De entrada, dicimos que esa mesa de Diálogo Social non nos representa e negámoslles lexitimidade para decidir acordos que nos afectan como persoas pensionistas. Por tanto este acordo, negociado con opacidade e oportunismo no medio do verán, tampouco nos representa, tanto mais canto as mobilizacións pensionistas, que desde hai 10 anos veñen se desenvolvendo, supoñen unha clara expresión deste colectivo. Por tanto, esiximos medidas distintas e opostas ao aprobado.

Ademais, a Mesa estatal consolidouse como instrumento para branquear os persistentes recortes nas pensións públicas. Non é estraño por tanto que os acordos do Decreto Lei pactados o día 31 de xullo teñan como obxectivo: “Seguir dunha maneira e outra atrasando a idade de xubilación para compensar os recortes das prestacións. Como non se adoptan decisións definitivas que garantan ás persoas pensionistas unhas pensións públicas dignas e suficientes os acordos adoptados pretenden resolver o problema facendo que, ante a insuficiencia das pensións, as persoas traballadoras e pensionistas prolonguen a súa vida laboral e/ou compatibilicen traballo e pensión.”

No pacto inclúense as decisións respecto a

  1. Prolongar e desregular aínda máis a idade de xubilación.

Hai que lembrar que estes mesmos actores xa asinaron a reforma de 2011, que elevou a idade de xubilación desde os 65 ata os 67 anos.

• A ampliación dos supostos da xubilación parcial, como exemplo. mulleres que teñen poucos anos de cotización por dedicarse aos traballos de reprodución e coidados e necesitan dun segundo traballo para mellorar a súa pensión, autónomos e sectores en xeral con pensións baixas.

O incremento con carácter semestral do 2% da pensión demorada. Trátase de atrasar a idade de xubilación para reducir os gastos de pensións, aínda que supoña para moitos colectivos especialmente castigados igualar a idade legal de xubilación coa esperanza de vida.

• A modificación da xubilación activa; elimínase o requisito de contar coa carreira completa de cotización para ter acceso á xubilación activa e recoñecer a compatibilidade da xubilación activa cos incentivos da xubilación demorada.

As organizacións pensionistas non nos esquecemos que atrasar a idade de xubilación aumenta as dificultades da nosa mocidade para atopar un traballo digno e ter un futuro con dereitos.

2. Tímidas e insuficientes melloras en materias como:

A mellora das condicións do contrato de relevo, a recuperación do coeficiente multiplicador do 1,5 para os contratos fixos descontinuos ou o novo regulamento de xubilación anticipada por traballos penosos pendente da creación dun grupo de traballo, aínda que positivas non ocultan o cambio substancial que se realiza ao compatibilizar traballo e pensión que precarizará dun só golpe, salarios e pensións.

3. Dar máis capacidade ás Mutuas patronais para presionar sobre as baixas de incapacidade temporal.

• No Decreto Lei que dará cobertura ao acordo inclúense criterios a ter en conta no Convenio de colaboración para axilizar probas médicas a persoas en incapacidade temporal comprometido no V Acordo de Negociación Colectiva.

• Acordouse unha proposta de convenio marco a subscribir co INNS, os servizos públicos de saúde e as mutuas colaboradoras coa SS para que estas poidan contribuír, previo consentimento informado do paciente, a acelerar os procesos de recuperación en determinadas patoloxías traumatolóxicas.

Partimos da mesma filosofía anterior, como non se adoptan decisións firmes para a mellora e desenvolvemento dos sistemas sanitarios públicos, preténdese solucionar o problema poñendo en mans das mutuas, os diagnósticos e tratamento das patoloxías traumatolóxicas. As garantías do control dos médicos da SS do proceso parécenlles insuficientes aos asinantes do acordo, e determinan que ao longo do proceso todas as patoloxías deste ámbito sexan xestionadas polas mutuas.

Conclusión:

Este chamado “cuarto acordo” de pensións nin aborda nin toma medidas para satisfacer as demandas máis urxentes das persoas pensionistas. As nosas demandas non foron atendidas.

Ademais de seguir esixindo a recuperación do poder adquisitivo das pensións perdido desde 2011, cuestión que teremos en conta nos próximos orzamentos, seguimos expondo a urxencia de:

• A mellora substancial das pensións mínimas a niveis do SMI, que posibiliten ás persoas pensionistas unhas condicións de vida dignas.

• Recuperar a taxa de substitución salario pensión que se está reducindo polos recortes das reformas.

• Adoptar decisións para acabar coa brecha de xénero que se sitúa no 37%.

• Cumprimento da Lei 21/2021 que determina a esixencia da realización da Auditoría de contas da Seguridade Social.

• Revalorizar as pensións de miles de pensionistas que foron prexudicados na súa pensión polos coeficientes redutores da xubilación anticipada con 40 ou máis anos cotizados.

• Garantir o SPP (Sistema Público de Pensións) mediante a creación de emprego de calidade e a mellora substancial dos salarios e cotizacións.

• Derrogar a lei 12/2022 de fomento dos PPEs.

Nada disto formou parte da orde do día desas reunións da “Mesa de Diálogo Social” e queda clara a distancia entre o que se acorda na Mesa e as necesidades urxentes das persoas pensionistas.

Tras máis de seis anos de mobilizacións as organizacións de pensionistas estamos a ser ninguneadas como interlocutores lexítimos das persoas pensionistas. O mes de maio, solicitamos un encontro coa ministra de Inclusión, Seguridade Social e Migracións Elma Saiz Delgado e seguimos esperando resposta.

Por todo iso, afirmámonos na necesidade de promover este outono un amplo proceso de mobilización para esixir que sexa escoitada a voz dos pensionistas e situar na axenda como unha cuestión central para toda a sociedade a defensa do Sistema Público de Pensións. Por iso reafirmámonos na convocatoria descentralizada a partir do 30 de setembro en torno o dia internacional dos maiores e a marcha sobre Madrid o 26 de Outubro. Chamamos a abrir debates nos barrios e pobos, nos centros de traballo e no conxunto da cidadanía traballadora contra os efectos regresivos destas novas reformas.

GOBERNE QUEN GOBERNE, OS DEREITOS E AS PENSIÓNS PUBLICAS DEFÉNDENSE

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS de Badajoz e Móstoles…

ALTO Á PRIVATIZACIÓN DAS PENSIÓNS. NON AOS PPEs (Plans de Pensións de Emprego) NA NEGOCIACIÓN COLECTIVA.

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

Comunicado de Unidade de Acción pensionista estatal, contra o intento de privatización do Sistema Público de Pensións mediante a inclusión dos PPEs ( Plans de pensións de Emprego) na negociación colectiva.

31 de xullo 2024

Como viñemos denunciando desde as organizacións de pensionistas dos Pobos e comunidades do Estado, eses plans supoñen unha porta aberta á privatización das pensións públicas, que agora se pretenden estender aos convenios colectivos de diversos sectores laborais.

No mes de xullo do pasado ano 2023 asinouse o Convenio Colectivo estatal da construción, por parte da patronal CNC e os sindicatos CCOO e UXT, onde se pactou que parte dos incrementos salariais das e os traballadores fosen desviados cara aos chamados “plans de pensións de emprego” (PPEs), promocionados polo anterior ministro Escrivá a través da lei 12/2022.

Que son os PPEs?

1. Os PPEs son produtos financeiros (“de pensións” non teñen máis que o nome) de capitalización individual, onde o único seguro é o beneficio das entidades financeiras que os xestionan.

2. Agora ben, os PPEs están “incentivados” con diñeiro público (que pagamos toda a sociedade):

– Con rebaixas das cotizacións sociais para os empresarios (menos salario indirecto das persoas traballadoras, menos ingresos da caixa da Seguridade Social).

– Con beneficios fiscais, para os titulares, ou as rebaixas no Imposto de Sociedades das empresas.

3. Os PPEs nútrense exclusivamente con diñeiro dos e as traballadoras:

– Con parte dos incrementos salariais pactados en convenio, que deberían ir ás nóminas das persoas traballadoras.

– Con achegas adicionais das e dos traballadores titulares.

– Na práctica, os empresarios non achegan nada aos PPEs, e soamente benefícianse das rebaixas dos impostos e das cotizacións que deixan de pagar.

4. Por tanto, os PPEs son meros plans de aforro individuais, que pola súa escasa dotación non cobren, nin de lonxe, o obxectivo de poder disfrutalos como pensión. (Entre 400 e 500 euros anuais de media no sector da construción).

Por que nos opoñemos aos PPEs?

• Porque supón o desvío de cotizacións da Seguridade Social, cara ao beneficio privado, debilitando dese xeito as pensións públicas.

• Porque se tentan xustificar coa falacia de que “as contas da Seguridade Social son insostibles”, mentres xa hai dous anos que o goberno está a incumprir a Lei que lle obriga a facer unha Auditoría desas contas, onde se demostraría a solidez do Sistema Público de Pensións.

• Porque é un intento de dividir aínda máis á clase traballadora, entre as persoas que teñan eses PPEs, e as que non teñan (e que quizá nin sequera teñan convenio colectivo).

• Porque o Sistema Público de repartición é o único que pode garantir a solidariedade, que todas as persoas traballadoras teñan pensións públicas suficientes, e que se mellore a seguridade social e a súa cobertura universal.

Por todo iso,

– INSTAMOS AOS SINDICATOS QUE SE NEGUEN A ASINAR CONVENIOS COLECTIVOS QUE INCLÚAN OS PPs.

– CHAMAMOS A TODAS AS PERSOAS TRABALLADORAS, DE CALQUERA IDADE, A DEFENDER O SEU DEREITO A UNHA PENSIÓN DIGNA E SUFICIENTE DO SISTEMA PÚBLICO.

Goberne quen goberne, as pensións públicas

e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e os Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

 

 

 

FRONTE Á INCERTEZA, UNIDADE E DETERMINACIÓN. A loita pensionista non se vai de vacacións

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS, OUTRAS NOVAS - EN POLEIRO ALLEO

Comunicado da Unidade de Acción dos Movementos Pensionistas

8 de xullo 2024

O resultado das eleccións europeas do pasado día 9 de xuño supón un incremento das ameazas sobre os dereitos sociais e as liberdades, nos diferentes pobos de Europa. Isto engádese ás constantes alusións dos dirixentes occidentais e a OTAN a un enfrontamento bélico con Rusia que, de entrada, xa supón o desvío de inxentes cantidades de diñeiro público cara aos beneficios da industria militar. Co ascenso da extrema dereita e a chantaxe da guerra, o sistema neoliberal seguirá saqueando os recursos e dereitos da clase traballadora, cada vez con menos complexos. Por iso temémonos que, cunha máis autoritaria composición do Europarlamento e da propia Comisión Europea, aumenten as presións para restrinxir, empobrecer e privatizar as pensións públicas, ao ditado das elites financeiras.

Nese contexto de aumento da incertidume, as plataformas e movementos pensionistas dos diferentes Pobos e Comunidades do Estado español continuaremos vixiantes e mobilizándonos, como o vimos facendo desde fai máis de seis anos. A dignidade das pensións non é ningún agasallo, senón un dereito de toda a clase traballadora. As reivindicacións pensionistas, por tanto, son unha necesidade: tanto a suficiencia das pensións mínimas, como o acabar coa brecha de xénero; tanto a actualización das pensións co IPC real, como as xubilacións anticipadas de 40 ou máis anos cotizados sen penalizar; tanto a obrigación legal da Auditoría de contas da Seguridade Social, como o mantemento da taxa de reposición das pensións públicas, así como tamén o parar os intentos de privatización que supoñen os Plans de Pensións de Emprego, entre outras propostas. En definitiva, unhas reivindicacións compartidas e sentidas polo conxunto do movemento pensionista.

Ademais das iniciativas territoriais que se veñen desenvolvendo por parte das plataformas e os movementos, desde o espazo de Unidade de Acción estatal coordinamos nos últimos meses diversas accións conxuntas:

1. Entre decembro e xaneiro pasados tivemos unha serie de reunións cos grupos parlamentarios do Congreso dos Deputados que apoiaron a investidura, excepto o PSOE. Aínda que ao final non houbo debate sobre os Orzamentos Xerais do Estado (PXE), as liñas de interlocución seguen abertas, así como os compromisos sobre algunhas das nosas principais reivindicacións, que seguen vivas e non foron atendidas. Por tanto, unha das nosas tarefas pendentes é tentar que todo iso tradúzase en feitos concretos, sexa cal for o escenario do futuro inmediato.

2. A mobilización unitaria de primavera levouse a cabo o pasado día 6 de maio, territorial e descentralizada. Houbo un total de 143 actos reivindicativos en todo o Estado (81 deles en Euskal Herria), coa entrega en 28 cidades dunha carta aberta á ministra Elma Saiz. Esta mobilización veu reforzar o traballo das distintas plataformas e movementos en prol das reivindicacións máis arriba descritas.

3. Celebrouse en Bilbao o I Encontro internacional de Plataformas de Pensionistas e Sindicatos, os pasados días 23 e 24 de maio, con participación de organizacións dos estados francés, alemán e español. Nese encontro constatouse que a loita polas pensións públicas nos diferentes pobos de Europa comparten características moi similares, derivadas da cobiza capitalista. É por iso que, como reflicte o documento de conclusións dese Encontro, temos a

obrigación como movemento de reforzaras nosas propias iniciativas territoriais, pero tentando a coordinación a escala europea canto antes. En breve publicaremos o documento final do encontro, coas firmas de todas as organizacións participantes.

Queremos alertar ás persoas pensionistas, e tamén ás e os traballadores que aínda non o son que, aínda que temos dereito ao lexítimo descanso, non deberiamos relaxarnos en exceso este verán. Ás incertidumes sinaladas ao principio polo ascenso dos autoritarismos nas institucións europeas, engádese o risco de que se aproveite a distracción estival para acelerar a privatización das pensións, coa firma de convenios colectivos que inclúan os PPEs (de momento só asinaron o convenio da construción, pero anúncianse outros). Habemos de parar os pés a ese proxecto, e sinalar a responsabilidade dalgúns dirixentes sindicais no mesmo. En definitiva, reforzar o traballo que se vén realizando.

Habemos de seguir insistindo na gravidade do incumprimento legal que supón a non realización da Auditoría de contas da Seguridade Social (Lei 21/2021), así como na necesidade de derrogar os aspectos negativos de todas as reformas de pensións e laborais que destrúen os dereitos das persoas traballadoras e pensionistas. Tamén esiximos a derrogación da “lei mordaza”, que se chegou a aplicar de maneira vergoñenta sobre pensionistas. A nosa total solidariedade con esas compañeiras e compañeiros.

Ademais da actividade para o verán que ata aquí relatamos, (sen descartar outras posibles accións), queremos dar a coñecer o acordo das plataformas e movementos dos pobos e comunidades do Estado, da Unidade de Acción pensionista, de dúas xornadas de mobilización para o próximo outono:

1. Luns 30 de setembro de 2024. Un “luns ao Sol especial”, enmarcado na celebración do “Día Internacional das Persoas de Idade”, do día seguinte 1 de outubro. A desenvolver de maneira unitaria en cada territorio, con cartel e manifesto conxunto, e como impulso para a seguinte mobilización.

2. Sábado 26 de outubro de 2024. Gran Manifestación pensionistas, traballadoras e cidadanía en Madrid.

Resistir, insistir, nunca desistir!

Goberne quen goberne, as pensións públicas e os dereitos deféndense!

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Movimiento Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDAD COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

 

 

 

 

SINDICALISMO NON É DELITO. SOLIDARIDADE COAS 6 DA SUIZA.

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

Comunicado da Unidade de Acción dos Movementos Pensionistas

1 de xullo de 2024

As Plataformas e Movementos de pensionistas dos pobos e comunidades do Estado vemos con indignación a crecente onda de represión sobre os movementos sociais e os dereitos á manifestación e a protesta.

Comezamos por manifestar o noso rexeitamento á sentenza de condena a tres anos e medio (e unha indemnización de 125.428 euros para o empresario) contra seis traballadoras polas concentracións que se sucederon nun conflito laboral coa empresa A Suíza, pastelería de Xixón. Nunha nova sentenza contra a liberdade sindical e as liberdades democráticas, o Tribunal Supremo, sala segunda presidida por Manuel Marchena, rexeitou o recurso de casación que interpuxo o sindicato CNT, e ratifica dita condena.

Os feitos denunciados consistían en manifestarse fronte á pastelería, utilizando megafonía informando do conflito e chamando á solidariedade. Despois do calvario de máis de 7 anos do proceso, son condenadas, establecendo un perigoso precedente, pois abre unha vía de privación de liberdade ás persoas que se resistan ás actitudes caciquís de calquera empresa.

Facer sindicalismo, non pode ser considerado un delito. Desde o noso Movemento mostramos o noso respaldo cara aos e as sindicalistas combativas e as súas organizacións así como cos movementos sociais que se manifestan nas rúas. E seguiremos mostrando o noso rexeitamento ás accións que pretenden coartar as liberdades da cidadanía. Por ese motivo esiximos a Derrogación da Lei mordaza, e a liberdade sindical absoluta.

Tamén rexeitamos as represalias dirixidas contra dúas compañeiras pensionistas de Alcalá de Henares, por aplicación da nefasta Lei Mordaza e esiximos o peche do expediente sancionador levado a cabo contra elas na concentración dos Luns ao Sol, e o xuízo pendente a outras tres sindicalistas do SAT por protestar polo despedimento dunha delegada sindical, que se unen á larguísima lista de persoas represaliadas en aplicación da “Lei Mordaza”.

Non podemos esquecer tampouco aos 6 de Zaragoza, uns mozos antifascistas que xa están no cárcere por manifestarse contra os fascistas de VOX. Nunca seremos unha democracia plena si se castiga aos que protestan contra os autoritarios herdeiros do franquismo. Vaia pois, a nosa solidariedade e apoio con estes mozos.

O movemento pensionista somos parte da clase traballadora, e as nosas reivindicacións van indisolublemente ligadas aos dereitos e liberdades laborais, salariais e sindicais. Por iso facemos un chamamento á solidariedade con todas as compañeiras e compañeiros que están a sufrir represión xudicial, policial ou administrativa por exercer os seus dereitos.

Podes mostrar o teu apoio ás 6 da Suíza, asinando este manifesto: hcps://www.cnt.es/noocias/sumate-ao-apoio-a-as-compas-de-a-suíza/

SE NOS TOCAN A UNHA, TÓCANNOS A TODAS

GOBERNE QUEN GOBERNE, OS DEREITOS E AS PENSIÓNS PÚBLICAS DEFÉNDENSE

ASJUBI40 (Asociación Jubilación Anticipada sin Penalizar)

COESPE (Coordinadora Estatal por la Defensa del Sistema Público de Pensiones)

EHPM (Movimiento de Pensionistas de Euskal Herria)

MADPP (Moviminto Andaluz por la Defensa de las Pensiones Públicas)

MODEPEN (Movemento Galego en Defensa dás Pensións e dos Servizos Públicos)

UNIDADE COESPE (Coordinadora Estatal de Pensionistas)

PLATAFORMAS DE PENSIONISTAS de Badajoz, Móstoles…

 

MANIFESTO CONTRA O MALTRATO DAS PERSOAS MAIORES

NOVAS DESTACADAS, SERVIZOS SOCIAIS

POR UNHA VELLEZ DIGNA, RESIDENCIAS PÚBLICAS CON XESTIÓN PÚBLICA ESIXENTE E RESPONSABLE

ASINAN:

  •  Plataforma Pensionistas Compostela
  • MODEPEN (Movemento Galego pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos)
  •  Vellez Digna (Asociación galega de Familiares e Usuarios de Residencias)
  •  REDE (Federación de Familiares e Usuarias de Residencias e da Dependencia)
  •  TREGA (Asociación de Traballadoras e Traballadores de Residencias)
  •  ASFAREBA (Asociación de Familiares da Residencia de Barreiro e das Residencias de DomusVi)
  • CRAPD (Asociación de Familiares e Usuarias de Residencias Públicas

O maltrato é unha violación dos dereitos humanos e civís dun individuo por calquera outra persoa ou institución, agravada sempre por producirse en situacións de vulnerabilidade. As institucións en xeral elaboran protocolos de actuación máis centrados no ámbito persoal que no público, malia ser neste ámbito realmente onde se producen con máis frecuencia, onde as institucións públicas teñen a responsabilidade máis directa.

O obxecto deste manifesto é denunciar ese maltrato ocultado e desgraciadamente normalizado, con políticas antisociais que constitúen en se mesmas un arquetipo organizado de abusos e desconsideracións gravísimas cara a persoas moi vulnerábeis e indefensas. Un maltrato estrutural que corrompe e envenena o sistema de coidados e asistencia a persoas maiores e persoas con discapacidade na Galiza, e que afecta en extremo ao deplorábel modelo de xestión das residencias:

A neglixencia, os abusos e o maltrato físico e psíquico, son intolerables. Porén, non son as únicas nin as máis comúns situacións de maltrato, aínda que moitas veces a propia Administración elude a súa responsabilidade descargando a culpa no persoal profesional que traballa nunhas condicións laborais inhumanas. Ten a súa orixe principal nas políticas sociais: con normativas deseñadas para o negocio do sector, coa ausencia de controles reais e incluso, con connivencia criminal da Administración responsable.

Cando faltan dispositivos sanitarios para a atención xeriátrica especializada, cando médicos e médicas lle achacan a idade calquera doenza, cando as residencias establecen normas ríxidas que producen despersonalización, cando se desprazan as persoas a residencias moi lonxe do seu espazo vital producindo desarraigo, Cando a xestión e administración dos coidados é neglixente, cando se produce o abuso en todas as súas formas, cando se infantiliza no trato e non se respecta a intimidade, cando se fai un uso indebido da contención física, cando se abusa da suxeición física e da suxeición química, cando se usan innecesariamente os apósitos de incontinencia, Cando hai uso inadecuado ou abuso de tratamentos que non potencian a saúde e minguan a autonomía persoal, cando se produce a estafa económica e a apropiación de bens aproveitando a incapacidade ou a vulnerabilidade das persoas… Tamén hai maltrato. Un maltrato do que é responsable a Administración Pública, o goberno da Xunta de Galiza neste caso.

O día internacional contra o maltrato das persoas de idade é un bo dia, por tanto, para denunciar todo o que está pasando nas Residencias de maiores e esixir a satisfacción dun dereito. Estamos falando dun dereito. Rexeitamos toda condescendencia que concibe os coidados como beneficencia. As persoas maiores non son: “os nosos maiores que traballaron moito os pobres”. Son simplemente persoas que aspiran con dereito a ter unha vellez activa e digna. En consecuencia RECLAMAMOS AO GOBERNO DA XUNTA DE GALIZA:

1) Un Plan integral de construción dos edificios públicos necesarios para cubrir as necesidades residenciais de todo o territorio de Galiza, RESIDENCIAS PÚBLICAS e CENTROS DE DIA, que evite o desarraigo das persoas maiores obrigadas a trasladarse a moitos quilómetros do seu entorno habitual e familiar por falta de prazas; acorde cos novos principios e estándares sobre a intimidade, humanización e calidade dos servizos, tanto asistenciais como médicos.

2) A asunción do acordo sobre criterios comúns de acreditación e calidade dos centros e servizos do Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia (SAAD) de 2022, do “Consejo Territorial de Servicios Sociales y del Sistema de Autonomía y Atención a la Dependencia”. Trátase dun acordo que mellora substancialmente a orde de 1996 que sigue aplicando a Xunta, establecendo cuartos individuais e incremento substancial da rátium de persoal traballador por número de residentes. Un acordo moi de mínimos que debe interpretarse como un paso cara un sistema universal que garanta unha vellez digna.

3) A humanización dun modelo de servizos que garanta o envellecemento activo, o respecto as contornas de socialización e integración na comunidade veciñal das residencias. Co número suficiente de profesionais, tanto no ámbito sociosanitario como no dos coidados físicos. Acorde cos ditames e recomendacións que a Unión Europea realizou despois da experiencia da Pandemia do COVID19.

4) Investigación, explicación e asunción de responsabilidades polo espectáculo dantesco nas residencias durante a pandemia. Un abandono incomprensible e inhumano que non provocou nin reflexión nin preventiva rectificación. De nada serviron as reclamacións de colectivos sociais nin a grande cantidade de denuncias que a xustiza foi ensumindo no esquecemento. Unha infamia. Vulneración dos dereitos das persoas maiores, do dereito á información e á verdade: seguen sen investigarse, por tanto sen aclararse, as circunstancias que rodearon a morte de 964 persoas maiores nas residencias galegas. O dereito das vítimas e das súas familias foi violado. As vítimas e as súas familias necesitan o repouso digno que só pode vir pola investigación nos Xulgados, polas explicacións nos Parlamentos e pola asunción de responsabilidades.

5) A xestión pública esixente e responsable das Residencias, tamén as doadas pola Fundación Amancio Ortega, malia que nun exercicio perverso de confusión se presente á empresa concesionaria como “Entidade sen animo de lucro”. O desinterese, a neglixencia e o abandono actual contribúe eficazmente ao desprestixio do Servizo Público.

6) Que se realicen inspeccións eficientes e sen previo aviso. Actualmente o Plan de inspección de servizos sociais de Galicia para o ano 2023, contempla a comunicación das inspeccións aos servizos comunitarios.

7) Que se reformule o servizo do SAF, (SERVIZO DE AXUDA NO FOGAR), destinado a dependentes e maiores en xeral. Reformulalo baixo o principio de universalidade e escoitando aos usuarios e aos concellos. Trátase dun servizo co que non están satisfeitos nin as persoas usuarias, nin as traballadoras, nin os concellos; as únicas que están satisfeitas son as grandes empresas do IBEX 35 que van acaparando mercado dos Servizos Públicos. Un negocio substancioso polo que presionan para privatizalos. Os recursos destinados actualmente son insuficientes para atender todas as necesidades dos fogares, mais son descomunais se consideramos a cantidade e a calidade dos servizos que prestan. Máis do 20% do orzamento queda no peto de empresas como CLECE, filial de ACS de Florentino Pérez ou de DomusVi, empresa de Yves Journel e dous fondos de inversión: Intermediate Capital Group (ICG) e Mérieux Equity Partners. Igual un xuiz non podería considerar isto malversación mais parecer parécese moito.

Non falamos so dun pé fundamental do chamado “Estado do Benestar”, falamos tamén de dereitos humanos. Algo que interpela a toda a sociedade, que nos interpela a todas e a todos. Apelamos con este manifesto á conciencia colectiva para unirse a nosa reclamación do dereito a un envellecemento activo, digno e humano. Os dereitos son conquistas, nunca foron concesións. É moi importante que a cidadanía se mobilice e se organiza para construír unha sociedade máis xusta e capaz de esixir os seus dereitos.

Documento do MANIFIESTO en Pdf.

MANIFESTO CONTRA O MALTRATO DAS PERSOAS MAIORES. POR UNHA VELLEZ DIGNA, RESIDENCIAS PÚBLICAS CON XESTIÓN PÚBLICA ESIXENTE E RESPONSABLE.

NOVAS DESTACADAS, SERVIZOS SOCIAIS

O 15 de xuño varias organizacións esiximos o dereito a un envellecemento activo, digno e humano.

O 15 de xuño é o día internacional contra o maltrato das persoas de idade. Con este motivo varias organizacións elaboramos un manifesto unitario.

No mesmo falamos dos maltratos como as violacións dos dereitos humanos e civís dun individuo por calquera outra persoa ou institución. Maltratos obvios e outros menos obvios, como a falta de dispositivos sanitarios para a atención xeriátrica especializada, as normas ríxidas e despersonalizadoras en residencias, o desarraigo por residencias afastadas do espazo vital propio, a infantilización, o uso indebido da contención ou a suxeición física ou química…

Denunciamos estes maltratos, ocultados e desgraciadamente normalizados, dos que é responsable o goberno da Xunta de Galiza. Maltratos que derivan, en último termo, de normativas deseñadas para o negocio do sector, da ausencia de controis reais e mesmo da connivencia criminal da Administración responsable. Uns maltratos que derivan da concepción dos coidados como Beneficencia e non como Dereito a un envellecemento activo, digno e humano.

En consecuencia no manifesto reclamamos 7 puntos ao goberno da Xunta de Galiza. Resumidamente:

1) Un Plan integral de construción de residencias públicas e centros de día que permita o seu uso dentro do entorno habitual e familiar e que cumpran os principios e estándares sobre a intimidade, humanización e calidade dos servizos, tanto asistenciais como médicos.

2) Que no Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia (SAAD) a Xunta deixe xa de aplicar a orde de 1996 e asuma o acordo, moi de mínimos, de 2022 (enlace ao acordo na nota 1).

3) Un modelo de servizos co número suficiente de profesionais que garanta o envellecemento activo, o respecto as contornas de socialización e integración na comunidade veciñal das residencias.

4) Investigación e responsabilidades polo ocorrido nas residencias durante a pandemia.

5) A xestión pública das Residencias, incluídas as doadas pola Fundación Amancio Ortega.

6) Que se realicen inspeccións eficientes e sen previo aviso.

7) Que se reformule o servizo o Servizo de Axuda no Fogar baixo o principio de universalidade. Un servizo actualmente insatisfactorio para as persoas usuarias, as traballadoras e os concellos, pero satisfactorio para as grandes empresas do IBEX 35 que o ven só como un mercado e non como un dereito.

Un manifesto no que apelamos á conciencia colectiva para reclamar, non só un pé fundamental do “Estado do Benestar”, senón un Dereito: A un envellecemento activo, digno e humano.

Un manifesto asinado por: Plataforma Pensionistas Compostela. MODEPEN (Movemento Galego pola Defensa das Pensións e dos Servizos Públicos). Vellez Digna (Asociación galega de Familiares e Usuarios de Residencias). REDE (Federación de Familiares e Usuarias de Residencias e da Dependencia). TREGA (Asociación de Traballadoras e Traballadores de Residencias). ASFAREBA (Asociación de Familiares da Residencia de Barreiro e das Residencias de DomusVi). CRAPD (Asociación de Familiares e Usuarias de Residencias Públicas).

O Manifesto faraise público cando sea presentado por los firmantes.

(Nota 1) “Criterios comúns de acreditación e calidade dos centros e servizos do Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia (SAAD)” de 2022, do “Consejo Territorial de Servicios Sociales y del Sistema de Autonomía y Atención a la Dependencia” https://www.mdsocialesa2030.gob.es/derechos-sociales/servicios-sociales/docs/AcuerdoSAAD.pdf.

ENCONTRO DE PLATAFORMAS E SINDICATOS DE PENSIONISTAS. POLA EUROPA SOCIAL E DOS POBOS. PENSIÓNS PÚBLICAS DIGNAS E SUFICIENTES.

NOVAS DESTACADAS, OUTRAS NOVAS, OUTRAS NOVAS - MISCELANEA

As plataformas e movementos de pensionistas e as organizacións sindicais que subscriben este comunicado, pertencentes a diferentes pobos da UE, valoramos positivamente o encontro realizado en Bilbao (Euskal Herria) e facemos pública a nosa determinación de facer fronte de maneira compartida ás reformas dos sistemas de pensións que se están impondo tanto desde as directivas e recomendacións da Comisión Europea como desde os Estados.

Aínda que a situación dos sistemas de pensións nos diferentes pobos europeos non é homoxénea, coincidimos en que as reformas que se están impondo en relación coas pensións e os sistemas públicos de repartición caracterízanse polos seguintes elementos:

  1. Redución progresiva das prestacións dos sistemas públicos de pensións (SPP), consecuencia tanto da perda do poder adquisitivo dos salarios e o aumento da precarización do emprego como das reformas lexislativas que elevan a idade necesaria para acceder á xubilación, aumentan os períodos de cálculo das pensións, introducen factores chamados de sustenibilidade que reducen as pensións iniciais, etc.
  2. Establecemento de pensións mínimas moi insuficientes cada vez máis desvinculadas dos salarios mínimos en vigor en cada Estado. Salarios mínimos que incumpren a recente Directiva da Unión Europea 2022/2041, xa de por si pouco exixente.
  3. Perpetuación da brecha de xénero, que se sitúa entre o 30% e 40% debido á escasa envergadura das medidas adoptadas para eliminala.
  4. Redución da taxa de reemprazo das pensións e aumento das variaxes fiscais e de cotizacións sociais para promocionar as pensións privadas.
  5. Cada vez maior número de pensionistas en Europa ven como as súas condicións de vida empeoran e vese obrigados a complementar a súa pensión prolongando a súa vida laboral en precariedade.
  6. En definitiva, a voracidade neoliberal para incrementar os beneficios empresariais acentúa o desigual reparto da riqueza producida por traballadoras e traballadores, base do denominado estado de benestar, incrementando os prezos de mercadorías e servizos, reducindo salarios e pensións e utilizando recursos públicos para mellorar a súa conta de resultados.

Tralos debates mantidos no encontro, demandamos:

1.- Derrogar os aspectos regresivos das reformas que recortan os nosos dereitos e pensións e de maneira especial o aumento dos anos necesarios para acceder á xubilación, a perda do poder adquisitivo das pensións e o empeoramento das condicións para acceder á porcentaxe máxima posible da pensión.

2.- Garantir o SPP de repartición e ingresos suficientes en cada un dos pobos europeos que lles permitan ás persoas pensionistas acceder a unhas condicións de vida dignas e aumentar as taxas de remprazo entre salario e pensión, especialmente dos salarios máis baixos, que en xeral van asociados a traballos máis penosos e insalubres e, con iso, de menor esperanza media de vida e peor saúde.

3.- Medidas efectivas para eliminar a brecha de xénero en salarios e pensións, tanto no ámbito laboral, como o da protección social e de pensións.

Creación dun programa efectivo para conseguir a equidade de xénero nas pensións.

Aínda que a equidade de xénero é un dos principios fundamentais da UE e o principio de igualdade de remuneración polo mesmo traballo introduciuse hai máis de 60 anos, en 2019 a brecha en pensións na UE era do 29,4%. A pobreza e a exclusión social é maioritariamente feminina: segundo Eurostat hai 64,6 millóns de mulleres e 57,6 millóns de homes en situación de pobreza.

O risco de pobreza e exclusión social en 2020 era do 22,9% entre as mulleres e do 20,9% entre os homes. Cómpre o efectivo cumprimento da Resolución do Parlamento Europeo do 5 de Xullo de 2022 sobre a pobreza das mulleres en Europa que reclama á Comisión Europea e os Estados membros un programa de actuación para 2030 con obxectivos concretos para loitar contra a brecha de xénero.

É inaceptable que as novas normas de trasparencia salarial como a de marzo de 2023 ou a resolución sobre a estratexia da UE para a igualdade de xénero de xaneiro de 2021, ou a exixencia dos deputados para abordar o problema das pensións máis baixas para as mulleres estean tendo un efecto inapreciable para reducir a brecha de xénero pola inacción da CE á que van dirixidas estas demandas.

4.- Incorporar o dereito a pensións públicas decentes e aos SPP de repartición como dereito fundamental na Carta dos Dereitos Fundamentais da UE.

5.- Incorporar na Carta Social Europea revisada (CSEr), o dereito a unha pensión pública mínima cos criterios de suficiencia marcados para o SMI e concretándoa polo menos no 60% do salario medio.

6.- Reforzar a obrigatoriedade para os Estados do cumprimento do establecido no artigo. 12 da Carta Social Europea (revisada) de 1996 respecto a “manter o réxime de Seguridade Social a un nivel satisfactorio, igual polo menos que o que cómpre para a ratificación da Convención internacional do traballo nº 102”, e no artigo 23 referido ao dereito das persoas de idade avanzada a protección social.

7.- Derrogación do Regulamento europeo 2019/1938 que regula os (PEPP) plans paneuropeos de pensións individuais privadas, para desenvolver as cales a Comisión Europea propuxo que os Estados lle apliquen o mesmo trato fiscal que aos produtos estatais xa existentes e iso, aínda que os PEPP non cumpran os criterios estatais de desgravación fiscal.

O obxectivo da CE (Comisión Europea), da man do BCE (Banco Central Europeo) pretende mediante os incentivos fiscais aumentar os activos xestionados no mercado financeiro das pensións individuais desde os 0,7 billóns de euros no 2018 a 2,1 billóns en 2030.

8.- Demandamos ás institucións europeas plans concretos para impulsar políticas eficaces de repartición equitativa da riqueza, creación de emprego de calidade e pensións decentes nos diferentes pobos europeos e valorar o seu desenvolvemento de maneira positiva para acceder aos fondos europeos.

9.- Xerar unha oposición frontal ás reformas que se están lexislando contrarias ao fortalecemento dos SPP de repartición.

Desenvolver unha oposición frontal ás reformas que se están lexislando contrarias ao fortalecemento do SPP de repartición en cada un dos pobos europeos.

O sistema de pensións de repartición e solidariedade entre xeracións debe ser eixe central dun esquema de protección social para as traballadoras e os traballadores que finalizaron a súa etapa laboral.

10.- Demandamos o acceso a pensións decentes ás persoas que non teñen a nacionalidade de ningún Estado membro da Unión Europea aos cales, ao non terse recoñecido os permisos de residencia e de traballo, traballan na economía somerxida, con condicións laborais e salariais moi precarias e inferiores ás legais en vigor en cada Estado. Esiximos a súa regularización inmediata. Así mesmo, débeselles garantir a liberdade de circulación para que se lles aplique a totalización das cotizacións se traballaron en varios Estados membros.

11.- Por todas estas razóns facemos un chamamento que se vai realizar unha mobilización compartida no conxunto dos pobos da UE, que se concretará nos próximos meses.

Estas demandas serán presentadas ao Parlamento Europeo, a Comisión e os distintos parlamentos dos pobos europeos para o seu cumprimento efectivo.

Como demostran as loitas que nos últimos anos fixemos desenvolvido e seguimos realizando como persoas pensionistas e traballadoras, a mobilización consegue resultados e é a mellor garantía para conseguir os nosos obxectivos.

Este é un comunicado aberto á adhesión de cantas organizacións de pensionistas e sindicatos europeos o queiran subscribir, entre todas e todos conseguiremos reverter os recortes e ameazas das pensións públicas e os sistemas públicos de repartición.

Os nosos dereitos non caducan coa idade.

Esta batalla la vamos a ganar.

Bilbao (Euskal Herria) 24 de Maio de 2024

Asinantes:

A Comisión Europea confirma a viabilidade do sistema público de pensións nas décadas vindeiras.

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

Pois un bon día collemos a prensa seria e económica (por exemplo “Eleconomista”i) e encontrámonos con este alarmante titular: Bruxelas destapa o gran burato das pensións en España: como pagar a un 60% máis de pensionistas co mesmo número de ocupados.

Alarmados, como se pretende, seguimos lendo (e alarmándonos máis). Nun subtitular lemos: “Salvo milagre da produtividade, chegarán recortes e subidas de impostos”. Os milagres non existen, pensamos. Da alarma pasamos ao medo.

Máis adiante observamos que os sesudos redactores sobre o informe “Ageing Report 2024-R2024”, que analiza a evolución prevista pola Comisión Europea das pensións ata o 2070, atoparon o quid da cuestión: “…nun recadro ‘perdido’ en medio do denso informe de Bruxelas, pódese observar a evolución prevista do número de ocupados e de pensionistas en España… En tres décadas haberá un 60% de pensionistas máis que manter (sic) coa mesma cantidade de ocupados de hoxe…”…

Ímonos achegando do medo ao pánico.

Chegados aquí parámonos a analizar. Vemos que os redactores asesoráronse con dous expertos “independentes”: Miguel Ángel García, profesor da URJC e investigador de Fedea (ver nota ao final sobre a imparcialidade de Fedea) e Enrique Devesa, neste caso lendo un informe seu publicado por Fundación BBVA (do BBVA non poñemos nota, a súa “imparcialidade” falando das pensións é notoria). Ben, nalgún momento tamén fan mención aos economistas (tamén de “recoñecida imparcialidade”) de CaixaBank Research. É dicir, os asesores do artigo son todos do sector financeiro e/ou das grandes empresas. Xa máis tranquilos razoamos: Talvez non sexan moi imparciais. Talvez lles interese crear medo (ou, mellor, pánico) sobre o futuro das pensións públicas de reparto. Tal vez as pensións privadas e de capitalización serían un gran negocio… precisamente para eles.

Pois resulta que o noso compañeiro Xabier Pérez Davila, tamén leu o informe de Bruxelas (o Ageing Report 2024-R2024) e o artigo este de “Eleconomista”. E chegou a un “titular” distinto. Concretamente: A Comisión Europea confirma a viabilidade do sistema público de pensións nas décadas vindeiras.

Claro que Xabier analiza os propios datos do informe seriamente, sen rebuscar “algún recadro perdido” que poder sacar fóra de contexto. Por exemplo que “o PIB por persoa multiplícase por 1,8 veces; o PIB por persoa dedicado ás persoas maiores de 65 anos aumenta un 50%, multiplícase por 1,5; e o PIB por persoa menor de 65 anos aumenta un 100%, multiplicándose por 2. Despois de pagar mediante impostos e cotizacións sociais as pensións dunha poboación pensionista incrementada, a sociedade de menos de 65 anos disporá para manter a capacidade produtiva (amortizacións), incrementala (investimento) e para o consumo do dobre de recursos que na actualidade.”

E que pasa cos milagres? “A CE estima que a produtividade por hora traballada incrementarase nun 1,3% anual” (case o dobre ata o 2070, e non fala de milagres).

E non seguimos co spoiler, mellor ler o artigo. E de paso saber desde cando temos “titulares” dun novo xénero literario (como di Xabier) “o da profecía do colapso dos sistemas públicos de pensións”. E tamén da súa opinión sobre o crecemento indefinido do PIB como solución para todos os problemas económicos, ignorando os límites físicos do planeta.

Praza.gal: A Comisión Europea confirma a viabilidade do sistema público de pensións nas décadas vindeiras.

InfoLibre: La Comisión Europea confirma la viabilidad del sistema público de pensiones en las próximas décadas

El Economista: bruselas-destapa-el-gran-agujero-de-las-pensiones-en-espana-como-pagar-a-un-60-mas-de-pensionistas-con-el-mismo-numero-de-ocupados

Fedea é unha Fundación. Podemos ver quen son os seus órganos reitores aquí: https://fedea.net/organos-de-gobierno/  Para ver a súa independencia, unicamente hai que ver quen é os seus Membros Protectores.

ÁS PORTAS DO 1 DE MAIO: EN DEFENSA DAS PENSIÓNS PÚBLICAS

NOVAS DESTACADAS, PENSIÓNS

Compañerxs, os adjunto el trabajo realizado por Miren Etxezarreta y Xabier Pérez Davila sobre los planes de pensiones de empleo (Convenio de la Construcción) y una carta firmada por los autores explicando la importancia de dar a conocer el peligro que supone para el futuro del Sistema Público de Pensiones.
Si lo consideráis de vuestro interés y queréis firmar el documento, enviar el nombre de la persona representante y el colectivo que representa, se puede adjuntar también el logo, al correo modepen2016@gmail.com.

ÁS PORTAS DO 1 DE MAIO: EN DEFENSA DAS PENSIÓNS PÚBLICAS

Vén de crearse un plan de pensións de emprego para 1.400.000 traballadores da construción, no primeiro gran acordo que se basea na Lei de regulación para o impulso dos plans de pensións de emprego (LRIPPE) de 2022. A nós parécenos un paso forte cara á privatización do sistema de pensións e cremos que hai que desvelar o que se oculta tras o mesmo. Por iso, decidimos escribir esta carta, con ánimo, sobre todo, de alertar aos pensionistas e a quen queremos defender as pensións públicas da gravidade deste sistema e actuar contra o mesmo.
Se crees que o que se sinala na mesma é de interese, e queres participar nesta denuncia asina esta carta (co teu nome e/ou o logo do teu grupo) e trata de distribuíla o máis amplamente posible. A ver se desta forma aumenta a conciencia do desastre que supón esta Lei para o sistema público de pensións.

Miren Etxezarreta, 2007 Catedrática emérita en Economía Aplicada da Universidade Autónoma de Barcelona.

Xabier Pérez Davila, economista e activista en defensa das pensións públicas, Galiza

Documento da Carta para descargar

Documento SOBRE OS PLANS DE PENSIÓNS DE EMPREGO